Kentte en çok can kaybının yaşandığı yerlerden Ebrar Sitesi’nde yaşadıkları binanın yıkılmasıyla enkaz altında kalan 32 yaşındaki Fatma Gonca Köse, arama kurtarma takımları tarafından zelzelenin birinci günü 1 yaşındaki ikiz bebekleriyle kurtarıldı.
Bebekleriyle çadır kentte kalan Köse, AA muhabirine, 11 katlı binanın 6’ncı katında yaşadığını, eşinin tayin nedeniyle öteki kentte olduğunu söyledi.
Deprem gecesi bebeklerini uyutup saat 01.00 sıralarında yattığını belirten Köse, “Saat 03.50’de ağlayınca çocuğumu emzirmek için kalktım. Emzirdikten sonra tam telefonumu alıp yerime geçecektim ki sallantıyı hissettim. Çabucak iki çocuğumu kavradım, düşer diye yerde yatırıyordum. Yatağın uçundan tuttum, sarsıntının durmasını beklemeye kalmadı aslında bina üzerimize çöktü.” dedi.
“TAVANDAN KOPAN KESİM DÜŞTÜ”
Bebeklerinin üzerine kapandığını, bu sırada omzuna tavandan kopan bir modülün düştüğünü söz eden Köse, şöyle devam etti:
“Çocuklarımı tutayım, üzerlerine kapanayım derken ayağımızın altından yer kaydı. Ben göbeğime kadar kumun, çakılın, fayans taşlarının ortasına gömüldüm. Kendimi kurtarayım derken kızımın altındaki yer kaydı, kızım toprağın altına gitti. Saçının teli bile görünmüyordu lakin sesi geliyordu. Oğlumu kucağıma çektim. Toprağı hafriyata kazıya kızımı çıkardım. Toprağın altından avuçlayıp kumları atarken kızımın saçını da avuçlamışım, onu çektim çıkardım.”
Köse, “Çok küçük bir kaya kesiminin kenarındaki duvara sırtımı verdim. Çocuklarımı dizlerimin üstüne aldım.” diyerek, bu sırada sarsıntının devam ettiğini anlattı.
“KOLUMUN KIRILDIĞINI HİSSETMEDİM”
Sesini birkaç saat sonra duyurabildiğini söz eden Köse, üste baktığında bir telefon ışığı gördüğünü söyledi.
Köse, o anda yaşananlara ait şunları kaydetti:
“Buradayım, diye bağırdım. Birisi sesimizi duydu. Hiç şuurumu kaybetmedim, bayılmadım. Üstümüze pencere düşmüş, camı kırılmamış. O yüzden hayat alanına hafriyat dolmamış. Kurtarmaya gelen istekli, ‘Camı kırmam gerek.’ dedi. Çocuklarımı dizlerimle karnıma sıkıştırdım, bir tahta kesimini başımıza tuttum. Camı kırdı. Bizi kurtarmaya gelen gönüllüye evvel kızımı, sonra oğlumu verdim. Sıra bana geldiğinde anladım ki kolum tutmuyor. O ana kadar kolumun kırıldığını, kemiklerimin ağrıdığını hiç hissetmemişim. ‘Ağabey ben çıkamıyorum’ dedim. Biraz daha içeri geldi, kollarımın altından tutup beni üst yanlışsız çekti. Hava karanlıktı ve yağmur yağıyordu. Herkes birilerini çıkartma sıkıntısındaydı.”
Kendilerini enkazdan çıkaran kişinin, “Ebrar Sitesi’nde ikinci kurtulanlarsınız.” dediğini belirten Köse, enkazı 10 gün sonra gidip gördüğünü ve gördüklerinden çok etkilendiğini anlattı.
Köse, “Komple kül üzere çökmüş. Çocuk odam istinat duvarı tarafına devrilmiş, biz o denli kurtulduk. Bunun bir tanımı yok, nasıl kurtulduk bilmiyorum.” tabirlerini kullandı.
Oturduğu apartmanda 44 mesken bulunduğunu, en az 220 kişinin yaşadığını belirten Köse, hayatını kaybedenler için duyduğu üzüntüyü lisana getirdi.
Köse, “Ebrar Sitesi sahiden mezar oldu. Biz nasıl çıktık bilmiyorum. Allah yardım etti. Fakat bu kadar insan vefat etmişken, hele ağabeyimi kaybetmişken, yaşıyorum diye hiç sevinemedim. İnsan yaşadığına sevinemiyor. Tanıdığımız, parkta oturduğumuz beşerler vefat etmiş. Yaşamayan, anlattıklarımı anlayamaz.” diye konuştu.
KAYNAK : Sözcü
