[ad_1]
◊ Bu ikili nasıl bir ortaya geldi?
Tuvana Türkay: 2022’nin Eylül ayıydı. Senaryoyu okudum. Haluk Özenç’in kalemini çok seviyorum. O yüzden büyük bir hevesle okudum. Karakterimin kıssası incelikle kaleme alınmıştı. Farklıydı. Onu yaşamak ve yaşatmak istedim. Şimdi oyuncu takımında kimlerin olduğunu bilmiyordum. Tek bildiğim Afyon’da çekileceğiydi. Mustafa abinin olacağını öğrendiğim vakit çok memnun oldum. Zira yalnızca severek izlediğim bir meslektaşım değil, dalda birçok oyunculuğuna bayıldığım kişinin de hocasıydı.
Mustafa Üstündağ: Bu ikiliyi sinema bir ortaya getirdi. Senaristin rol şahıslarını düşünmesi, yapımcının bu şahıslara ikna olması ve direktör de derken “Emanet” aslında bizi yan yana getirip partnerimizle birbirimize emanet etti.
◊ Rolünüzde sizi en çok cezbeden ne oldu?
Tuvana Türkay: Dik duruşlu, korkusuz, kararlı ve gözü pek. Karakterimin derin, az konuşan, içe kapanık bir yanı var. Ancak güçlü duruşundan taviz vermeyen bir hoyratlığı da… Sessiz insanların yapabileceklerinden daima daha fazla huzursuz olmalıyız. Leyla, yalnız biri. Güya bu dünyada bir başına üzere. Bu da onun güçlenmesine sebep olmuş. Korkusuz bir karakter zira sahip olduğu değerli herkesi kaybetmiş. Annesiz ve babasız büyümüş. Ben onun en çok bu yalnız başınalığını sevdim.
Mustafa Üstündağ: Beni en çok cezbeden şey karakterimin az konuşması oldu. Çok fazla konuşmadan, hislerimle oynayabileceğim bir karakterdi. Sinemanın ruhu beni yakaladı.
İNSANLARA KALBİMİZİ EMANET EDİYORUZ
◊ Emaneti korumak kıymetine yaşananları sinemada görüyoruz. Sizin bu türlü bir sınavınız oldu mu hiç?
Tuvana Türkay: Hepimizin oldu. Emanet denildiğinde artık insanların aklına çok gündelik, alışılmış ve kolay şeyler geliyor olsa da o denli derin bir manaya sahip ki bu söz.
Sadece hayatı izlemeli ve farkında olmalıyız. Bazen fark etmeden o kadar değerli şeyleri emanet ediyoruz ki etrafımıza. Okusun diye arkadaşımıza verdiğimiz bir kitapta, altını çizdiğimiz cümleler ile bütün yaralarımızı o bireye emanet ediyoruz mesela.
Hayatımızdan hiç gitmeyeceğini sandığımız insanlara kalbimizi emanet ediyoruz. En kıymetlisi su üzere akıp giden bir ömürde de müddeti ne kadar olduğunu bilmediğimiz hayatımızla bu dünyada yalnızca birer emanet olduğumuz.
Mustafa Üstündağ: Emanet esasen çok ağır bir kavram. Emanete sahip çıkmak gerekir. Zira insan kelamından dönemez. Diğerlerinin emanetine sahip çıkabiliyorsunuz lakin Mustafa’yı Mustafa’ya emanet ettiğim vakit bazen sahip çıkamadığım oluyor.
◊ Bu hususta bir ihanet yaşadınız mı?
Tuvana Türkay: Herkes kadar elbette. Artık hem kendimi hem diğerlerini sırf Allah’a emanet ediyorum. Öteki inançlı bir limanım yok.
Mustafa Üstündağ: Bu hususta Allah’a çok şükür bir ihanet yaşamadım zira dostlarım, arkadaşlarım ve sevdiklerimle daima sağlam münasebetler kurdum.
ÇEKİMLERDEKİ HAVA KAİDELERİ ZORDU
◊ Çekimler ne kadar sürdü, nasıl geçti?
Tuvana Türkay: Çekimler bir buçuk ay kadar sürdü. Ancak ön hazırlığı daha da evvel başladı. Kuvvetli geçti. Hava kuralları bel büktü. Bilhassa gece çekilen sahnelerimizde donduk. Herkes rolünü en yeterli biçimde çıkarabilmek için kendi içine kapandı. Zira bu sinema ve sinemadaki karakterler oyuncunun hayal etmeden ortaya çıkarabileceği şekilde değildi.
Mustafa Üstündağ: Çok eğlenceli ve hoş geçti, yani tadından yenmezdi. İşin içinde yalnızca aktör olarak yer almadık. İşlerin sağından solundan da tutuyorduk. Düzgün geçti ve düzgün de bir takımımız vardı, herkes yürekli oynadı. Güzel mutabakatımızın etkenlerinden biri de çekimlerimizin vilayet dışında yapılmasıydı zira sonrasında otelde de daima beraberdik ve çok eğlendik. Bunlar da bize samimiyet ve kaynaşma getirdi.
◊ Son vakitlerde çok Türk sineması yapıldı. Sizce “Emanet”in başkalarından farkı ne oldu?
Tuvana Türkay: Özgün bir senaryo. Uyarlama değil. Esinlenme hiç değil. Belirli bir yaş kümesine hitap etmiyor. Karakterin hepsi yaşıyor. Hepsinin kendi içinde derin bir kıssası var. Muvaffakiyet odağı en uygun biz olacağız telaşı değil. Çok içimizden.
Mustafa Üstündağ: Bütün sinemalar birbirinden başkadır ve o denli olması gerekiyor. Muhakkak başlı yakın hisler anlatılsa da her muharrir, her oyuncu, her direktör bunları değişik yorumladığı için hepsi birbirinden farklı oluyor.
KADINLARIN CANINI SIKMAYIN
◊ Önceden tanışıyor muydunuz?
Tuvana Türkay: Hayır, bu birlikte birinci projemiz. Hoş bir ahenk yakaladığımızı düşünüyorum. Mustafa abi dışarıdan ne kadar katı biri üzere dursa da çok komik.
Mustafa Üstündağ: Filmde birinci sefer çalıştık. Abi kardeş olduk ve o Leyla’yı bana emanet etti, ben de Orhan Usta’yı emanet ettim. Çok âlâ bir partner yakaladığımı ve çok uygun bir insan tanıdığımı söyleyebilirim.
◊ Bu sinema hayatla ilgili neyi sorgulamanızı sağladı?
Tuvana Türkay: İçinden çıkamayacağımız hiçbir zorluk yok. Bayanlarla uğraşmayın, bayanların canını sıkmayın! (gülüyor) Ve kime neyi emanet ettiğinize çok dikkat edin. Aldığınız emanetleri ise sorgulayın. Emanet olduğumuz bu hayatta kimsenin emanetine ihanet etmeyin.
Mustafa Üstündağ: Bu sineması seyredenlere sorarsanız daha sağlıklı yanıt alırsınız zira biz fikrimizi oynarken gösterdik.
RAHATLA VE AKIŞA GÜVEN
◊ Tuvana hanım siz kendinizi izler misiniz?
Tuvana Türkay: Elbette izlerim. Yaptığınız işi görmeden kendinizi geliştirmeniz mümkün değil. Bazen oynarken iç hissinizin size hissettirdiğiyle ortaya çıkan ortasında fark oluyor. Kendimi izlerim ve notlar alırım.
◊ Bu vakte kadar kendinize yaptığınız en acımasız tenkit ne oldu?
KAYNAK :Hürriyet
[ad_2]
