Kadın hastalıkları ve doğum uzmanı deyince akılda beliren şahsa kimse bayılmıyor sanırım. Jinekolojik muayenede çatala çıkmak, pek çok bayanın kabusu. Alttan (vajinal) muayene olmamak için rahatsızlıklarını ve sıhhat meselelerini saklayan sayısız bayan var. Rutin jinekolojik muayeneyi ihmal ise aslında kanayan yaram. Bunun üzerine sıklıkla düşünüyorum; neden bu türlü oluyor? Bir dış tabipleri bir biz, bu kadersizliğimizi nasıl yeneriz?
Öncelikle jinekolojik muayene konusunda dehşet ve kararsızlık, hatta kaçınma isteğimizin altında yatan neden elbette en mahrem bulduğumuz alanı bir yabancıya açmamız.
Ama oldu da ikna olduk ya da mecbur kaldık, bu noktada da acıyacağından emin olmamız. Meğer jinekolojik muayene, acılı ağrılı bir süreç değil. Sanırım burada tıpkı iğne yapanlarda olduğu üzere daha ‘hafif elli’ olanlarımızın olduğunu kabul etmeliyim. Lakin tekrar de bilmeliyiz ki acı eşiğimiz düşük olsa dahi hatrı sayılır bir acı duyulmaz ve özel bir inceleme kelam konusu değilse muayene can sıkacak kadar uzun sürmez. Üstelik kendini kasmak, sıkmak ruhsal olarak da fizikî olarak da en büyük düşmanımız.
Maalesef bilhassa kamu sıhhat kuruluşlarında, aile merkezleri ya da devlet hastanelerinde; iş yükü, dar vakit, yorgunluk üzere nedenlerle hastanın ruhsal olarak rahatlatılması ve doktorla kaynaşma evrelerinin tamamlanamaması da tesirli. Bu noktada hekiminizin, düşündüğünüzden daha fazla yıpranmış olduğunu hatırlamaya çalışın, olmaz mı? Elbette tercihimiz, muayene öncesi, sırası ve sonrasında hastaya süreçten bahsedilmesi, olasılıklar hakkında bilgi verilmesi ve son derece nazik davranılması, hatta vakit tanınmasıdır. En azından benim mesleksel bakış açım bu. Lakin kimi durumlarda buna imkan bulunmadığını bilmelisiniz.
Bu, hekiminizin kötülüğünden değil kaidelerin sürat ve sabır gerektirmesindendir. Dilerim tabip başına düşen hasta sayısı daha olağan bir hale gelir de hepimiz jinekoloğumuzla uzun uzadıya sohbet edebilecek talihe erişiriz.
Özel sıhhat kuruluşlarına başvuran hastaların veryansın ettiği olmuyor mu? Elbette oluyor. Ferdî bakış açısına, mizaca bağlı olarak hastayla tabip ortasındaki irtibatın sonları belirleniyor. Kendi adıma ben irtibata fazlaca değer veren, hasta tabip bağında devamlılığı hedefleyen ve sıhhat takibi konusunda teşvik edici rol üstlenmeye, bunun da sürekliliğine değer veren biriyim. Muayene süremi uzun meblağ ve olabildiğince anlaşılır biçimde ve etraflıca açıklamaya uğraş ederim. Sorulan ya da sorulması akla gelmeyen ancak kıymetli olan bütün konulardan bahsetmeye çalışırım. Olasılıklardan etraflıca haberdar ederim ki sonra şaşkınlık, kaygı durumları gelişmesin ve hasta hazırlıklı ve serinkanlı olsun. Olağan ki bir hekim olarak sıhhat konusunda utanmayı anlamıyorum; yani anlıyorum da aşmamız gereken bir bahis olduğunu düşünüyorum diyelim. Lakin ülkemizde gerçek buysa ben de bu gerçeğe uyumlu ve onunla hakikat yoldan baş etmeye odaklıyım.
Hastayla hekim ortasında olduğuna inanılan olumsuz hududa inanmıyorum.
Karşılıklı nazik ve güzel irtibatla hastalar tabiplerine, tabipler hastalarına son derece yakındırlar. Kaldı ki bağlantı kurmakta ve sıhhat soru/sorunlarınıza tahlil bulmakta beklediğinizden daha zorlandığınız bir tabibi, şayet imkan dahilindeyse değiştirebilirsiniz. Kendi hastalarımı da tereddütte gördüğümde, örneğin bir operasyon kararında bir hakem hekim görüşü almasını önerdiğim oluyor. Zira hastamın kendini inançta, gerçek adımlarla sıhhatine yaklaşıyor hissetmesini istiyorum.
Benimle anlaşamıyor, muayenede rahat olamıyor, cevaplarımdan tatmin olmuyor, tedirginlik duyuyor operasyon için kendini ellerime emanet etmekten çekiniyorsa ve bu hissini birlikte yenemiyorsak katiyen hekimini değiştirebilir. Burada şu da bir bakış açısıdır ‘özel bir bağlantımız olması gerekmiyor. Ben teşhisi koyarım, o tedavisini olur ve sonra herkes yoluna sarfiyat.’ Evet esasen bütün süreçlerin sonunda herkes yoluna gidiyor ancak ben tekrar de hastanın kendini ruhsal olarak teslim edebilmesini değerli buluyorum. Yani bu bir iş olduğu kadar bir bağ benim için.
Dünya üzerinde pek çok hususta olduğu üzere bu bahiste da aksi görüşler var ve hepsi kendince yanlışsız. Ben kendi bakış açımı sundum. Ve bu bakış açısıyla bayan sıhhati alanında daha süratli ilerleme kaydedebileceğimi; daha çok bayanın daha süratli biçimde sıhhatine kavuşabileceğini ve en değerlisi sağlıklı cinsel hayat şuurunun de sağlıklı beden/ruh şuurunun de daha kalıcı biçimde oluşabileceğini düşünüyorum. Yaşasın çatal korkusunu yenme amacı! Yaşasın ayrılmaz modülümüz olan rutin jinekolojik muayeneler! Konuşa konuşa alışa alışa iyileşeceğiz ve sıhhatle daha uzun yaşayacağız.
Web
KAYNAK : Onedio
