Minnesota Vikings’i 18 yıl boyunca yöneten, dört Harika Bowls’a giden ve 1970’lerin en iyilerinden biri olan bir takım kuran, metanetli, sıkı Onur Listesi koçu Bud Grant, Cumartesi günü Bloomington’daki evinde öldü. Minn. 95 yaşındaydı.
Vikingler, Grant’in öldüğünü duyurdu.
Özel hayatında güler yüzlü bir adam olan Grant, iş yerinde genellikle sessiz ve mesafeli görünürdü. İnce yapılı, zamanından önce kırlaşmış düz bir saç kesimiyle, pek çok koçun çalışkan ve genellikle aşırı duygusal kişilikleriyle tanındığı bir çağda münzevi bir saha generalinin havasına sahipti.
1967’de, Kanada’da 10 yıllık başarılı bir koçluk döneminin ardından Grant, varlığının ilk altı sezonunda aksayan terk edilmiş bir franchise’ı devraldı. Dallas Cowboys ve Los Angeles Rams ile birlikte 1970’lerin çoğunda Ulusal Futbol Konferansı’na hakim olan bir kazanan haline getirdi.
Bir Viking koçu için en çok galibiyet olan .621 galibiyet yüzdesi ile 158-96-5’lik normal sezon rekoruna sahipti. Vikingleri 11 lig şampiyonluğu kazandı ve dört Harika Bowls’a çıktı, ancak asla kazanamadılar; 1970’te Kansas City Chiefs’e, 1974’te Miami Dolphins’e, 1975’te Pittsburgh Steelers’a ve 1977’de Oakland Raiders’a kaybettiler.
Takımları, Alan Page ve Carl Eller liderliğindeki Purple People Eaters olarak bilinen ünlü savunma hattı ve oyun kurucu Fran Tarkenton ve geri koşan Chuck Foreman’ı içeren bir hücum tarafından yönetiliyordu. 1969’da NFL’de yılın koçu seçildi ve 1994’te Pro Football Hall of Fame’e alındı. 1969 ve 1976 sezonları arasında yedi kez 10 veya daha fazla maç kazandı.
Grant, oyuncuları arasında popülerdi çünkü çağdaşlarının aksine nadiren bağırırdı. Ekibi hakkında “Küçükler Ligi’ndeyken onlara bağırmaya başlıyorlar” dedi. “Buraya kadar gelenler, onu kapatmakta oldukça iyiler.”
O zamanlar Vikingler, Minneapolis’in güneyindeki Bloomington, Minn.’de açık havada oynuyorlardı ve Grant, iç saha avantajı yaratmak için kış havasını kullandı. Takımına orada eldivensiz veya kenar ısıtıcıları olmadan antrenman yaptırdı ve oyunlar oynadı. Oyuncular heyecanlanmadı ama onun düşüncesini anladılar.
Ve oyuncularının fiziksel ve zihinsel enerjilerini oyunlara saklayabilmeleri için sık sık antrenmanları hafif tuttu. Diğer koçlar, eğitim kampı sırasında günde iki ve bazen üç antrenman yaptı; Grant, takımını çoğundan bir hafta sonra bir araya getirdi ve nadiren hazırlık yaptılar. Daha yaşlı bir oyuncu yorgun görünüyorsa, bir gün izin alabilir.
Grant’in bırakınız yapsınlar tavrı normal sezona kadar uzandı. Akşam yemeği için eve gitmek için ofisten zamanında ayrıldı, işkolik görev yöneticileriyle dolu bir ligde lanetlendi. Çocukluğundan beri hevesli bir avcı ve balıkçı, sabah 4’te kalkar, 20 dakika sonra ördek köründe olur, 7:30 veya 7:45’e kadar kalır, sonra ofisine giderdi.
Grant, 1984’te The New York Times’ta “İyi bir koçun sabırlı bir eşe, sadık bir köpeğe ve harika bir oyun kurucuya ihtiyacı vardır, ancak bu sırayla değil,” diye yazmıştı. oyun kurucu ile geçirmediğim fazladan zamanım oldu.
Ancak bazı oyuncular, Grant’i soğuk ve soğuk olarak gördü. Oyunculara sadece bilmeleri gerektiğini düşündüğü şeyleri söylemesiyle ünlüydü ve çok fazla şey bilmeleri gerektiğini düşünmüyordu. Örneğin bazıları, Pazar günü yola çıkacaklarını Grant’ten değil, muhabirlerden öğrendi.
Uzun süredir Vikings güvenliğinde olan Paul Krause, 1990’da The Times’da “Bud, oyunculara fazla yaklaşmayan bir koçtu, ancak bir oyuncunun koçuydu” diye yazmıştı. “Bud için oynamayı seviyorduk çünkü ne zaman oynayacağını biliyordu. bizi çok çalıştır ama aynı zamanda eğlenmemize izin ver. Mevcut oyuncular, koçları ve takım arkadaşlarıyla bu tür deneyimleri kaçırıyorlar çünkü büyük paralar bunu acı bir iş haline getirdi.”
Don Shula, Tom Landry ve Chuck Noll gibi döneminin en tanınmış koçlarının aksine, Grant sessizce ayrıldı. 1983 sezonundan sonra 56 yaşında emekli oldu, görünüşe göre futbolun ötesinde hayatın nasıl bir şey olduğunu öğrenmeye hevesliydi.
“1951’den beri her Ağustos’u eğitim kampında geçirdim” dedi. “Ağustos bir boşluktur. İnsanların ağustos ayında ne yaptığına dair hiçbir fikrim yok ama öğreneceğim.”
Ancak halefi Les Steckel, takımı gelecek yıl 3-13’lük feci bir şekilde bitirmeye götürdükten sonra, takımın uzun süredir sahibi olan Max Winter, Grant’i geri dönmesi için ikna etti ve ona ömür boyu bir sözleşme ve futbol operasyonları üzerinde kontrol teklif etti. Grant, koçluğu kaçırdığı veya paraya ihtiyacı olduğu için değil, Vikinglerin yirmi yılı aşkın süredir inşasına yardım ettiği imajını onarmak istediği için geri döndüğünü söyledi.
1985’te 7-9’luk bir rekorla bitirdikten sonra ikinci kez emekli oldu. Kariyerini toplam koçluk zaferlerinde sekizinci olarak tamamladı.
Grant, dört Üstün Kaseyi kaybetmiş olmanın şüpheli ayrıcalığıyla emekli olmasına rağmen pişmanlık duymadığını söyledi. “Ben mühlet değilim, bu başkalarını rahatsız ettiği kadar beni rahatsız ediyor” dedi.
Harry Peter Grant Jr., 20 Mayıs 1927’de Superior, Wis.’de altı çocuğun en büyüğü olarak dünyaya geldi.
