Rihanna, Pazar gecesi Arizona, Glendale’deki State Farm Stadyumu’nda Üstün Bowl LVII devre arası sahnesinden indikten birkaç dakika sonra, temsilcisi performansının önerdiği şeyi doğruladı: Şarkıcı ikinci çocuğuna hamile.
Hamileliğin ortaya koyduğu gibi, 2011 MTV Görüntü Müzik Ödülleri’nde Beyoncé’nin göbek masajı kadar teatral düzeyde değildi. Ancak geçen yıl ilk çocuğunu doğuran Rihanna için bu, yine de bir performans anlayışıydı – belki de az önce verdiği şovu gölgede bırakabilecek ve yeniden çerçeveleyebilecek tek jestti.
Rihanna, 2016’daki “Anti”den bu yana albüm çıkarmadı ve ateşli hayran kitlesindeki pek çok kişi, Rihanna’nın bu yıl Üstün Bowl’da performans sergileme isteğini, müziğe dönüşünün yakın olabileceğinin bir işareti olarak gördü. Belki yeni bir single ya da albüm ya da belki bir turne duyurusu yapacaktı.
Bunun yerine, tüm bu toplu beklentiye rağmen odaklanacak başka şeyleri olduğunu iddia etmek için pop müziğin en büyük sahnelerinden birini kullandı: geri dönecek özel bir hayat. Dolayısıyla, gerçek sahne sunumu biraz yorucu olmuşsa, odaklanılması gereken daha önemli şeyler vardı.
Rihanna, 13 dakika içinde gelişigüzel bir şekilde 12 hit parçanın küçük parçalarını seslendirdi, evrensel olarak bilinen, kabartmak veya gösteriş yapmak için fazla bir şey gerektirmeyen şarkılar. Frisson’a, küstahlığa, otoriteye, şevke en çok yaklaştığı an, setin orta noktasından biraz sonra geldi.
Hoparlörlerden “All of the Lights”ın bildik korna yaylım ateşinin gürlemesinden hemen sonra, Rihanna sağ eliyle dansçılarından birinin uzattığı elinden bir kompakt aldı, iki damla pudra sürdü – Fenty Beauty’ye bir selam niteliğinde. son yıllarda onun için müzikten daha büyük bir profesyonel odak noktası oldu – ve sol eliyle başka bir dansçıdan mikrofonu almadan önce geri verdi.
Ardından, geçen yılın sonlarında antisemitik sözleri onu bir parya haline getiren Ye (eski adıyla Kanye West) ile on yılı aşkın süredir devam eden bir işbirliği olan “All of the Lights”ın kancasına girdi. Bu şarkıyı Ye (ve Jay-Z) ile başka bir işbirliği olan “Run This Town” ile hemen takip etti.
Hızlı bir kozmetik isim? Mühlet. Güç durumdaki bir akran için üstü kapalı bir destek beyanı mı? Neden. 21. yüzyılın en önemli pop hit yapımcılarından biri olan Rihanna’nın Üstün Bowl’a, Harika Bowl’un ona ihtiyacı olduğundan daha az ihtiyacı var ve performansı tam olarak yeterli olanı yapma konusunda bir ustalık sınıfıydı. O, kişisel yaşamları zorluyken profesyonel yükümlülüklerine yaklaşan pek çok insan gibi davrandı: Göreve bağlı, biraz hevesli, biraz bitkin, açıları çok az değiştirmeye çalışıyor.
Kayıtsızlık kraliçesi Rihanna ilk olarak Pazar gecesi 50 yarda çizgisinin üzerinde süzülen bir sahnede (Ye’nin 2016 Saint Pablo turnesinden alıntılanan bir jest) “Bitch Better Have My Money” şarkısını söyleyerek göründü. Platforma bağlıydı, manevrasını sınırlıyordu ama yere indiğinde bile dansı fazla vurgulamıyordu, bunun yerine 100’den fazla dansçının ortasında sağlam bir kort tutuyor, onların hareketlerini paylaşıyor ama onları asla geçmiyordu. “Çalışma” sırasında, hareketleri söyleyen ama onlara katılmayan bir öğretmenmiş gibi onları yönetti.
Rihanna’nın hitleri çoktur – Billboard Hot 100’de 60’tan fazla kez listelenmiştir – ve bunlar çeşitlidir. Ancak, çok sevilen bir düzine şarkının bu gelişigüzel revizyonunun gerçek bir tematik çizgisi yoktu. Çoğunlukla, “İş” ve “Kaba Uzunluk”ta Karayip mirasına selam vererek kataloğunun yüksek tempolu tarafına – “Nerelerdeydin”, “Tek Kız (Dünyadaki)” – eğildi. Setin sonunda, melodramı duygudan çok önceleyen büyük resmi, tek kelimelik başlık parçalamalarını, “Şemsiye” ve “Elmaslar”ı vurguladı.
Rihanna pek çok şeydir – yeni bir anne, moda ve kozmetikte milyarder bir patron, derin bir kataloğu olan şaşırtıcı derecede güvenilir bir pop yıldızı. Ama o güncel bir hit yapımcısı değil. Ve 2016’dan beri bu ölçekte bir gösteri yapmamıştı.
Böylece Harika Kase, pazarlamasında yıllardır en görünür çabasını gerçekleştirmenin bir darbe olduğunu vurguladı. Promosyon alayları sırasında, Apple Music’ten Ebro Darden meşum bir şekilde, “Bekleme. Hemen hemen. Üzerinde.”
Özünde, olay onun görünüşüydü. Olay olaydı. İşbirliklerinin sıklığına ve gücüne rağmen konuk yoktu. Bir moda mucidi olarak duruşuna rağmen kostüm değişikliği olmadı – tamamen kırmızı bir kıyafet giydi, baştan sona katmanları çıkardı ve ekledi.
Performans kısa ve aceleci olmasına rağmen, yine de yavaş hissettirdi. Ton veya enerjide çok az değişiklik vardı, hafif temalı set listesine estetik bir selam yoktu. Bu, yeni bir şevki ateşlemek için değil, uzun süredir bilenmiş zevk merkezlerini tetiklemek için tasarlanmış bir rutindi – kaçınılmaz bir sonucun zaferi.
Rihanna’nın ortaya çıkması, NFL’nin tartışmalarını kağıda dökmede – veya gerçekleştirmede – başarılı olma yollarının bir kanıtıdır. NFL’nin Colin Kaepernick’in aktivizmine tepkisine bir yanıt olarak, dünyanın en büyük sahnelerinden birinde bir konseri geri çevirmenin politik hissettirdiği bir dönem olan 2019’da Muhteşem Bowl’da performans sergilemeyi reddetti. Ancak Jay-Z’den Roc Nation’ın sonraki yıllarda lige dahil olması, devre arası şovunu hem müzikal hem de sosyokültürel olarak yeniden şekillendirdi.
Eğlence açısından bakıldığında, bu en iyisiydi. Ve Rihanna için devre arası oynamak, başarılarının kapsamına uygun bir kilometre taşıdır. Ancak şovu açıkça politik değildi, hatta özellikle hit şarkılarını kutlamıyordu. Bunun yerine, bir tür yer tutucu görevi gördü. Gösteri yapmaya gelmişti, evet. Ama ilgilenmesi gereken daha acil işleri de var.
