Desert X Bölgede Kök Buluyor

PALM SPRINGS, Kaliforniya — Genç ve huysuz bir bienal olan Desert X, büyük sanat projelerinin son dakika iptallerine eğilimliydi. Bu yıl, bunun yerine son dakika ilavesi oldu. Çoğu kültürel kuruluşun yapabileceğinden veya yapabileceğinden daha hızlı hareket eden küratörleri, bir ay içinde bir dizi büyük reklam panosunu Memphis’te Ocak ayında polis tarafından ölümcül bir şekilde dövülen 29 yaşındaki Siyah bir adam olan Tire Nichols’un fotoğraflarına ayırmayı ayarladı.

Nichols’un parıldayan gün batımları ve sakin sular üzerinde uzanan köprüler de dahil olmak üzere Memphis çekimleri genellikle dingin ve umut vericidir. Yoğun bir çöl caddesi boyunca yol kenarındaki reklam panolarına yerleştirilmeleriyle daha belirgin hale geliyorlar – Nichols’un bir trafik durması sırasında öldüğünü hatırlatıyor.

Desert X, 2017’deki başlangıcından bu yana, Palm Springs’in içine ve çevresine dağılmış açık hava sanat projelerine yer verdi. Ancak bu, sergideki neredeyse tüm sanat eserlerinin sosyal olarak ilgili ve mekâna özgü olduğu ilk kez ve bunların bir müzede veya galeride yarısı kadar iyi çalıştığını hayal etmek zor.

7 Mayıs’a kadar sürecek olan bu baskıda, ister Sterling Ruby’nin parlak turuncu kutusu, ister Doug Aitken’in aynalı evi olsun, daha önce uzaylı yaşam formları gibi çöle inen parlak, güzelce üretilmiş sanat nesnelerinin hiçbiri yok. Bunun yerine, sanat eserleri, arazinin ve onun somutlaşmış tarihlerinin özelliklerine ve tuhaflıklarına düşünceli bir şekilde yanıt verme eğilimindedir. Sanat yönetmeni Neville Wakefield ve 2023 Dhaka Sanat Zirvesi’ni düzenlemekten yeni gelen konuk küratör Diana Campbell tarafından seçilen bu yıl daha fazla sanatçının kadın veya beyaz olmayan sanatçılar olması muhtemelen bir tesadüf değil. Birlikte, Nichols dahil 12 sanatçı seçtiler.

Londra merkezli Hylozoic/Desires kolektifi, gösterideki en mistik ve gizemli çalışmayı, çiçekli bir kaktüsü andıran, hoparlörlerle donatılmış, tuz kaplı bir telefon direği şeklindeki bir ses heykelini yaptı. Konuşmacılar, sanatçılardan biri olan Himali Singh Soin’in sesini yayınlayarak, bir tuz parçacığının dünyanın ana hareket ettiricisi olduğuna dair tuhaf bir komplo teorisi ortaya atıyor ve dönüşümlü olarak “kehanet”, “uğursuz alamet”, “arsenik” olarak selamlanıyor. merhem” ve “ikilikte üçlü”. Çalışan telefon direklerinin görebileceği bir mesafede, kumlu, susuz bir tarlaya dikilen çalışma, insan iletişiminin ve inanç sistemlerinin güvenlik açıkları hakkında soru işaretleri uyandırıyor.

Güney Kaliforniya’daki Cahuilla Band of Indians’ın kayıtlı bir üyesi olan ve evine bu kadar yakın bir sergiye katılma şansını memnuniyetle karşıladığını söyleyen Gerald Clarke, bu bölgeye ve tarihine batmış bir sanat eserinden geliyor. Bienal için yaptığı büyük, dairesel, labirenti andıran heykelin içinden geçerken, “Bir Kızılderili sanatçı için en zor şey, çalışmalarını kendi topluluğunun takdir edebileceği bir yerde sergilemektir” dedi.

Clarke’ın “Daldırma” başlıklı çalışması, Cahuilla sepet dokuma geleneklerine saygı duruşunda bulunan sarmal hasırlarla hasır sazların arasına yerleştirilmiş kontrplak yollardan oluşuyor. Çalışma aynı zamanda, Clarke’ın kendi yarattığı Trivial Pursuit tarzı kart destesini kullanarak ziyaretçileri Yerli kültürü ve tarihi hakkında test etmek için tasarlanmış dev bir tahta oyunu olarak da hizmet ediyor. Dört yoldan birinde ileriye doğru bir adım atmak için Kızılderililerin oy hakları veya büyük boynuzlu koyun anlamına gelen Cahuilla kelimesiyle ilgili bir soruyu doğru yanıtlayın.

Belirtilen hedef merkeze ulaşmak, ancak Clarke birçok insanın takılıp kalmasını veya hile yapmasını bekliyor – “bununla ilgili bütün bir Amerikan geleneği var” dedi. “Yerli insanlar topraktan, yiyecekten, servetten, hemen hemen her şeyden aldatıldı.”

Tschabalala Self’in bronz bir heykeli olan “Pioneer”, “Amerika’nın gelişmesine izin veren atalarımızı, birçok Yerli ve Siyah kadını” kutluyor, dedi Self. New York’ta yaşayan ve en çok Siyah kadın formlarını araştıran renkli resimleriyle tanınan, Desert X için ilk atlı anıtını yarattı; burada güçlü, kadınsı bir figür – belki de doğum pozunda bacakları açılmış gerçekten bir gövde – yerini alıyor. at sırtında klasik maço kahraman. Açıkça halka açık meydanlara bakan anıtlarda bir bükülme olsa da, figür akıllıca Desert Hot Springs’te gerçek bir at ve binicinin sığınabileceği kumlu bir patikada ılgın ağaçlarının gölgeli bir korusunun yanına yerleştirildi.

Los Angeles merkezli sanatçı Matt Johnson, güneydeki projesinin arkasında çalışan yük trenlerinde kullanılanla aynı türden hizmet dışı bırakılmış 12 nakliye konteynırından inşa ettiği devasa “Uyuyan Figür”de figüratif heykel ve ölçek fikriyle oynuyor. Interstate 10. Johnson daha önce cüruf bloklarından gövdeler oluşturmuştu ve bu sefer dev konteynerleri sanki çocuk bloklarıymış gibi konumlandırıyor, buraya istiflenmiş veya (bir kaynakçının yardımıyla) oraya eğilerek klasik, uzanmış bir figür izlenimi veriyor. Konteynerlerin Çin, Kore ve Amerikan logoları, günümüzün küresel dağıtım ağlarının kaçınılmazlığına ve karşılıklı bağımlılığına işaret ediyor, ancak bu, sanat kılığına giren akademik bir eleştiri değil. Johnson, bir kaba boyanmış ve bir kafayı çağrıştıran büyük bir gülen yüzle her şeye eğlenceli bir hava katıyor.

Yine Los Angeles’tan Lauren Bon ve Metabolic Studio adlı ekibi, en iyi çalışmalarının tümü gibi biyolojik veya doğal süreçlerin gücünden yararlanan bir enstalasyon yarattı. Bon, Salton Denizi’nden alınan bulanık, mineralle tıkanmış suyla dolu bir motel yüzme havuzuna çelik bir ağ, mavi bir balinanın kalbinin ölçekli bir heykelini indirdi. Gösteri boyunca, su güneş enerjisiyle elektriksel olarak yüklendiğinden, heykel bu mineralleri çekerek sert beyaz bir kabuk oluşturacak ve bu süreçte suyu arındıracaktır. (Bunu stüdyosunda daha küçük bir ölçekte zaten başardı ve o kristalize ağ kalp havuzun yanında asılı duruyor.)

Bon, daha büyük su arıtma çabaları için bir model olarak gördüğü bu gelişen kalp heykelini bir “merak aracı” olarak adlandırıyor ve onun ortamı – terk edilmiş bir yol kenarı moteli – bir gizem ve merak duygusu geliştirmek için komplo kuruyor. Bon, “Ekolojik düşünceye giden yolu hissetmemiz bizim için önemli, çünkü gerçeklerle yüzleştiğimizde sorunların ölçeği karşısında çoğu zaman uyuşuyoruz.”

Bu yılki Desert X’te yersiz görünen tek sanat eseri, sömürgecilik ve toplumsal cinsiyete dayalı şiddet gibi zor konuları ele alan yumuşak, tekstil tabanlı heykeller yapan Mexico City’li bir sanatçı olan Paloma Contreras Lomas’a ait. Enstalasyonu, bir çift büyük boy, ultra fallik siyah fötr şapkadan dantelli mor çiçek yığınlarına kadar çok sayıda renkli kumaş yaratımının araçtan filizlenebilmesi için ön camı ve tavanı çıkarılmış 1991 model gümüş renkli bir Chevy Caprice’den oluşuyor. Arabanın içinde, kısa bir videoda, kısmen Zapatista lideri Subcomandante Marcos’a dayanan maskeli bir adam da dahil olmak üzere üç kurgusal karakter yer alıyor.

Arabanın kaputunda içi doldurulmuş bir silah tutan oyuncu bir kaktüs karakteri duruyor ve Wile E. Coyote’a saygı duruşunda bulunmak için açık bagajdan pençeli uzun pelüş kollar uzanıyor. Çalışmaları, popüler kültür hezeyanı ile bedensel şiddet tehdidini bir araya getiriyor, ancak Rancho Mirage’daki Sunnylands malikanesinin güzelce bakımlı bahçelerine park edildiğinde, tehditkar yönünün çoğunu kaybediyor.

Eser, birinin arabasının bozulabileceği ve haftalarca terk edilmiş kalabileceği tozlu, ıssız bir yolun kenarında gösterilmek için yalvarıyor. Verilmiş, bu kolay bir seçim değil. Bu kurulumu Sunnylands’de kurun ve ısırmasının bir kısmını kaybeder. Dışarıya koyun ve elementler tarafından ya da ev parçalarını eve götüren insanlar tarafından tahrip edilmesi kaçınılmazdır. Bir şekilde, sanat eseri tam olarak gelişmiyor; diğer türlü, fiziksel olarak hayatta kalamaz – çölde kamusal alanlarda bir sergi düzenlemenin risklerine ve ödüllerine işaret eden bir ikilem.

Çöl X

7 Mayıs’a kadar; Coachella Vadisi, Kaliforniya; www.desertx.org.