[ad_1]
İstanbul Vilayet Ulusal Eğitim Müdürlüğünün 2018 yılında başlattığı projede 1821 mentor öğretmen ve 21 bin 894 öğrenci bulunuyor. Annesi ya da babası vefat eden ilkokul, ortaokul ve lise kademesindeki öğrenciler, istekli mentor öğretmenler ile hayata daha sıkı tutunmaya çalışıyor. Her okulda takımlı olarak misyon yapan öğretmenler branş ayrımı olmaksızın projeye gönülü olarak katılabiliyor. Projede misyonlu öğretmenler, okullarında takviyeye gereksinim duyan öğrencilerle birebir ilgileniyor ve yanlarında olmaya çalışıyor. Projede, öğrencilerin kendilerini farklı hissedip rahatsız olmamaları için bu durum onlarla paylaşılmıyor, gerekli bilgilendirme ve müsaade süreci ebeveynler ile yürütülüyor.
ÖĞRENCİLER EĞİTİMİN YILININ BAŞINDA TESPİT EDİLİYOR
İstanbul Çekmeköy’de Erdal Yılmaz Birinci ve Ortaokulu rehberlik ve ruhsal danışmanlık öğretmeni İsmail Şengül, uygunluk meleklerinden biri. Şengül, 3 yıldır okulundaki öğrencilere mentor öğretmenlik yapıyor ve projeyi şöyle anlatıyor:
“Rehber öğretmenler eğitim öğretim yılının başında okullarında ebeveyn kaybı yaşayan öğrencileri tespit ediyor. Akabinde bu öğrenciler proje kapsamına dahil ediliyor. Sonrasında ise okulda öğrencilerimizle birebir ilgilenecek istekli mentor öğretmenler seçiliyor. Proje kapsamında çoklukla bir öğretmen yalnızca bir öğrenci ile ilgileniyor. Fakat kardeş olan öğrencileri birbirinden ayırmamak için ya da öğretmenlerin sayıca yetersiz kaldığı durumlarda birden fazla öğrenciyle ilgilenen öğretmenlerimiz de olabiliyor.
HAYATA 1-0 GERİDE BAŞLIYORLAR
Ebeveyn kaybı yaşamış, dayanağa muhtaçlığı olan öğrencilerle çalışıyoruz. Onlar esasen hayata 1-0 geride başlayan çocuklar. Projeyle onların yaşadığı dezavantajlı durumları en aza indirmeye çalışıyoruz. Okulumuzda yaklaşık 350 öğrencimiz bulunuyor. Onlardan 10’u mentor öğretmeniyle hayata daha sıkı tutunuyor. Okulumuzda yalnızca ebeveyn kaybı yaşayanları değil, annesi-babası boşanmış yani parçalanmış ailelerin çocuklarını da bu projeye dahil ettik.
EN ÇOK SEVGİYE GEREKSİNİMLERİ VAR
Destek verdiğimiz öğrencilerimizle hem birebir vakit geçiriyor hem de akranlarıyla etkileşimde olabilecekleri ve yeni tecrübeler elde edebilecekleri seyahatler düzenliyoruz. Ayrıyeten merkezi imtihanlara hazırlanan öğrencilerimizi de online derslerle destekliyoruz. Yani onları hem duygusal hem de akademik açıdan destekleyecek çalışmalar yürütüyoruz. Projenin kesin maksadı ise çocukların okula devam etmelerini sağlamak. Öbür yandan öğrencilerle birebir vakit geçirdiğimizde onların en çok sevgiye muhtaçlıkları olduğunu görüyoruz.”
BEN DE BABASIZ BÜYÜDÜM
Okulun özel eğitim öğretmeni Dilek Yıldırım da istekli mentor öğretmenlerden biri. Yıldırım, projede kendisini en çok etkileyen şeyin anne ya da babası vefat eden çocuklarla ilgilenmek olduğunu söyleyerek şöyle konuştu:
“Ben de babasız büyüyen bir çocuktum. Bu sebeple ebeveynini kaybeden çocukları çok âlâ anlıyorum. Ebeveyninizden göremediğiniz o sevgiyi her yaşta arıyorsunuz. Bu sebeple mentor öğretmen olmak için istekli oldum. Seyahatler haricinde ilgilendiğimiz öğrenciyle haftalık olarak birebir görüşmeler yapıyoruz. Aslında projede ebeveynin eksiliğini gidermek için çalışıyoruz. Yeri geliyor ağabeyi, ablası, annesi, babası, arkadaşı oluyoruz. Çocuğun eksik kalan yanı neresiyse biz orayı tamamlamaya çalışıyoruz.
ÖĞRETMENE ‘ANNE’ DİYORDU
Bir öğrencimiz öbür bir mentor öğretmenimize ‘anne’ demeye başlamıştı. Bu durumu düzeltmeye çalışsak da başaramadık. Öğrencimiz öğretmenine ‘ben seni annem olarak görüyorum’ diyordu. Zira hayatında bir anne profili yoktu.”
ÇOCUĞUN HAYATINA DOKUNABİLMEK ÇOK KIYMETLİ
Yıldırım, annesi olmadığı ve konutta onunla ilgilenen kimse bulunmadığı için öz bakımını sağlayamayan öteki bir öğrencisiyle yaşadıklarını ise şöyle anlattı:
“Tüm arkadaşları ondan kaçıyor ve onunla bağlantı kurmak istemiyorlardı. Bu yüzden okulda da çok yalnızdı. Ona şampuan, diş fırçası üzere gereçleri alarak kendi bakımını nasıl yapacağını anlattım. Şimdi 8 yaşında olduğu için zorlanıyordu lakin bir halde başardı. Artık arkadaşları da var ve okula ışıl ışıl, memnun bir biçimde geliyor. Onun hayatına olumlu tesir edebildiğim için çok memnunum. Bir çocuğun hayatına dokunabilmek çok değerli.”
KAYNAK :Hürriyet
[ad_2]
