[ad_1]
Hamiyet Yüceses, Kadriye Hanım ile marpuç ustası Halil Efendi’nin kızı olarak İstanbul’da 20 Haziran 1915’te dünyaya geldi.
İstanbul’da Hacı Bayan İlkokulunda eğitim gören Yüceses, sesinin hoşluğuyla çocuk yaşlarda dikkati üzerine çekti.
11 YAŞINDA MÜZİK SÖYLEMEYE BAŞLADI
Sanatçı, 1926’da şimdi 11 yaşındayken, ailesinin yaşadığı maddi badireler nedeniyle sahnelere çıkıp müzik söylemeye başladı.
İlk konserini Burhaniye’de veren ve akabinde Anadolu’nun birçok kentinde sahneye çıkan Yüceses, uzun müddet Gaziantep’te kaldı.
Beyoğlu’nda 1931’de Safiye Ayla ile sahneye çıkmaya başlayan yorumcu, tıpkı yıl Kadıköy’de düzenlenen bir yarışta Türkiye Ses Kraliçesi seçildi.
Halit Kıvanç ile 1978’de yaptığı bir röportajda, İstanbul’da birinci sahneye çıktığı yıllarda mikrofon olmadığını söyleyen Yüceses, bir yandan da Selahattin Pınar, Sadettin Kaynak, Yesari Asım Arsoy, Mısırlı İbrahim ve Bimen Şen’den özel dersler aldı.
İstanbul Radyosunda çeşitli programlara da çıkan sanatçı, Sahibinin Sesi, Columbia ve Odeon firmalarıyla plaklar yaptı.
YÜCESES SOYADINI ALDI
Besteci Sadettin Kaynak’ın sesine uygun birtakım besteler yaptığı müzikçi, soyadı kanunu çıkınca Sadettin Kaynak ve Selahattin Pınar’ın ısrarıyla Yüceses soyadını aldı.
Sanatçının 1940’ta evlendiği deniz astsubayı Fethi Yüceses, Atılay faciası olarak anılan, Atılay isimli denizaltının batmasıyla 14 Temmuz 1942’de hayatını kaybetti.
Bu ıstırabın akabinde söylediği “Gitti de Gelmeyiverdi” müziğiyle beğeni toplayan müzikçi, asıl şöhreti kelamları Abdülhak Hamit Tarhan’a, bestesi Mehmet Baha’ya ilişkin olan “Makber” müziğiyle kazandı.
Yüceses, 1944’ten 1955’e kadar Kemal Mollaoğlu ile evli kaldı akabinde 1956’da sahnede müzik söylerken tanıştığı tıp fakültesi öğrencisi Osman Sabuncu ile vefatına kadar süren 40 yıllık evliliğe imza attı.
ASSOLİST OLARAK SAHNEYE ÇIKTI
İstanbul’da periyodun ünlü gazinolarında assolist olarak sahneye çıkan sanatçı, 1944’te İstanbul Belediye Konservatuarı Türk Müziği İcra Heyetinde misyon aldı.
Gazele olan sevgisini her fırsatta lisana getiren müzikçinin 1946’da Hacı Arif Bey’in “Bakmıyor Çeşm-i Siyah” yapıtını, bir gazelle birlikte okuması ilgi gördü.
Hamiyet Yüceses, 1949’da Yeni İstanbul Radyosu’nda çalışmaya başladı. Üniversite Talebe Birliğinde her yıl düzenledikleri Edebiyat Müsabakasında “Hamiyet Mükafatı” mükafatlarını dağıttı.
“Efsuncu Baba”, “Affet Beni Allahım”, “Kanun Namına”, “Soygun”, “İncili Çavuş” üzere sinema sinemalarında müzik söylerken görünen Yüceses, 1981’de sahneleri bıraktı.
1988’DE SON DEFA SAHNEYE ÇIKTI
Yüceses, Pera Palas Oteli’nde 1987’de ismine düzenlenen gecede, 1988’de ise Hürriyet Gazetesi’nin Altın Kelebek Ödül Töreni’nde son kere sahneye çıktı.
“Makber” (Her Yer Karanlık), “Akşam Oldu Hüzünlendim Ben Yine”, “Ben Küskünüm Feleğe” ve “Bakmıyor Çeşm-i Siyah”ın ortasında bulunduğu Türk sanat müziği yapıtlarını yorumlayan Yüceses, şarkıcılık hayatı boyunca yaklaşık 500 taş plak, 37 adet 45’lik ve 8 long play çıkardı.
Tatil için gittiği Muğla’nın Marmaris ilçesinde kaldırıldığı hastanede, 10 Temmuz 1996’da, 81 yaşındayken hayata veda etti.
Cenazesi İstanbul’a getirilen Yüceses, Üsküdar’daki Karacaahmet Mezarlığı’na defnedildi. (AA)
Şarkı,İstanbul,Sahneye,Sanat
Haber Kaynak : Sözcü
[ad_2]
