Kalp ve Damar Cerrahı Yasin Güctekin, 30 Kasım 2022 Çarşamba günü yaşadıklarını toplumsal medya hesabından paylaştı. Babasını girmesi yasak olan ağır bakımda görme talebi reddedilen oğlunun aygıtları kırdığını, nasıl kovalandığını, yangın merdivenine nasıl sığındığını anlattı.
Güctekin, sabah 08.00 sıralarında 50 yaşlarında hastanın acil servise göğsünde çok şiddetli bir ağrı şikayetiyle başvurduğunu belirterek olayın nasıl başladığını şöyle anlattı:
“AORT DAMARI YIRTILMIŞ, YIRTIK ŞAH DAMARA KADAR İLERLEMİŞ”
“Tomografi çekiliyor ve maalesef aort damarı yırtılmış, yırtık şah damarlarına kadar ilerlemiş. İnsanın hayatında başına gelebilecek en ölümcül durumlardan biri, ivedilikle ameliyata alınıyor. Ameliyat tam 10 saat sürüyor.
Hem aort damarı, hem aortun kolları yapay damar ile değiştiriliyor. Bir insanın yeryüzünde tahminen de olabileceği en kapsamlı ve güçlü ameliyatlardan birini geçiriyor. 81 ilin 60’ında bu ameliyatı yapabilecek ne takım ne cerrah yok.”
“HASTANIN ÖNÜNDE KRİTİK SAATLER VAR”
“Yemeksiz, susuz, gereksinim molasız, ayakta 10 saat devam eden bir ameliyat. Her yeri ter içinde takım ameliyatı bitiriyor. Ameliyatta planlanan her şey yapılıyor, bundan sonra hastanın önünde kritik saatler var.
Cerrahi takımdan biri olarak ameliyathaneden çıkıyorum, ağır bakıma geçiyorum. Hasta yakınları meraktadır, daha fazla merakta kalmasınlar diye evvel bilgi vermek istiyorum. Sonra bir şeyler yer, tuvalete giderim ne olacak ki diyorum. Yakınlarını çağırtıyorum, 30-40 kişi geliyor.
Dert etmiyorum, empati yapıyorum. Çok büyük bir ameliyat geçirdi hasta, telaşlıdır yakınları, herkes birinci ağızdan duysun beni diye hepsini etrafıma topluyorum. Her şeyi en ince detayına kadar anlatıyorum. Tam 11 dakika (kamera kayıtlarına göre) duraksamadan konuşuyorum. Sordukları tüm soruları cevaplıyorum.”
“BİRÇOĞU ‘ALLAH RAZI OLSUN’ DEDİ”
“Bana içlerinden birçoğu Allah razı olsun diyor, teşekkür ediyor. Yaptığımız işten gururlu bir formda yüzüm gülerek içeri giriyorum. Ağır bakımdan içeri girmişken ardımdan biri bağırıyor ‘Doktor! Doktor!’ Dönüyorum, adamın biri bana yürüyor, omuz atıyor. Hastayı görmek istediğini haykırıyor.
Daha ağır bakıma gelmediğini, biraz sonra geleceğini söylüyorum. Yeniden de Covid tedbirleri gereğiyle başhekimlik kararıyla ağır bakımda görüş olmadığını iletiyorum. O sırada öbür bir yakını bu saldırganı durdurmak için koşuyor ve tutmaya çalışıyor.”
“ELİMİZİ ÖPMESİ GEREKİRKEN SALDIRIYOR”
“Saldırganı sakinleştirmeye çalışıyorum, şaşkınlığımı gizleyemiyorum. Elimizi öpmesi lazımken, hiç tanımadığımız biri için 10 saat ter dökmüşken, yaşama talihi sıfır olan birine bir talih tanımışken mana veremiyorum. Çabucak uzaklaşmıyorum o yüzden, saldırgana sakin olmasını söylüyorum. Saldırgan duvarlara yumruk atıyor, aygıtları tekmeleyip, aygıtları kırıyor.
Bir anda elini art pantolon cebine atıyor, bıçak üzere sivri bir cisim çıkarıyor, ‘Seni Öldürürüm!’ diye bağırarak üstüme koşmaya çalışıyor. Hemşireler bıçağı görüp kaçmam için çığlık atıyor. Bıçağı görür görmez çabucak karşıt tarafa koşuyorum, saldırgan yakınının elinden kurtuluyor ve peşimden 50 metre koşuyor. Süratle yangın merdivenlerine koşup kapıyı ardımdan kapatıyorum, kalbim güm güm atıyor.
Kalan yakınları da koşup saldırganı tutup geri götürüyorlar. O esnada yakını saldırganı tutmasa, koşarken ayağım takılıp düşsem, bir halde bana yetişse bıçaklanacağım. Ne için pekala? Benim sebep olmadığım bir hastalığı 10 saat emek vererek düzeltmeye çalıştığım için.
Bana saldıran adam babası için hayatı boyunca hiç 10 saat aç kaldı mı, hiç 10 saat babasının güzelliği için beli delice ağrıyana kadar ayakta kaldı mı? Yazıklar olsun! Binlerce sefer yazıklar olsun, hakkımı helal etmiyorum! Verdiğim emek, akıttığım ter. Karşılığı bu mu? Hepsine yazıklar olsun.”
