Ne yaparsan yap, pişman öleceksin. Tahminen yaptıklarından, tahminen de yapmadıklarından…
– Dostoyevski
Suçluluk duygusu, ismiyle çelişen bir histir, zira çoğunlukla bu duyguyu “suç”un karşılığı olan “ceza”yı gerektirecek bir durumda hissetmez insan, yani ortada bir cürüm yoktur. Suçluluk duygusu yanlış bir şeyler yaptığını düşünen kişinin kendini affedememesinden kaynaklanır. Gerçek bir kabahatin karşılığında hissedilen duygu “pişmanlık”tır.
Örneğin, biri hakkında berbat düşündüğünüz ya da makus şeyler söylediğiniz ve onun ömründe olumsuz bir duruma yol açtığınızda suçluluk hissedersiniz fakat ortada bir hata yoktur; yapılan bir kusur yahut yanlış vardır. Fakat birinin makus bir duruma düşmesi için ona kasıtlı olarak ziyan vermek hatadır ve bunun sonucunda da hissedilebilecek duygu pişmanlık olur.
Suçluluk, çocuksu bir his olduğu kadar da yıkıcıdır; sizi hasta eder, kefaret ödeme dileğiyle travmanızı tekrar etmenize yol açar, yaptığınız yanlışın telafisini önleyecek halde sizi duygusal felce sokar, kaçma ve kaçınma davranışlarıyla sonuçlanır.
Pişmanlık, yapan bir yetişkin duygusudur, sizi olgunlaştırır, travmanızı fark ettirecek içgörüyü kazandırır ve tekrar etmesini önleyecek enerjiyi sağlar, kusurunuzu telafi etmeye motive eder, kaçmak yerine kabullenmeyle sonuçlanır.
Suçluluk hissini, aşılamaz bir mahzur, yıkılamaz bir duvar olarak düşündüğünüzde depresyona gerçek giden dikenli bir yola girebilirsiniz. Meğer suçluluktan kurtulmak sizin elinizdedir ve yapmanız gereken birinci şey, geçmişi geçmişte bırakmak, kabullenmek, şu an ve şimdiyi yaşamaktır.
Geçmişte yaşananlar orada kalmıştır, geri alınamaz ya da değiştirilemez lakin tecrübeler hanenize eklenerek şahsî gelişim ve olgunlaşma sürecinize katkı sağlar.
Her yanlış, bir doğruyu öğretir ve yanlışlarınızdan ders çıkarma fırsatı verir. Kusurun bedeli ağır olabilir fakat öğrettiği gerçek da bir o kadar kıymetli olur. Suçluluk duygusu, onu yaratan tecrübenin yalnızca sonucunu düşündüğünüzde ortaya çıkar. Halbuki bu tecrübe, öbür olaylar, bireyler ve durumların da işin içinde olduğu bir sürecin sonucudur, hiçbir şey aniden ve nedensiz olarak ortaya çıkmaz.
Hayat, biri oburunun nedeni ya da sonucu olarak iç içe geçmiş bir biçimde yaşanan tecrübelerden oluşur. Geçmişteki kusurlarınızı “Bugünkü aklım olsaydı, yapmazdım,” diye düşündüğünüzde, bugünkü aklınızı geçmişte yaptıklarınızla kazandığınızın farkında olursanız, kapıları sonuna kadar açarak, içinize hapsettiğiniz suçluluk hissinin bir daha gelmemek üzere çıkıp gitmesini sağlarsınız. Ayrıyeten zihninizde bir mahkeme kurup, kendinizi savcı üzere suçlayıp, hâkim üzere “Suçlusun ve şu cezayı hak ediyorsun,” diye karar verdiğinizde insan olmaktan çıkar ve kendinizi ilahlaştırmış olursunuz. Yaradana atfedilen bir aksiyonu istemsizce yapmanız da suçluluğun kefaretle sonuçlanmasına yol açar. Sizi üzen, acı veren, düşünceye sokan ve hasta eden her şey bir kefaret olabilir.
Kendinizi affedin
Her insanın hayatta bir gayesi ve bu gayeye ulaştığında da bunun kendisine getireceği mutluluğun beklentisi vardır. Fakat bazen her şey beklediğiniz üzere gitmez ve bir yerlerde bir kusur yaptığınızı düşünürsünüz. Suçluluk duygusu, bilinçdışının derinliklerinden çıkıp sizi içten içe kemiren bir kurt üzeredir; özgüveninizi yerle bir eder, öz sevginizi ve özsaygınızı eritip bitirir, kendinizi bedelsiz ve yetersiz hissettirir. Sizi bir girdabın içine sokar ve bu girdap dönüp dururken “kefaret ödeme arzusu” bir suçluluk hissine bir oburu daha eklenerek büyür. Bu girdapta hislerinizin esiri olur, onları denetim edemez duruma gelirsiniz. Girdaptan çıkabilmeniz lakin kendinizi affetmemizle mümkün olabilir zira affetmek; geçmişten gelen olumsuz kanıları yok ederek hislerinizi ve ruhunuzu özgürleştirir, hislerinizin denetimini tekrar elinize almanıza yardımcı olur.
Kendinizi affederek geçmişteki siz olarak yaptıklarınızı bugünkü siz ile kıymetlendirmekten vazgeçer ve ruhunuza şifa verirsiniz. Affetme, affetmeye mevzu olan davranışlarınız için kendinize yönelik olumsuz fikir, his ve tavırlardan istekli olarak vazgeçmenizdir. Affetme, size acı, öfke, sıkıntı yaşatan davranışlarınızı, hislerinizi ve niyetlerinizi anlayış ve müsamaha ile karşılamak tarafında verdiğiniz karardır.
Web
YouTube
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün niyetleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
KAYNAK : Onedio
