Kerry Condon: “Hiçbir Şeyin Benim İçin Kolay Geldiğini Düşünmüyorum”

Kerry Condon, geçen haftaki Oscar adayları açıklandığında atlarının arasında olmayı ummuştu. Seattle’daki çiftliğiyle ilgilenmeye devam ederse, sabahın erken saatlerinde yapılan duyurunun sonucu ne olursa olsun, bu iki hayvan için deva yapmak için gereken çalışmanın onu normale döndürmeye yardımcı olacağını düşündü. Sonuçta, Oscar oranları hakkında ne biliyorlar?

“Sabah 5’te onlara sarılmış olsaydım, ‘Nerede yem vakti, samanlarımız nerede?’ derlerdi” dedi. “Hiçbirine sahip olmayacaklardı!”

İrlandalı aktrisin son on yıldır yaşadığı Los Angeles’ta çalışmak onu tutmak için komplo kurduğundan, işler pek de bu şekilde gitmedi. Yine de Condon neredeyse şikayet etmiyor: O uğursuz Salı sabahı, kardeşi Padraic’e (Colin Farrell) danışmanlık yapan alıngan ama yalnız Siobhan’ı canlandırdığı Martin McDonagh’ın yönettiği “The Banshees of Inisherin” ile ilk Oscar adaylığını aldı. , en iyi arkadaşı (Brendan Gleeson) ile bir kan davası yüzünden, aşık bir talip olan tuhaf Dominic’i (Barry Keoghan) savuşturur ve büyüdüğü manastırlı adada yaşanabileceklerden daha fazlası olup olmadığını merak eder.

Bu, iniş ve çıkışlarla dolu bir kariyeri tartışmak için adaylığından birkaç gün sonra benimle Los Angeles’ta öğle yemeğinde buluşan 40 yaşındaki Condon için çığır açıcı bir rol. “Bana hiçbir şeyin kolay geldiğini düşünmüyorum, bu yüzden bende tam tersi bir yetkilendirme duygusu var” dedi.

Condon bir taşra kasabası olan Tipperary’de büyümüş olsa da, her zaman Hollywood’da iz bırakmaya hevesliydi: Henüz 10 yaşındayken, ünlü ajan Mike Ovitz’e kendisini temsil etmesini isteyen cevapsız bir mektup bile yazdı. (İşe yaramadı, ama küstahlığa hayran olmalısın.) Lise eşdeğerinden mezun olduktan sonra, Condon tiyatroda çalıştı ve “Rome”, “Luck” ve “gibi dramalarda yardımcı rollerde görüldü. Daha iyi Caul Saul”, ancak kariyerini daha yüksek bir vitese taşıyacak olan ana ekran rolü şimdiye kadar zordu.

Pek çok oyununda Condon’a rol veren ve “Banshees”i Condon’ı düşünerek tasarlayan McDonagh, “Muhtemelen birlikte çalışmak zorunda olduğu birçok yönetmenden ve materyalden daha iyi olduğunu düşünüyorum” dedi. “Her zaman onun için sahnede ne kadar parlak olduğunu ancak bir filmde yakalayacak bir şeyler yazmayı denemek istemişimdir.”

Condon, İrlanda aksanı ve alaycı mizah anlayışıyla her ödül balosunda memnuniyetle karşılandı, ancak tüm bu memnuniyetsizlikler bedelini ödeyebildi: “Aşırı içe dönük biriyim ve yalnız yaşıyorum, bu yüzden geldiğimde o şeylerden geri döndüğümde, bir damlaya bağlanmam gerekiyor! Yine de takdir edilmekten heyecan duyuyor, üç oyuncu arkadaşıyla birlikte aday gösterilmekten heyecan duyuyor ve ekran kariyerine ne olursa olsun hazır.

Condon, “Değişmezse ve hala küçük zirvelerim ve vadilerim varsa, en azından daha donanımlı olacağım,” dedi. “Ayrıca bunun talihin geçtiği kadar çabuk geçtiğini de bileceğim.”

İşte konuşmamızdan düzenlenmiş alıntılar.

Oscar adaylıkları açıklanmadan bir gün önce nasıl hissettiniz?

Evimde meşguldüm ve kendimi meşgul hissettim ama gün geçtikçe vücudum gerçekten gergindi ve “Kahretsin o bilinçaltım! Açıkçası aklımda.” Ama tek başıma güzel bir yürüyüşe çıktım ve “Şu anda gerçekten çok mutluyum” diye düşünerek anı değerlendirdim. Bu yüzden, yarın işe yaramazsa, bugün mutluydum ve buna sahip değildim.

O gece iyi uyudun mu?

Yaptım ama bir nükleer bomba sayesinde uyuyabilirdim. Sana söylüyorum, beni incelemeliler. Cep telefonumu kapatacaktım ve yöneticime normal bir iş günü gibi haberleri bana vermesini sağlayacaktım – Sakin olmaya çalışıyordum, böylece anlamazsam, o anı özel olarak alıp kendimi toparlayabilirdim. Ama Colin beni aradı ve “Birlikte izlemek ister misin?” Sonra bunu üç saat boyunca tartışmak zorunda kaldım çünkü “Ya birimiz alır da diğerimiz almazsa? Bu muazzam anı diğer insanlarla birlikte yaşamak istiyor muyum?” Son anda “Evinize gidip izleyeyim” dedim.

Ve West Coast zamanında bu, şafaktan önce kalkmak anlamına gelir.

Karanlıkta kalkıp kapıdan koşarak çıkmak en garip şeydi. Dürüst olmak gerekirse, yasa dışı bir şey yapıyormuşuz gibi hissettik! Sabahın 5’inde pijamalarınla ​​ayıkken birinin evinde olmak çok gerçeküstü, ama bunu diğer insanlarla paylaştığım için gerçekten çok mutluyum çünkü o anda sarılmak pek çok kişiye hissettirdi. Oysa tek başıma olsaydım, harika olurdu ama aynı zamanda “Tanrım, Kerry, ne kadar yalnızsın!”

O sabah yayınlanan bir bildiride adaylığı “bir rüyanın gerçekleşmesi” olarak tanımladınız.

Hırslı olduğunu kabul etmende yanlış bir şey olduğunu düşünmüyorum. Ben Lady Macbeth değilim ve rekabeti bıçaklıyor değilim. Çocukken Oscar’ları izledim ve her zaman radarımdaydı. Aynı zamanda mutluluğum buna mı bağlıydı? Hayır, o kadar yüzeysel bir insan değilim.

Oyunlarda birkaç kez Martin McDonagh ile çalıştınız. Sizin için harika bir sinema rolü yazması ne kadar uzun sürdü?

Bilmiyorum, ama bu konuda onun davasına hiç girmedim. Bu kadar uzun süredir arkadaş olduğumuz için gerçekten mutluydum. “Ah, bu iş için varım, son ikisine kadar kaldım” dersem ve o zaman onu almazsam – ki bu birkaç yıldır hayatımın hikayesiydi – Martin hayatımda “Sen harikasın ve bu adam berbat bir yönetmen” diyen çok az insandan biri. Beni her zaman böyle şeylerle devam ettirdi ve bu yeterliydi. Martin’in bana “Sonunda önemli olan yolculuktur” diyen güzel bir bileklik aldığını hatırlıyorum ve o hala bende.

Sana “Banshees” teklif ettiğinde ne hissettin?

Hatırlayamıyorum çünkü köpeğim Covid’den hemen önce öldü ve köpeğimin ölmesine yol açan her şeydi. Dikkatim çok dağılmıştı ve ufukta bu olası “Banshees” olayı görünüyordu ama köpeğimin ötesini düşünemiyordum. Her şeyi duraklattım. Ondan bir yıl önce menajerime dedim ki, “Ben herhangi bir iş yapmıyorum, bu işi halletmek zorundayım. Ne kaçırdığımı deva etmiyorum, onunla birlikte olmalıyım. Zordu çünkü onunla yalnız yaşıyordum ve senin çocukların olmadığında o benim için her şeydi.

O ölüm beni o kadar derinden etkiledi ki, “İnsanlar neden sürekli ağlamıyor? İnsanlar neden hepimizin bir anda ortadan kaybolduğumuz gerçeğinden bahsetmiyor? Bekaretini kaybettiğinde böyle olduğunu düşündüğümü hatırlıyorum: Seks hakkında bir şeyler duyuyorsun ve “Bu da ne?” Ve sonra ona sahipsin ve dünya çatlayarak açılıyor ve geri dönüş yok. Keder böyle hissettiriyordu: “Ah, bu hayatım boyunca uğraşmak zorunda kalacağım bir şey” gibiydim.

Bu, ebeveynleri öldüğünden beri erkek kardeşinin devasını alan Siobhan’a getirebildiğin bir şey miydi?

Başlangıç ​​noktam buydu. Siobhan’ın o kedere saplanıp kaldığını ve Padraic’le annelik yerini doldurmak zorunda kaldığı için büyüyüp kendi başına olamadığını hissettim. Keder yalnız bir yolculuktur. Bir süre sonra bunu devam ettiremezsin çünkü insanlar “Ne söylememi istediğini bilmiyorum” derler. Bu, tek başına üstesinden gelmen gereken bir şey ama Martin bu konuda beni kontrol etmek zorunda kaldı çünkü bence bu bazen çok üzücü oluyordu. O, “Bir değişim olasılığı olduğunu ve hayatta daha fazlası olduğunu görmesi gerekiyor. Bir umut unsuru olmalı.” Bu yüzden hayatımın gerçekten mükemmel bir zamanında geldiğini hissettim.

Siobhan’ın kardeşinin eşeğine bu kadar düşman olması ironik çünkü sen gerçek hayatta çok hayvanseversin.

Bu benim için gerçekten zordu! Martin’e her zaman, “Sanırım Siobhan hayvanları eve alsa ve hayvanları benim kadar sevse daha mutlu olurmuş gibi hissediyorum” diyordum. Ve “Bu onun hayatını tatmin etmeye yeterli olur mu bilmiyorum” gibiydi. Ama ben farklıyım. hayvanlar gibi hissediyorum vardırhayatımı tamamlamaya yeter.

İnsanlar gerçekten cevap verdi Dominic’in aşkını itiraf ettiği sahne Siobhan’a. O klip Twitter’da birkaç kez trend oldu ve sen ve Barry bunda müthişsiniz.

Bence interneti manipüle ediyor – “Bunun arkasında biri var ve sana tüm parasına bahse girerim, bu Barry!” Bu, çekimin son günü ve yaptığım son sahneydi. Dominic’in yıllar boyunca Siobhan’a gerçekten sinirlerini bozan şeyler yaptığını hep hayal etmiştim, örneğin çamaşır ipinden bazı kıyafetlerini çalmış olabilir. Ama aynı zamanda, o anda ona nazik davranacak kadar gelişmişti ve bu onu daha da güzel bir karakter yapıyordu.

Dominic neden hiç evlenmediğini sorduğunda Siobhan’ın neden bu kadar sinirlendiğini düşünüyorsun?

Oh, bu iyi, çünkü sinirimi bozuyor. Bunu Martin’le konuştum: “Onun bakire olduğunu mu söylüyoruz?” İkimiz de onun kimseyle seks yapmadığına karar verdik, çünkü burası Katolik İrlanda ve bu duyulmamış bir şey olurdu, ama belki bir keresinde anakaradan biri geldi ve bir aşk başladı. Ama bu adada mahsur kaldığı için bu kişiyle ayrılamadı, bu yüzden çok çabuk kapatıldı. Bu yüzden, “Hiç evlenmedin mi ve hiç vahşi olmadın mı?” Bence bu fırsatı hiç bulamamış olması onu gerçekten rahatsız etti.

Hiç Siobhan’ınki gibi bir yalnızlık hissettin mi?

Hiç evlenmediğim için, bu beni hiç rahatsız eder mi? Hayır. Tek eşli olabilirim ama evlilik konusunda gerçekten deva yapmıyorum ve neden herkesin bunu umursadığını gerçekten bilmiyorum.

Düğünlerde ilk ağlayan ben olmama rağmen, ben de bu konuda kararsızım.

Ben de düğünlerde duygulanıyorum ki bu çok aptalca. Bazen, “İşte gitti, arkadaşım gitti. Sadakati artık kocasına ve bizim yıllarımız gidiyor.” Ama hedefim her zaman oyuncu olmak, asla evlenmemek ve çocuk sahibi olmamaktı. Sırf kadın olduğum için yapmam gereken bir şey olduğunu düşünmüyorum. Gelenekleri hiç takip etmedim ve şimdi de pek başlamayacağım.

Sinemayı sarıp sarmaladığınızda neler hissettiniz?

İşin garibi, biraz sevindim çünkü sonunda, bedelini ödemeye başlıyordu. Siobhan’ın “Kimsenin seni sevmemesine şaşmamalı” sözü kulaklarımda biraz çınlamaya başlamıştı. Ve Colin için de, tüm reddedilme ve “Ben aptal mıyım?” düşüncesiyle bunun bedelini ödediğini biliyorum. Bu alanlarda yeterince uzun süre kalmanız gerekiyorsa, onları düşünmeden edemezsiniz. Harika bir günün ardından bazı akşamlar kendimi eve gelirken buldum ve birdenbire beş dakikalığına haykırıyor olurdum. Neden ağladığımı bile bilmiyordum. Sadece üzerinde bir ağırlık olduğunu biliyordum ve onu bırakmaya hazırdım.

Evvel filminin bir yerden bu kadar görkemli bir şekilde hayatınıza geri dönmesi nasıl bir duyguydu? Venedik Sinema Şenlik prömiyeri ödül sezonunda?

Geriye dönüp baktığımızda, Venedik’ten bu yana mutlak bir kasırga oldu. Her şey olağanüstü, mükemmel bir hızla gerçekleşti – o kadar hızlı oldu ki, o zaman her şey sona ereceği için yaklaşan Oscar’lar için geriliyorum.

En azından gerçekleşene kadar bazı şeylerin tadını çıkarmak için birkaç haftan var.

Ama yine de işler biter. Ve bu üzücü değil mi?