Bir Avrupalı gazeteci, 2002 Dünya Kupası’nı, “Play station Dünya Kupası” olarak tanımlamıştı. Peş peşe yaşanan sürprizleri kastetmişti. Ve Güney Kore ile Japonya’nın elektronik merkezi olmasına da atıfta bulunmuştu.
Tabii ki Türkiye’nin dünya üçüncüsü oluşu bizim ismimize en değerli olaydı. Fakat Brezilya’nın 5. defa Dünya Kupası’nı kazanması, Güney Kore’nin Hiddink’le bir futbol mucizesine imza atması, bitmiş denen Almanya’nın final oynaması, son şampiyon Fransa’nın yaşadığı kabus ve daha kaç kıssa bu kupayı unutulmazlar ortasına soktu.
Elemelerde en büyük sürpriz Louis Van Gaal idaresindeki Hollanda’nın Portekiz ve İrlanda’nın arkasında kalıp final vizesi alamamasıydı. Turnuvada Altın Gol kuralı devam ediyordu.
Play-off ile geldi
Türk Ulusal Takımı’nın eleme macerası 4.Grup’ta 2 Eylül 2000’de başladı. Avrupa Şampiyonası’nda Mustafa Denizli idaresinde çeyrek final oynayan grubumuzun, yeni teknik yöneticisi Şenol Güneş’ti. İsveç’in akabinde küme ikincisi olan Ulusallar, play-off oynama hakkı elde etti. Avusturya karşısında deplasmanda 1-0, konutumuzda 5-0 kazanarak 1954’ten bu yana birinci sefer Dünya Kupası finallerindeydik.
Brezilya, şampiyonluğun en büyük adaylarından biriydi. Aslında elemelere makûs başlamışlar ve yarı yolda teknik adam değiştirmişlerdi. Neredeyse tüm ülke, ulusal kadronun başına Luiz Felipe Scolari’nin geçmesi konusunda fikir birliğine varmıştı.
Bu havada başladı Türkiye-Brezilya maçı… Güneş, hazırlık maçlarında oynattığı 4’lü defanstan bu maçlık vazgeçmişti. Alpay ve Bülent’in yanına Ümit Özat da gelmişti. Bu duruma alışana kadar Brezilya önemli konumlar üretiyor fakat bu turnuvanın yıldızlarından olacak Rüştü, bunları savuşturmasını biliyordu.
Rivaldo’nun sahtekarlığı
İlk yarı golsüz bitmek üzereyken, 1 ay evvel Şampiyonlar Ligi finalinde Bayer Leverkusen formasıyla Real Madrid’e kaybeden tarafta yer alan Yıldıray ortaya çıktı. Brezilya savunmasının gerisine sihirli bir pas gönderdi. Hasan Şaş, ki bu kupada kel başı ve futboluyla yüzü en çok tanınan Türk futbolcu haline gelecekti, kaleci Marcos’u çaresiz bırakan bir vuruş yaptı. Top ağlarda, Türk taraftarlar havadaydı. Hasan’ın gol sevincindeki önemli yüz sözü de çok konuşuldu. Ronaldo’nun beraberlik golü ve Alpay’ın ceza alanı dışında yaptığı faulün içeriye taşınması… 2-1 kaybediyorduk ve hamasetimiz konuşuluyordu. Hakan Ünsal’ın gördüğü kırmızı kartta Rivaldo’nun sahtekarlığı da manşetlerdeydi.
Medyaya hal aldılar
Ardından gelen Kosta Rika maçında Emre ile öne geçiyorduk. Fakat son kısımda kapanmamız bize kalemizde bir gole neden oluyordu. Tekrar tenkitler, yeniden tenkitler… Şenol Güneş’in oyuncu seçimleri, Yıldıray’ın yeniden oyundan alınışı vesaire vesaire… Komplo teorilerini seven bizler için bir de Kosta Rika’nın teknik yöneticisinin Brezilya asıllı olma durumu vardı. Biz Çin’le oynarken Brezilya’nın Kosta Rika’yı yenmesi, hatta farklı yenmesi gerekiyordu.
10. dakika dolmadan 2-0 öne geçmiştik. Hasan Şaş ve Bülent Korkmaz’ın golleri gerilimi üzerimizden kaldırmıştı. Brezilya, birinci yarıyı 3-1 önde kapatmıştı. 35. dakikada sakatlanan Rüştü’nün yerinde Ömer vardı. İkinci yarıda Kosta Rika farkı teğe indirince bir panik yaşadık fakat Brezilya sonucu 5-2’ye getirdi. Ümit Davala’nın 85. dakikada attığı golle Çin’i 3-0 yeniyor ve son 16’ya giriyorduk. Memnun olmamız gerekirdi ancak futbolcular, medyada çıkan haberlere ve yorumlara sonlanmıştı. Medya mensuplarına hal alınmıştı Uzakdoğu’da.
Son şampiyon Fransa, açılış maçında Senegal’e 1-0 yenilerek başladığı turnuvayı gol atamadan 1 puanla tamamladı. İspanya, kümesinden kayıpsız çıkarken, konut sahiplerinden Güney Kore, Hiddink idaresinde Portekiz’in elendiği kümesi başkan olarak tamamlıyordu.
Klose’un ortaya çıkışı
Almanya 8-0’lık görkemli Suudi Arabistan galibiyeti ile başladı turnuvaya… 3 gol atan Miroslav Klose sundukları yeni isimdi dünya futboluna… Vefat Grubu’nda İsveç ve İngiltere, çeşidi geçerken, Arjantin ve Nijerya veda ediyordu turnuvaya. İtalyanlar ise yenildikleri Hırvatistan’ı geçtikleri bir küme süreci yaşadılar ve tıp atladılar. Bir öbür konut sahibi Japonya da kümesini başkan bitiriyordu.
Uğurlu hakemimiz İtalyan Pierluigi Collina idaresinde çıkmıştık Japonya karşısına. Birinci andan itibaren Japonya’yı etkisiz bıraktık. 12’de Ergün’ün kornerinde Ümit Davala’nın başı sonucu belirliyordu. Türkiye’de herkes sokaklardaydı.
Almanya, Paraguay önünde 88’de Neuville ile gülüyordu. İngiltere, Danimarka karşısında kolay kolay 3-0 kazanıyordu. Turnuvanın sürprizlerinden Senegal, bu sefer uzatmada İsveç’i deviriyordu. Güney Kore’nin İtalya’yı uzatmada 2-1 yenişi ise daha çok hakem yanlışlarıyla hatırlanacaktı. İspanya, Brezilya ve ABD çeyrek finale çıkan öbür kadrolardı.
Mansız’dan altın gol
Çeyrek finalde rakip Senegal’di. Yakaladığımız fırsatları bir türlü gole çeviremiyorduk. 67’de oyuna dahil olan İlhan Mansız, uzatmada sağdan Ümit Davala’nın ortasında yıllarca unutulmayacak voleyi vurdu. Altın Gol ağlara giderken biz de yarı final yolunu tutuyorduk.
Brezilya, Ronaldinho’nun ikinci yarıda gördüğü kırmızı kart nedeniyle zorlansa da İngiltere’yi 2-1 ile geçti. Renksiz Almanya, ABD’yi 1-0 yenerek yoluna devam ediyordu. Güney Kore de “peri masalı”nı sürdürüp penaltılarla İspanya’yı eliyordu. Doğal İspanyollar da hakemden şikayetçiydi.
Şampiyon Brezilya
Brezilya karşısında Ronaldo’nun pis burun golüyle kaybediyorduk. Alpay’ın Marcos tarafından çıkarılan topu gol olsa neler olurdu bilinmez alışılmış. Lakin üçüncülük maçında Almanya mağlubu konut sahibi Güney Kore’yi 3-2 yenerek bronz madalyayı alıyorduk. Hakan, kupa tarihinin en erken golünü atıyordu.
Finalde adeta tek kale oynadı Brezilya. Almanya’yı kupada tutan kaleci Kahn’ın yanlışıyla geldi Ronaldo’nun birinci golü. Kupanın 8 golle hükümdarı olan Ronaldo bir gol daha atarak şampiyonu netleştiriyordu.
Kupa Deschamps’ın ellerinde
1998’e mesken sahipliği yapan Fransa, son şampiyon Brezilya ile finali oynadı. Zidane, alışık olmadığı bir biçimde 2 baş golü attı. Petit’in golüyle skor 3-0’a taşındı. Ve kupa, Kaptan Deschamps’ın ellerinde havaya kalktı.
1998’de Dünya Kupası, Avrupa’ya dönüyordu. Fransa, Michel Platini’nin tertibiyle 32 grubu ağırlıyordu. Evet, FIFA, Dünya Kupası’na katılan ekip sayısını 24’ten 32’ye çıkarmıştı. Bu değişiklik, doğal olarak şampiyona formatını da değiştirmişti. Artık küme üçüncülerine geçit yoktu. 8 kümede birinci 2 sırayı alacak kadrolar direkt ikinci çeşide katılıyordu. Sonrası ise tek maçlı eleme sistemiydi.
1996 Avrupa Futbol Şampiyonası’nda denenen Altın Gol kuralı, bu kupada da uygulanıyordu. Yani uzatmaya giden maçlarda 120 dakika dolmadan gol atan taraf, maçı kazanacaktı. 1998 elemelerine Mustafa Denizli idaresinde girdik. Fakat kümesi Hollanda ve Belçika’nın ardında tamamladık.
Owen’dan slalom golü
Gruplar sonrasında Arjantin ile İngiltere karşı karşıyaydı. Maçın birinci yarısında atılan 4 gol vardı. Bilhassa Michael Owen’ın slalom golü, tarihte yerini alıyordu. Maç 2-2 giderken, Beckham’ın Simeone’nin tahriklerine kapılıp kırmızı kart görmesi, İngiltere’yi sıkıntı duruma düşürdü. Arjantin penaltılarla çeyrek finale çıktı.
Fransa ile İtalya ortasındaki çeyrek final maçında ne gol ne futbol vardı. İş beklendiği üzere penaltılara kaldı. 4-3 kazanan mesken sahibiydi. Brezilya, hoş futbol oynayan Danimarka önünde oldukça zorlandı. 3-2 kazanılan maçı koparan, 2 gol atan Rivaldo’ydu.
Hollanda-Arjantin maçında çekişme ve kalite vardı. Skor 1-1’ken kaleci Van der Sar’a baş atan Ortega tahminen de Arjantin’in vefat fermanını imzalıyordu. Son dakikada Bergkamp’ın attığı şahane gol, cins atlayanı belirledi. Öteki yanda Hırvatistan, Almanya’yı alandan siliyor ve 3-0’la yarı finalist oluyordu.
Gol hükümdarı Suker
Brezilya ile Hollanda yarı finali 1-1 bitiyordu. Penaltılarla finale kalan taraftı son şampiyon Brezilya… Öteki yarı finalde ise Suker’in şok golüyle Hırvatlar öne geçse de, ulusal ekip mesleğindeki birinci ve son gollerini bu maçta atan Thuram, Fransa’yı finale taşıyordu. Hırvatistan’ın tesellileri Hollanda’yı 2-1 yenerek aldıkları üçüncülük ve Suker’in gol krallığıydı.
Final sabahı Ronaldo, odasında bir nöbet geçiriyordu. Teknik Yönetici Zagallo da onu birinci 11’den çıkarıyordu. Ne var ki sponsorların baskısıyla Ronaldo kendisini yeniden 11’de bulacaktı. Finale kadar oyunlarıyla tatmin etmeyen Fransa ve Zidane, bu kere harikuladeydi. Ronaldo hayalet üzere alanda dolaşırken; Zidane, iki duran topta kendisinden alışık olmadığımız 2 baş golü atıyordu. Petit’nin golüyle de 3-0’lık sonuç netleşiyordu. Kupa finali yöneten birinci Afrikalı Said Belqola’nın Desailly’ye gösterdiği kırmızı kart da bir şey değiştirmiyordu. Kupa, Deschamps’ın ellerinde havaya kalkıyordu.
