[ad_1]
‘İsrail’in 11 Eylül’ü’ olarak anılan hücumların üzerinden 6 gün geçti.
İsrail tarafında meyyit sayısı 1300’e yükselirken Gazze’ye yönelik taarruzlarda da can kayıpları her geçen saat yükseliyor.
Hem İsrail kamuoyu hem dünya ‘İsrail taarruza nasıl pürüz olamadı’ sorusuna karşılık arıyor. Oklar ise Netanyahu ve izlediği politikayı işaret ediyor.
Netanyahu, siyaset hayatında neredeyse kazandığı seçim sayısı kadar lakap kazandı. Bunlardan bir tanesi de hezimetin kaçınılmaz olduğu düşünülen anlarda dahi zafer kazanma yeteneği sayesinde ona layık görülen ‘sihirbaz’ yakıştırmasıydı. Netanyahu’nun bir öbür lakabı ise ‘Bay Güvenlik’.
Ancak görünen o ki Netanyahu bu lakabını Hamas saldırısını önleyemeyerek kaybetti. Artık gözler yine ‘sihirbaz’lık yapıp yapamayacağında.
Muhalefet şimdilik Netanyahu’nun istifasını talep etmiyor. Muhalefetin önderi olan eski Başbakan Yair Lapid, ‘Şu anda kimin suçlanacağı ya da bu sürprizin nasıl yaşandığı ile ilgilenmiyorum’ kelamları ile hatalı aramak için erken olduğunun altını çiziyor.
İsrail tarihi ise bize bu üzere sürpriz hücumların ve krizlerin hükümetin çökmesine yol açtığını öğretti. 1973’teki Arap-İsrail savaşı’nda, 1982’deki birinci Lübnan savaşında ve 2006’daki Lübnan Savaşı’nda durum böyleydi.
Tüm bunların ışığında akıllardaki soru şu; ‘Hamas saldırısı Netanyahu için sonun başlangıcı mı?’
İsrail istihbaratının bu derecede başarısız olduğu ve bu kadar çok kayıp verdiği son sefer, neredeyse 50 yıl evvel, Mısır ve Suriye’nin Yom Kippur’da İsrail’i işgal ettiği gündü. Meir, 1973 Arap-İsrail Savaşı’ndan sonraki yıl 1974’te başbakanlıktan istifa etti.
Durham Üniversitesi bölgesel güvenlik profesörü Clive Jones, İsrail’deki şokun hala taze olduğunu lakin tıpkı vakitte ‘aşikar bir öfkenin de mevcut olduğunun’ altını çiziyor ve ekliyor;
‘Öfkenin en büyük kısmı Hamas’a yönelik. Ancak tıpkı halde Netanyahu liderliğindeki bu hükümetin güvenlik konusunda başarısız olmasına karşı da kaynayan bir öfke var.’
Bu öfkeyi İsrail basınında görmek de mümkün. 2019’da ‘Filistin devletinin kurulmasını engellemek isteyenler, Hamas’ın güçlendirilmesini ve Hamas’a para transferini desteklemelidir’ diyen Netanyahu’nun stratejisi her vakit, Ramallah’taki Filistin Otoritesini zayıflatmak için Hamas’a hareket alanı sağlamak oldu.
Hamas’ın saldırısının akabinde bu siyaset da ağır ateş altında kaldı.
Tal Schneider’in Times of Israel için kaleme aldığı ‘Netanyahu yıllarca Hamas’ı destekledi. Artık her şey altüst oldu’ başlıklı köşe yazısında şu sözler dikkat çekiyor;
‘Yıllar boyunca Benjamin Netanyahu liderliğindeki çeşitli hükümetler, Gazze Şeridi ile Batı Şeria ortasında iktidarı bölen bir yaklaşım benimsedi; Hamas terör kümesini destekleyen atılımlar yaparken Filistin İdaresi Lideri Mahmud Abbas’ı dize getirdi.
Buradaki fikir, Abbas’ın yahut Filistin İdaresi’nin Batı Şeria hükümetindeki rastgele birinin bir Filistin devletinin kurulması istikametinde ilerlemesini engellemekti.
Böylece, Abbas’ı zedelemeye yönelik bu teşebbüsün ortasında Hamas, kolay bir terör örgütü olmaktan çıkıp, İsrail’in Mısır üzerinden dolaylı görüşmeler yaptığı ve yurt dışından nakit akışı almasına müsaade verilen bir örgüte dönüştürüldü.’
Netanyahu’nun Gazze’deki Hamas idaresini pahalı bir varlık olarak görmesinin nedeni Filistinliler kendi ortalarında bölünmüş kaldığı sürece bunun İsrail’in çıkarına olduğu teziydi.
Netanyahu’nun Filistinlileri bölme siyaseti Hamas’ın İsrail’in karşılaştığı en büyük hücuma imza atması ile adeta çöktü.
Netanyahu, İsraillilerin birçoklarının istediği temel şeyi, yani güvenliği sağlama temelinde seçildi ve bu açıkça başarısız oldu. Görünen o ki sonuç, yirmi yılı aşkın bir müddettir İsrail siyasetine hâkim olan bir siyasi devin çöküşü olacak.
Netanyahu’nun bir defa daha ‘sihirbazlık’ yapıp yapmayacağını ise kuşkusuz vakit gösterecek.
KAYNAK :Hürriyet
[ad_2]
