Afyonkarahisar’ın Çay ilçesinin Aydoğmuş köyünde dünyaya gelen 53 yaşındaki Dağdelen, birinci ve orta tahsilini güç kaidelerde tamamladıktan sonra öğretmen olmaya karar verdi.
Üniversite imtihanında Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Sınıf Öğretmenliği Kısmını kazanan Dağdelen, mezun olmasının akabinde 1992 yılında Afyonkarahisar’da vazifeye başladı.
Kentteki çeşitli özel eğitim kurumlarında öğretmenlik ve müdür yardımcılığı yapan Durmuş Dağdelen, 8 yıl evvel Kocatepe Özel Eğitim Uygulama Okuluna müdür olarak atandı.
Dağdelen, pürüzü hasebiyle özel öğrencilerin velilerinin hislerini daha düzgün anladığını ve onlarla daha rahat bağlantı kurduğunu söyledi.
“VELİLERİN BAKIŞLARIDAKİ ‘ACABA’ SORULARININ ÜSTESİNDEN GELDİM”
Kendisiyle bağlantıya geçen velilerin okula daha fazla itimat duyduğunu lisana getiren Dağdelen, şöyle konuştu:
“Meslekte kişiliğiniz, sevecenliğiniz, doğallığınız ve mevzuya hakimiyetiniz ön plana çıktıkça insanların aklında pek de fizikî özelliğiniz kalmıyor. Bugüne kadar irtibata geçtiğim beşerlerle kişiliğimi ön planda tuttum.
Okuldaki çalışma arkadaşlarımla da zati özel eğitimle ilgilendikleri için bağlantıda beni kabullenmeleri noktasında sorun yaşamıyorum.
Bireysel farklılık, engelli öğrencilerin de davranışlarına yansımıyor. Öğretmenlik yıllarımda birtakım velilerin bakışlarındaki ‘acaba’ sorularının üstesinden davranışımla geldim.”
“MÜDÜRLÜK KOLTUĞUNA OTURDUKTAN SONRA ÖNYARRGILAR ORTADAN KALKIYOR”
Dağdelen, okullarından mezun olan çok sayıda engelli memurun kamuda misyon yaptığını, ayrıyeten down sendromlu ulusal sportmen Münevvere Yılmaz’ın da okullarında yetiştiğini anlattı.
Bazı velilerin kendisini görünce bakışlarının değiştiğini anlatan Dağdelen, şunları kaydetti:
“Kuruma dışardan gelen birtakım beşerler beni görünce afallıyor. Müdür koltuğuna oturduktan sonra ön yargı sona eriyor. Toplumda ‘okul müdürüyüm’ dediğimde ‘acaba’, ‘araç kullanıyorum’ dediğimde ‘sen mi?’ sorusuyla ve ön yargılarla daima karşılaşıyorum. Lakin son yıllarda engellilere çok yerde vitrin açıldığı için göz aşinalığı ve yadırgamalar çabucak hemen bitmek üzere.”
“BURASI FARKLI BİR OKUL”
Okuldaki özel öğrencilerle diyaloğunu “mükemmel” olarak pahalandıran Dağdelen, gerek öğrencilerin gerekse öğretmenlerin kendisini çok sevdiğini lisana getirdi.
Dağdelen, öğrencilerini çocukları üzere gördüğüne değinerek, “Onlar benim canlarım, nefesim. Çok bunaldığımda birinin yanına takılırım. Hepsi odama koşarak gelirler. Bana, ‘amca, dayı, müdürüm ve öğretmenim’ derler. Onlarla birlikte olmaktan çok memnunum. Burası farklı bir okul. Burada farklı bir ders programı ve eğitim öğretim topluluğu var. O yüzden biz dışarıda çocuklarımızın yaşayamadıkları toplumsal ortamları oluşturmaya çalışıyoruz. Onlarla da kurabildiğimiz en âlâ irtibatla yaşıyoruz.” diye konuştu.
Dağdelen, ortopedik manisi hasebiyle hayatta daima olumlu ayrımcılıkla karşılaştığını ve insanların uzunluğuyla ilgili yaptığı esprileri de gülümseyerek karşıladığını kelamlarına ekledi. (AA)
