[ad_1]
Türkiye Kupası zaferine, mesleğine ve kırılma anlarına, aile kavramına ve daha pek çok mevzuya değinen İrfan Can Eğribayat, şu açıklamaları yaptı:
TARAFTARIMIZA BU KUPAYI İKRAM EDEBİLDİĞİMİZ İÇİN ÇOK MUTLUYUZ
“Bizim için dönem hoş bitti zira bizim için değerliydi. Amacımız hem kupayı kazanmak hem de ligi kazanmaktı. UEFA’da da gidebildiğimiz yere kadar gitmek istiyorduk. UEFA’da birinci maçta Sevilla’ya karşı şanssız bir yenilgi yaşadık. Ligdeyse istediğimiz sonuçları alamadığımız vakitler oldu. Taraftarlarımızı üzdüğümüzü kadro içinde çok konuştuk. Bizler de çok üzüldük. Bize yakışmayan puanlar kaybettik. Buradan hem şahsım ismine hem de grup arkadaşlarım ismine tekrar bütün taraftarlarımızdan özür diliyorum. Ziraat Türkiye Kupası taraftarlarımızı bir nebze de olsa keyifli edebileceğimiz bir yerdi. Ziraat Türkiye Kupası boyunca âlâ performans sergiledik. 5 maç oynamıştım, 3’ünde kaleyi gole kapatmıştım. Bu da hem iki yarı final hem final maçı olunca farklı oldu ki final maçında kaleye çok fazla top gelmedi. Ekip olarak önde pres manasında çok güzeldik. Bizim için hoş bitti. Taraftarlarımıza armağan olsun. Onların bu kupaya muhtaçlığı vardı. Biz bunu hissediyorduk. Bize verdikleri reaksiyonların de kupa hasretinden, bizim daha fazla başarılı olmamızı istemelerinden kaynaklıydı. Onlara bu kupayı armağan edebildiğimiz için çok memnunuz. İnşallah önümüzdeki yıllarda daha fazla kupa kazanıp, onları daha çok keyifli edebiliriz.”
Eğribayat, Osman Ertuğrul Çetin ile eğlenceli dakikaların yaşandığı anlar içinse şunları söyledi:
“Maçtan sonra açıkçası çok yüksektim, çok heyecanlıydım. Formamı çıkarı tribünlere atmıştım ve şu an bende final maçının forması yok (Gülerek). Çok hoş bir his. Kadrodaki herkesle çok uygunuz lakin Ertuğrul ile çok âlâ anlaşıyorum. Ağabey-kardeş münasebetimiz kelam konusu. Kutlama anında da ‘Ağabey beni bir sırtına alsana’ dedi. Ben de aldım, sonrasında da attım aşağıya, doğal o anlar da hayli komik ve eğlenceli oldu. Hoş manzaralara sahne oldu.”
KENDİ MESLEĞİMDEN ÇOK FENERBAHÇE FORMASININ TARTISININ FARKINA VARDIM
“Ben buraya geldiğimde ikinci kaleci olduğumu biliyordum. Altay kadro kaptanı ki Altay benim 17-18 yaşından beri çok yakın arkadaşım. Keza ulusal gruplarda da beraberdik. İkinci kaleci olarak geldiğimin şuuruyla ‘forma gelir mi’ diye her kezinde çalıştım, hazır oldum ki forma geldiğinde çok hazır bir İrfan da yoktu. Bunu da her vakit söyledim. Bu bahiste da sağ olsunlar Özcan Hoca, Yasin Hoca benim yeteneğime çok güvendikleri için kilo verdiğim vakit çok farklı noktalara gelebileceğimi, biraz çabuklaştığım vakit çok farklı noktalara gelebileceğimden bahsettiler. Biz de bunlara yönelik çalışmalar yaptık. Ben yedek kulübesindeyken de güç vermeye çalıştım. Ekipte çok hoş bir dostluk var. Ben birinci geldiğim gün çabucak o dostluk ortamının içine girdim. Olağan bunu gördüğünüz vakit kadro arkadaşlarınızın da saha içinde başarılı olmasını istiyorsunuz. Hiç kimsenin kalbinden makus şeylerin geçtiğini düşünmüyorum. İdaremize de teşekkür ediyorum, ayrıntılı biçimde seçilmiş ki ben geldiğimde de gerçek karakterimi göstereceğimi söylemiştim. Daima hazır bekliyordum. Ben kaleye geçtiğim vakit kadronun iki kulvarda da argümanı vardı. Ben de elimden gelen her şeyi yaptım. Kendi mesleğimden fazla Fenerbahçe formasının tartısının farkına vardım. Gerçek manada çok farklı bir ortam. Taraftarlarımız da sağ olsunlar beni daima desteklediler. Ben de onlara, kulübe layık olmaya çalıştım. İnşallah önümüzdeki yıllarda de bu bu türlü olacak. Başarılı olabildiysem, kadroya katkı verebildiysem ne keyifli bana.”
BURAYA GELDİĞİM VAKİT EKSTRA ÇALIŞMALARIN, DIŞARIDAKİ HAYATIN, AİLE HAYATININ NE KADAR KIYMETLİ OLDUĞUNU VE ALANA NE KADAR YANSIDIĞINI FARK ETTİM
“Buraya geldiğimde güç olacağının farkındaydım. Altay ile de ulusal ekiplerde konuşuyorduk. Sahiden ekstra işler yapman gerekiyor. Lakin kendi hayatına da çok dikkat etmen gerekiyor. Buraya geldikten sonra hepsini hemencecik halledebildim. Ben Adanaspor’da oynadığım periyotlarda birazcık Adana’da takılıp kalmış üzereydim. Ne bir menajerim vardı, ne bir yol gösterecek bir ağabeyim vardı. Göztepe’ye gittiğim vakit bunları öğrenmeye başladım ancak artık buraya geldiğim vakit ekstra çalışmaların, dışarıdaki hayatın, aile hayatının ne kadar kıymetli olduğunu ve alana ne kadar yansıdığını fark ettim. O yüzden de kendimi külliyen bu işlere adadım. Çok şükür benim için her şey güzel gitti. İnşallah önümüzdeki yıllarda de kadroma katkı vermeye devam ederim.”
HEM BU ARMANIN HEM DE TOPLULUĞUN YÜKÜNÜ GÖRÜNCE BASAMAKLARI SÜRATLİ ÇIKMAYA BAŞLADIM
“Takım gol attığında ya da son dakikada gelen goller esnasında içimde o denli bir patlama oluyor ki… Kazanmayı çok istiyorum. Ben Adanaspor’da da, Göztepe’de de daima çok istedim, daima başarılı olmak istedim. Lakin bazen kendi özel hayatımda meseleler yaşadım, kadrolarımda kimi sıkıntılar yaşadım. Bu, benden kaynaklı oldu, kadrodan kaynaklı oldu, taraftardan kaynaklı oldu alışılmış ki. O denli olduğu için de daima muvaffakiyete giden yolda merdivene takılıp geri düştüm. Geçen dönem Göztepe’de son haftalarda oynamadım. Orası biraz berbat de bitmişti. Tahminen de orada merdivenden 10 basamak aşağıya düşmüştüm. Lakin buraya gelince hem bu armanın yükü hem de topluluğun tartısını görünce basamakları süratli hızlı çıkmaya başladım. Zira başarılı olmayı çok istiyorum.”
“Babam, ailem, eşim, artık 1 de çocuğum oldu. Onlar için bu hayatta gayret veriyoruz ki onlar da ne bizim kazandığımız paradan, ne yaptığımız öbür bir şeyden memnun oluyorlar, yalnızca bizim başarılı olmamızı istiyorlar. Onlar için başarılı olmaya çalışıyoruz. Gollerden sonraki o coşkulu sevinçler de oradan geliyor. Ben o sevinci yaptığım vakit babamın konutta ne kadar sevindiğini bildiğim için ya da eşimin ne kadar keyifli olduğunu bildiğim için yahut taraftarlarımızın ne kadar memnun olduğunu bildiğim için onlarla birlikte memnunluk yaşıyorum. Bir anda bir patlama oluyor ki ben Volkan Demirel’i çok fazla izledim. EURO 2008 devrinde tam da futbola yeni başladığım periyotlarda Volkan Hocayı izliyordum. Onu çok izleyerek büyüdüm, babam da kalecilik manasında biraz ona benzetirdi. Taraftarlarımızın benzetmesini olağan karşılıyorum. İnsan izledikçe doğal bir şeyler öğreniyor, bir şeyler alıyor. Ben daima Volkan ağabeyin düzgün yanlarını almaya çalıştım. Doğal saha içindeki o agresif tutumları da ister istemez geçti bana. Lakin ekipte birilerinin bunu yapması lazım, birisinin ateşlemesi gerekiyor ki genelde bunları yapanlar da kaleciler olur.”
AİLENİN DAYANAĞI ÇOK ÖNEMLİ
“Ailenin takviyesi çok değerli ve aile her vakit ön planda. Evet, futboldan para kazanıyoruz, futbolla yatıp kalkıyoruz fakat futbol bittiği vakit ailen kalacak. Ben daima bu şuurda bir insan oldum. Eşime, anneme, babama daima çok paha verdim, artık bir de kızım oldu. Şu an kızım her şeyin önüne geçti ki bazen de düşünüyorum, 10 gündür dünyada olan bir beşere karşı nasıl bu kadar sevgi hissedebiliyorsun? Apayrı bir hismiş. Doğal biz geçen sene bir olay da yaşamıştık. Onun üstüne gelmesi tahminen biraz daha beni ona daha çok bağladı. Bu türlü olması da çok düzgün. Kızım karşı cins olarak birinci babasıyla tanışıyor ve babasının ne kadar düzgün bir karakter olduğunu ya da eşine, konutuna ne kadar bağlı olduğunu gördüğü vakit ileride kendisi de bu türlü düzgün birisini bulmaya çalışır. Yazgı natürel ki ne olacağını bilemeyiz fakat ben biraz da bu istikametten bakmaya çalışıyorum. Ona verdiğim sevgi değişik fakat beni biraz da düzgün tanımasını, karakterimin gerçek bir karakter olduğunu bilmesini çok istiyorum. Bundan sonraki süreçte olağan hayatıma biraz daha dikkat edeceğim, etmem gerekiyor. Lig tarafına gelecek olursak da ben daima bir halde oynayacağımı hissediyordum. Alışılmış ki bunun bir sakatlık olmasını istemeyiz. Eşimin de gebe olduğunu kimseye söylemiyorduk, hem yaşadığımız olaydan ötürü hem de nazara da inanan insanlarız. Gerçekten korktuğumuz için söylememiştik. Ben daima içimden kızım doğduğunda hem lig şampiyonluğunu hem de kupayı kazanırsak benim için dayanılmaz bir şey olur diye geçiriyordum ki onun bahtına da inanıyordum. Çok şükür kupayı kazandık. Onun da birinci kupası oldu. İnşallah uzun yıllar burada kalabilirim. Kızım Melina’nın 1 yaşındayken 3 kupası olsun, 2 yaşındayken 5 kupası olsun, inşallah daima yaşından çok kupası olsun. Kızım için yaşayacağız. İnşallah hayatımız bu yılki üzere hoş bir formda devam eder.”
BABAM DAİMA GERİMDE OLDU VE BEN DE FUTBOLA OLAN İLGİMDEN ÖTÜRÜ BU İŞE ÇOK SIKI SIKIYA SARILDIM
İrfan Can Eğribayat mesleğinin dönüm noktalarını, futbola olan bağlılığını şu formda anlattı:
“Küçükken bronşit hastalığı geçirdim ki birçok çocukta da oluyor. 6 aylık bebekken hastanede yattığım periyotlar olmuş. Olağan bu süreç devam etti ve kolay kolay atlatabileceğimiz bir şey değildi. Ben mahalle ortasında top oynamayı çok seviyordum ki ben okula başlayana kadar genelde oyuncaklarla oynardım. Tek oynamayı da severdim zira biraz içine kapanık bir çocuktum. Ne vakit okula başladım, biraz daha rahatlık geldi. Alışılmış babamın da kıssalarını dinledim. Sonrasında yaşım biraz daha büyüdükçe mahallede kum alanlarda ağabeylerimizle top oynamaya başladım. Hatta kulübümüzde de bir periyot forma giyen Sadık Çiftpınar ile çok top oynadık. O benden büyük, genelde kaleye geçiriyordu beni. Olağanüstü bir karakterdir, bana da çok yardımcı olmuştur. O formda başladık. Sonrasında bir gün babam beni toprak alanda izlemiş. Konuta gittiğimde de bana, ‘Seni Adanaspor’a yazdıralım mı?’ dedi. Ben de, ‘Çok keyifli olurum’ dedim. Ki benim oturduğum semtte de bu türlü kulübe yazılıp giden çok çocuk yoktu. Sonra gittik ve birinci etapta sıhhat denetiminden geçtim. O sırada tabip bronşitim olduğunu söyledi. Adanaspor’a birinci yazıldığımda orta saha olarak yazılmıştım. Sonrasında zorlanmaya başladım, koşuyorsun, uğraş ediyorsun. O denli olduğu için babam ‘Gel kaleci olalım’ dedi. Sonra babam bana krampon, eldiven aldı. Birinci idmanda da kaleci olarak beni çabucak seçtiler. Ki kaleciliğe dair bilgim yoktu. Daima babamın anlattıkları, biraz da doğuştan var olan yetenekle bir arada Adanaspor’daki değerli hocam Eyüp Arın hoca geldi, tribündeki ailelerin yanına gitti ve ‘İrfan Can Eğribayat’ın babası kim?’ dedi. Babam da el kaldırmıştı, buradayım gibisinden. Sonra Eyüp Hoca, ‘hemen yarın kimlik, sıhhat raporunu getirin, lisansını başlatacağız’ demişti. Öykü o denli başladı. Ben bir de çalışmayı çok seviyordum. Şu an olduğu üzere o vakit da çok çalışıyordum. Babam okul ile futbolu birlikte götürmem konusunda çok yardımcı oldu. O devir benim için güç bir süreçti lakin babam gerimde olduğu için ve benim de futbola olan ilgimden ötürü bu işe çok sıkı sıkıya sarıldım. Daha sonrasında da profesyonel meslek devam etti. Çok şükür buraya kadar gelebildik.”
ÇOK ÇALIŞTIM, ÇOK ÇABA ETTİM VE FUTBOLDA BU NOKTALARA GELEBİLDİM
“Adanaspor 2007 yılında yine kurulmuştu. Babam da çok koyu bir Adanaspor taraftarıdır, bana da onu aşılamıştı. Biz hiçbir vakit büyük grup tutmadık, daima Adanasporluyduk. Yani ya Adanasporlusundur ya da Adana Demirsporlusundur, kentin kadrosunu tutmak zorundasın. Ben çok erken A Ekibe çıktım. Adana 5 Ocak Stadyumu’nda oynamayı çok istiyordum. Her idmanda o statta oynamayı hayal ederdim. Kimseye bahsetmediğim hayallerim de var. Hepsi gerçekleşti çok şükür, son bir tane kaldı o da A Ulusal Grupta oynamak. Bir sene geç ya da bir sene erken, değerli olan hayallerin gerçekleşmesidir. Gerçekten Adana mesleğim de o denli başladı. Eyüp Hoca sağ olsun benimle daima ilgilendi. Çok çalıştım, çok uğraş ettim lakin futbolda bu noktalara gelebildim. Benim 14,5 yaşımda kampa gönderdiler. Kamp ortamı farklı bir ortam. Zira Adanaspor altyapısında çok düzgün bir çalışma ortamımız yoktu. A Gruba çıktığım vakit yaşımdan da dolayı biraz kaldıramadım orayı. Sonra beni altyapıya geri yolladılar. Çok üzülmüştüm ve o benim dönüm noktalarımdan bir adedidir. Ben daima çalışmaya devam ettim. 1 ay sonra tekrar A Gruba çıktım. Zira A Kadroda olan bir kaleci kiralık olarak öteki bir gruba gitti ve ‘İrfan sen geri gel, burada dördüncü kaleci olarak devam et’ dediler. Mesleğimde çok tesiri olan bir diğer isim Mustafa Şentabaklar’dır ve onunla saha içinde inanılmaz çalışmalar yaptık. Saha içinde daima ekstra işler yaptık. Kendimizi ziyadesiyle futbola verdik. Onun sayesinde fizikî olarak da kendimi geliştirebilmiştim Daha sonrasında şimdi 17 yaşına girmeden Eyüp Hoca ekibin başına geldiğinde hiç tereddüt etmeden beni kaleye koydu. Öylelikle benim profesyonel Adanaspor mesleğim de başlamış oldu. Bazen genç kaleci kardeşlerimden Ertuğrul’la da konuşuyoruz, ‘Burada oynayamıyorum, ne yapmam lazım?’ usulünde sohbet ediyoruz. Benim de Adanaspor’da oynamadığım periyotlar oldu fakat talihimin yanımda olduğu anlar yaşandı ve kaleye geçebilmiştim. Her sene iki, üç maç oynadım ve o maçlarda güzel performans sergilediğim için Adanaspor, Harika Lig’den düştüğünde 19 yaşına yeni girmiştim ve bir anda ‘Adanaspor’un birinci kalecisi oldun’ dediler. Öylelikle Adanaspor’da 3 dönem geçirdik, elimizden geleni yapmaya çalıştık.”
TARAFTARIN BU ARMAYA, BU TOPLULUĞA NE KADAR SEVGİ DUYDUĞUNU GÖRDÜM
“18 yaşındayken, Adanaspor da Harika Lig’deydi. O vakitler oynatmıyorlardı, çalışıp bekliyorduk. U21 Ligi vardı, ben de U21 Ligi’nde Fenerbahçe’ye karşı oynadım. Daha sonrasındaysa U21 grubu oyuncuları A Kadro maçını izlemeye gidiyorlardı. Ben, birinci defa İstanbul’da büyük bir stadyumda maç izledim, o da Fenerbahçe’nin stadıydı. Ben orada taraftardan çok etkilenmiştim. ‘Burası inanılmaz bir yer’ dedim. Adana’da taraftar geliyor, tribün oluyor vs. lakin hiçbir şeymiş üzere bir algıya da kapıldım. Ki o vakitler Volkan Demirel oynuyordu. Volkan ağabeye bakıyordum, onu izliyordum. Orada da ‘Bir gün burada oynayabilir miyim?’ diye içimden geçiriyordum. Orada anladım ki Fenerbahçe kulübünün farklı bir ambiyansı var. Daha sonrasındaysa Fenerbahçe’ye transfer oldum, çabucak Slovácko’ya gittim ki daha evvel duymadığımız gruptu. Stada gittik, alana çıktım ve bir baktım ki Fenerbahçe taraftarı doldurmuş stadı. Bizi hiçbir yerde bırakmıyorlardı. Bu armaya, bu topluluğa ne kadar sevgi duyduklarını gördüm. Sevilla deplasmanına da geldiler ki orada büyük sorunlar da yaşadılar. Sağ olsunlar bizi hiçbir yerde yalnız bırakmıyorlar. Son olarak kupa finalinde de gördük, stadın 3’te 2’sini bizimkiler almıştı, çok da hoş bir ambiyans vardı. Taraftarlarımız bu süreçte beni biraz da Volkan Demirel’e benzettikleri için sevmeyen insan da beni sevmeye başladı. Gerçekten tanımayanlar daha yeni yeni tanımaya başladı. Sağ olsunlar beni çok seviyorlar, ben de onları çok seviyorum. İnşallah önümüzdeki yıllarda de birbirimize olan bu bağımız, sevgimiz artarak devam eder. Ben de inşallah uzun yıllar burada oynayabilirim.”
ELİMDEN GELDİĞİNCE EŞİME YARDIMCI OLMAYA ÇALIŞIYORUM
“Sezon içerisinde eşim tempodan ötürü uyumama müsaade veriyordu. Lakin artık dönem bittiği için bebek konusunda yardımcı olmak için kalkıyorum (Gülerek). Tatil müddetince bebekle ilgileniyorum. Eşime yardımcı olmaya çalışıyorum. Kolay değil. Her erkeğin elinden geldiğince eşine yardım etmesi gerekiyor. Ben de elimden geldiğince bebeğimizin mamasını yediriyorum, eşime yardımcı olmaya çalışıyorum.”
ÖNÜMÜZDEKİ DÖNEM DA BİZE İNANMAYA DEVAM ETSİNLER, BİZ ONLARA İNANIYORUZ, GÜVENİYORUZ
“Ben birinci geldiğim andan itibaren bu kulübün büyüklüğünü anladım. İnsan bu türlü bir topluluğun içine girince daha yeterli anlıyor. Taraftarın isteği, arzusu… Çalışanlar dahi çok fark ediyor. Kulüp için çalışan çok kişi var burada. Bunları gördüğünüz vakit siz de çıkıp bir şeyler yapmaya çalışıyorsunuz. Kendi oyununu, kendi mesleğini düşünmediğin çok vakit oluyor. ‘Ben kulüp için bir şey yapmak istiyorum, bu kulübün buna gereksinimi var, benim o vakit orada olmam gerekiyor’ usulünde çok fazla an yaşadım bu sene. Yeni dönem inşallah bizim çok çok daha hoş olur. İnşallah uzun yıllar da burada kalabilirim. Alışılmış ki gelenler, gidenler olacak. Takım planlamasını Liderimiz, Yöneticilerimiz, yeni gelen hocamız yapacaklardır. Ancak ben bu aile ortamının bozulacağını düşünmüyorum zira hem Liderimiz hem de İdaremiz, transfer ettikleri oyuncuların yalnızca kişisel performanslarına değil karakterlerine de bakıyorlar. FENERBAHÇE’ye layık bir oyuncuysa buraya getirmeye çalışıyorlar. Düzgün bir dönem olacak diye düşünüyorum. Olağan ki kamp devrini de çok âlâ geçirmemiz gerekiyor. Taraftarlarımız bize inanmaya devam etsinler. Zira biz onlara inanıyoruz, güveniyoruz. Onları çok seviyoruz. Hangi oyuncuyla konuşursam konuşayım herkes taraftar hakkında âlâ şeyler söylüyor. Düşünün bu grup çok fazla ıslıklandı, bu ekibe çok reaksiyon de geldi ancak ona karşın herkes şunun şuurunda taraftar muvaffakiyete aç, taraftar bir muvaffakiyet gelmesini istiyor. Biz de oyuncu kümesi olarak bunun farkındayız. Bu dönem elimizden gelen bu oldu, Ziraat Türkiye Kupası oldu. Önümüzdeki dönem da bize inanmaya devam etsinler, biz onlara inanıyoruz, güveniyoruz. Hoş aile ortamı içerisinde kaç kupalar kazanabiliriz. Şunu da söylemek istiyorum; ben 6 sene boyunca çok uğraş ettim. Lakin o kilit Fenerbahçe’de açıldı. Tahminen bu kupa da bizim o kilidimizi açacaktır. İnşallah daha kaçları olacaktır. Ben buna kalpten inanıyorum.”
KAYNAK :Hürriyet
[ad_2]
