Günümüz dünyasında hayatın hızı, beklentiler ve telaşlar arasında savrulurken, insani değerlerimizden uzaklaştığımız bir gerçek. Peki, bu vurdumduymazlık nasıl bu kadar yaygınlaştı? İşte bu sorunun cevabını arayan bir yazı.

Değişen Değerler ve İnsanlık

Bir zamanlar dostluklar kolay kolay bitmez, insanlar birbirine sahip çıkardı. Şimdi ise bir yanlış anlaşılma, bir yorum, bir beğeni eksikliği yılların dostluğunu sonlandırabiliyor. Sevgi bile artık koşullu hale geldi. "Beni aradı mı?", "Hikayeme baktı mı?" gibi sorularla ölçülüyor. Oysa gerçek sevgi, samimiyetle büyür, gönül almayla çoğalır, niyetle duyulurdu.

Merhamet ise en çok yara alan yanımız oldu. Kimse görmezken iyi kalabilmek yerine, merhameti bile görünür olmak için kullanır olduk. "Bana dokunmuyorsa sorun yok" diyerek insanlığımızı parça parça verdik. Bu yüzden içimiz hep eksik, bu yüzden huzurumuz hep yarım.

En acı gerçek ise kırdığımız kalpler. Birini kırmak üç saniye, onun iyileşmesi belki üç yıl, belki hiç! Sonra da utanmadan huzur arıyoruz. Oysa huzur, kırık kalplerin yasını tutmayanlara uğramaz.

Vurdumduymazlığın Panzehiri

Çözüm aslında çok basit: Bir gönlü kırmamak. Kırdıysan onarmak. Hata yaptıysan kabul etmek. Dostluğu kaybetmemek için gururu bir kenara bırakmak. Kimse izlemese bile merhametli kalmak. İnsan kalabilmek. Ve en önemlisi kendine karşı dürüst olmak!

Huzur dışarıda değil, kalabalıklarda, alkışlarda ya da sahte parıltılarda değil. Huzur içeride, vicdanımızda, merhamette, samimiyette, helalleşmede. Vurdumduymazlığın panzehiri çok açık: Kendine dönmek, kendini bilmek, kendini onarmak.

• Bir gönlü kırmamak
• Hata yaptıysan kabul etmek
• Dostluğu kaybetmemek için gururu bırakmak
• Merhametli kalmak
• Kendine dürüst olmak

Yeniden Başlamak

Belki de yeniden başlamamız gereken tek yer: Bir kalbi kırmadan yaşamak. Bir insanın gönlüne yük olmadan yürümek. Ve en önemlisi, insan olduğumuzu unutmayacak kadar insan kalmak.

Unutmayalım ki, insanlık, gösterişten uzak, samimi bir kalple başlar. Etrafımızdaki insanlara karşı daha duyarlı olmak, onların acılarını anlamaya çalışmak ve yardım etmek, vurdumduymazlığın panzehiri olabilir. Küçük bir tebessüm, bir yardım eli, bir güzel söz, bir kalbin iyileşmesine ve dolayısıyla dünyanın daha güzel bir yer olmasına katkı sağlayabilir.