Ah, “metaverse”. Ofis toplantılarımızın ve sosyal toplantılarımızın çoğunlukla sanal gerçeklikte gerçekleştiği bir fantezi gerçek olacak mı?
Son yedi yılda çıkan neredeyse her sanal gerçeklik gözlüğü takmış bir teknoloji eleştirmeni olarak, uzun süredir nefesimi tutuyorum. Ve bu yılın metaverse kategorisindeki ilk büyük donanım sürümü olan Sony’nin Çarşamba günü piyasaya sürülen PlayStation VR2’si üzerinde yaptığım testlere dayanarak, VR’nin iş ve oyun için ana akım bir temel haline gelmeden önce hala gitmesi gereken bir yol olduğu sonucuna vardım.
Açık olmak gerekirse, 550 ABD doları olan PlayStation VR2, satın alabileceğiniz en iyi VR donanımlarından biridir. Kıvrımlı beyaz kulaklık, yüksek çözünürlüklü oyunları daha sorunsuz çalıştırmak için güçlü bir bilgisayarla donatılmış PlayStation 5 konsoluna takılır; Meta’nın 400 $’lık Oculus Quest 2 ve 1.500 $’lık Quest Pro dahil olmak üzere VR cihazları, aksine, kablosuz olarak çalışır ve kulaklıklarda yerleşik olarak bulunan daha yavaş bilgi işlem yongalarına güvenir.
Ayrıca Meta’dan farklı olarak Sony, yalnızca oyun oynamak için VR gözlüklerinin kullanımına yöneliyor – akıllıca bir seçim çünkü oyunlar şimdiye kadar en popüler VR uygulamaları ve kulaklıklar aracılığıyla görüntülü arama yapmak için üretkenlik uygulamaları ilgi görmedi.
Yine de, Apple dahil daha fazla marka sektöre girmeye hazırlansa bile, bunların hiçbiri VR’yi bir nişten fazlası haline getirmek için yeterli değil. Bunun nedeni, insanların en başından beri VR kulaklıklarla yaşadığı sorunların birçoğunun – bunların itici estetiği ve yüksek fiyatı da dahil olmak üzere – PlayStation VR2 gözlüklerinde kalmasıdır. Bu durumda, onları meraklılara önerebilirim, ancak ara sıra video oyunu oynayanlara öneremem.
PlayStation VR2’yi bir hafta test ettikten sonra sanal gerçeklik ve meta evren hakkında böyle hissettim.
Metaverse Nedir ve Neden Önemlidir?
kökenler. “Metaverse” kelimesi, içinde yaşadığımızın ötesinde var olan, tamamen gerçekleştirilmiş bir dijital dünyayı tanımlar. Neal Stephenson tarafından 1992 tarihli “Snow Crash” adlı romanında icat edildi ve kavram, Ernest Cline tarafından “Ready Player One” adlı romanında daha da incelendi.
Genişleyen bir evren. Metaverse, pandeminin çevrimiçi her şey değişimi sırasında ivme kazanmış görünüyor. Bugün terim, sanal alanda var olan çeşitli deneyimleri, ortamları ve varlıkları ifade eder.
Bazı örnekler. Oyuncuların kendi dünyalarını kurabilecekleri video oyunları, çoğu sosyal medyada olduğu gibi metaverse eğilimlerine sahiptir. Değiştirilemez bir jetona, sanal gerçeklik başlığına veya bir miktar kripto para birimine sahipseniz, aynı zamanda metaversal deneyiminin bir parçasısınız.
Big Tech nasıl değişiyor. Facebook, 10 milyon sanal gerçeklik kulaklığını gönderdikten ve adını Meta olarak değiştirdiğini açıkladıktan sonra geçen yıl metaverse üzerindeki iddiasını üstlendi. Google, Microsoft ve Apple, metaverse ile ilgili teknoloji üzerinde çalışıyor.
Gelecek. Teknoloji sektöründeki birçok kişi, meta evrenin sanal yaşamlarımızın fiziksel gerçekliklerimiz kadar önemli bir rol oynayacağı bir çağın habercisi olacağına inanıyor. Bazı uzmanlar bunun hâlâ geçici bir heves ve hatta tehlikeli olabileceği konusunda uyarıyor.
VR henüz gerçekten öldürücü bir uygulama bulamadı.
Mevcut yöntemler zaten iyi çalışıyorken neden görüntülü arama yapmak, film akışı yapmak veya oyun oynamak için VR kullanasınız? Bu, metaverse’yi çevreleyen çok yıllık sorudur. Teknolojide ilerleme kaydedilmesine rağmen yeni PlayStation gözlükleri net bir cevap vermiyor.
Denediğim en çekici yeni oyun, kıyamet sonrası bir rol yapma oyunu olan en çok satan PlayStation 4 oyunu Horizon Zero Dawn’ın VR yan ürünü olan Horizon Call of the Mountain’dı. VR oyununda, karakteri birinci şahıs bakış açısıyla kontrol ediyorsunuz ve etrafta koşmak ve dağlara tırmanmak için kollarınızı sallayabilirsiniz; ayrıca ok kılıfından bir ok kapmak ve onu bir yay ile vurmak için ellerinizi hareket ettirebilirsiniz.
Tech Fix köşesinin yazarı Brian X. Chen, PlayStation VR2 gözlüğü takarken Horizon Call of the Mountain oynuyor.
Donanımın gücünü gösteren etkileyici grafiklere sahip eğlenceli bir oyun ama sonuçta ben yine de PlayStation 4’te yıllar önce bitirdiğim orijinal Horizon Zero Dawn’ın oynanışını ve daha derin hikayesini tercih ettim.
Aksi takdirde, test ettiğim cihazın lansmanına eşlik eden VR oyunlarının çoğu nispeten eski ve ilgi çekici değildi. Bunlar arasında Star Wars: Tales From the Galaxy’s Edge; Tetris Etkisi: Bağlı; ve daha önce eski Quest 2 ve birinci nesil PlayStation VR için piyasaya sürülen Moss.
Genel olarak, yeni PlayStation gözlüklerindeki grafikler ve hareket, Meta’nın VR ürünlerinden daha net ve akıcı görünüyordu. Yine de, çoğu zaman kendimi bir oyunun neden televizyon ekranı yerine VR’de oynanması gerektiğini merak ederken buldum.
Bir droid tamircisi rolünü üstlendiğiniz Star Wars oyununda, bir düşmana ateş etmek, bir oyun kumandası kullanmak kadar basit olabilirdi. Aynı şey, 3 boyutlu bir ortamda beyaz bir fareyi kontrol ettiğiniz Moss için de söylenebilir. Tetris Effect: Connected, tıpkı son birkaç on yılda yapılmış herhangi bir geleneksel Tetris oyununda olduğu gibi, tetromino olarak bilinen dönen parçaları içerir; bunu sürükleyici bir ortamda oynamanın net bir faydası yoktu.
Yakın zamanda PlayStation VR2 için çıkacak olan ve test edemediğim diğer oyunlar arasında Gran Turismo 7 ve Resident Evil Village gibi büyük oyunlar yer alıyor. Bunlar popüler franchise’lardır, ancak her ikisi de son iki yılda geleneksel konsollar için piyasaya sürülmüştür.
Oyun şu anda sanal gerçekliğin katil uygulaması olabilir, ancak taze ve heyecan verici oyunlar istiyorsanız, konsol artı TV kombinasyonu hala kraldır.
Kulaklıklar hala garip görünüyor ve takılıyor.
VR donanımı yaklaşık yedi yıl önce piyasaya çıktığından beri, kulaklıklar biraz ağırlık kaybetti. 20 ons ile PlayStation VR2, önceki modelden bir ons ve Meta Quest Pro’dan beş ons daha hafiftir. Ancak tüm gözlükler hala çok ağır geliyordu. Deneyimlerime göre, boyun gerginliğini hissetmeye başlamadan önce en fazla 30 dakika boyunca takabilirim.
Örnek olay: PlayStation VR2, Star Wars oyunu oynarken yüzümden düştü ve yere çarptı ve sanal bir uzay istasyonunun zemininden bir alet almak için eğildim. Konsola takılan kablo da cihazı kablosuz kulaklıklardan daha hantal hissettirdi ve oturma odasında takılma tehlikesi yarattı.
Kendisinden önce gelen tüm gözlükler gibi, PlayStation VR2 de oldukça gülünç görünüyor. Beni “Tron” filminden bir karakter gibi gösteren bir kulaklık taktığım için eşim benimle alay etmek için video çekmeye karşı koyamadı.
Depolama için Sony, hareket kontrol cihazlarını tutmak için uygun olan bir şarj istasyonu içerir. Ancak ürün, kulaklıkla birlikte oturma odasında çok değerli bir yer kaplıyor ve bir dizüstü bilgisayarın veya akıllı telefonun aksine, VR gözlükleri düzenli bir odayı anında dağınık gösteriyor. Bekar insanlar için, gözlükleri görmenin ikinci bir randevu şansını öldüreceğinden korkuyorum.
Metaverse yalnız.
Metaverse kavramının başarılı olması için, o alanda sevdiklerimizle bağlantı kurabilmemiz gerekiyor. Mevcut durumunda, VR hala çoğunlukla yalnız bir deneyimdir. PlayStation gözlüklerini taktığınızda, gerçek dünya görüşünüzü engellersiniz. Oyunda yaptıklarınız PlayStation’ın takılı olduğu TV ekranında gösteriliyor. Bu, odadaki diğerlerinin takip etmesine izin verir, ancak çok sosyal değildir.
Bu da başka bir sorunu gündeme getiriyor: Metaverse’de oynayacak arkadaşlara sahip olmak için aynı kulaklığı satın almaları gerekiyor ve teknoloji hala pahalı.
Tüketici teknolojisi yaygınlaştığında, genellikle daha ucuz ve daha erişilebilir hale gelir. Son on yılın büyük bölümünde piyasada olmasına rağmen, sanal gerçeklik ters yönde ilerliyor. 550 Dolar’lık PlayStation VR2, öncekinden 150 Dolar daha pahalı – ve bu, bir PlayStation 5 için ödemeniz gereken 500 Dolar’ın üstünde.
Fiyat artışında Sony yalnız değil. Geçen yıl Meta, en çok satan kulaklığı Quest 2’nin fiyatını 300 dolardan 400 dolara çıkardı. Raporlara göre Apple’ın bu yıl piyasaya çıkması muhtemel kulaklığının binlerce dolara mal olabilecek premium bir cihaz olması bekleniyor.
Belki bir gün – teknoloji daha ucuz olduğunda, gerçekten öldürücü bir uygulamaya sahip olduğunda ve insanları tuhaf biri gibi göstermediğinde – hepimiz metaverse’te takılırız. Şimdilik, insanlarla yüz yüze ve çevrimiçi olarak eski usul şekilde tanışmaya devam edeceğim.
