“İnsanların birçok kaybetmekten korktuğu için sevmekten korkuyor. Sevilmekten korkuyor, kendisini sevilmeye layık görmediği için. Düşünmekten korkuyor, sorumluluk getireceği için. Konuşmaktan korkuyor, eleştirilmekten korktuğu için. Hislerini tabir etmekten korkuyor, reddedilmekten korktuğu için. Yaşlanmaktan korkuyor, gençliğinin değerini bilmediği için. Unutulmaktan korkuyor, dünyaya uygun bir şey vermediği için. Ve ölmekten korkuyor aslında yasamayı bilmediği için…”
William Shakespeare
Sevgi hayatın başlangıcıdır. İnsan hayatına sevgiyle başlar. Bir bebek annesinin şartsız sevgisiyle gelir dünyaya… Sevgiyle büyürken, bir çiçeği, bir rengi, bir yemeği, bir insanı, en değerlisi de kendini sevmeyi öğrenir. Pekala, sonra ne olur da sevgilerimiz azalır, tükenir? İşte bu sorunun cevabı, düşündüklerimiz, algıladıklarımız, hissettiklerimiz, yaptıklarımız ve yapmadıklarımız içinde zımnidir. Yaşanan her başarısızlık, hayal kırıklığı, pişmanlık, çaresizlik; duyulan her nefret, utanç, suçluluk, tasa, kuşku, öfke, sevgiyi biraz daha uzaklaştırır hayatlarımızdan. Lakin güzel haber şu ki insanın kendine olan sevgisi yok olmaz; derinlerde bir yerlerde inzivaya çekilir yalnızca.
Kendini sevmek egoist olmak, kibirli olmak manasında algılanır birden fazla vakit.
Oysa kendini sevmek, kendine hürmet, sorumluluk ve özgüven duymak, güçlü ve zayıf taraflarının farkında olarak kendinden hoşnut olmaktır; kendini kayıtsız kuralsız kabul etmektir, memnunluğu hak ettiğine inanmaktır. Kendini sevmek keyifli olmanın önkoşuludur ve fakat kendini tanımakla, bilmekle mümkündür. Fransız düşünür Montaigne’in “Kendini teşhis, her beşerde insanlığın tüm halleri vardır” kelamıyla söz ettiği üzere, kendini tanıyan insan, tüm insanlık hallerini kabul ederek sever kendini, kusursuz olmaya zorlamaz.
Olumsuz istikametlerini sıkıntı ederek kendiyle çatışmaz, olumlu taraflarına odaklanarak kendinden şad olur. Yanlışlarını kabullenir, kendini affeder. Daima eleştiren, önüne set çeken iç sesini denetim eder ve gerektiğinde susturabilir. Kendini diğerleriyle kıyaslamaz. Kalbiyle, hisleriyle, dış görünüşüyle barışıktır, kendine kıymet verir. Öbürleri için gösterdiği ihtimam ve çabayı kendisi için de gösterir.
İnzivaya çekilen kendini sevme hissini uyandıramayan insanın mutsuzluğu kaçınılmaz olur. Evvel kendine, sonra da etrafına yabancılaşır ve gittiği her yere mutsuzluğu da götürür. Kendini seven insansa, tıpkı her yüzü başka bir ışıltı ve hoşluk saçan bir elmas üzere sevgisini yansıtır etrafına. Diğerlerine karşı da kendine olduğu üzere anlayışlı, nazik, sabırlı, affedici, cömert, dürüst olur; sevgisini paylaşır. Sevgi paylaşıldıkça çoğalır, çoğaldıkça daha çok paylaşılır.
Tıpkı kendimiz üzere diğerlerini da karşılığını beklemeden şartsız sevmek, hem bizim hem de etrafımızdakilerin hayatını değiştiren sihirli bir güçtür. Sevgiyle kurduğumuz bağlantılarla hayatımız zenginleşir; zorlukların üstesinden basitçe gelir, makûs vakitlerimizi çarçabuk atlatırız ve artan özgüvenimiz hayatımızın her alanında başarıyı getirir. Sevgi, evvel insanı, sonra toplumu ve en sonunda da dünyayı keyifli kılacak sihirli bir değnek üzere dokunur hayatlarımıza.
İnsan mazeretlerin ve keşkelerin gerisine saklanmadan, yaşını başını sıkıntı etmeden; hoş bulduğu, mana bulduğu, bedel bulduğu, hayat bulduğu herkesi ve her şeyi şartsız sevebilir. Ne var ki, hayatımızda bu kadar değerli bir yeri olan sevgiyi göz arkası ederek, bir kenara iterek yaşamaya alıştırırız kendimizi. Etrafımıza dönüp baktığımızda sevmek ve sevilmek için ne kadar çok fırsat olduğunu göremeyiz.
Çoğu vakit da yaşadığımız olumsuz tecrübeler yüzünden sevmekten korkar ve sevmenin bize nazaran olmadığını düşünürüz.
Diğer yandan, vakit süratle akıp giderken hayatımızda sevginin boşluğu da büyüyerek artar ve er ya da geç sevgi muhtaçlığı kaçınılmaz olarak çıkar karşımıza. Bu kere de sevmek için geç kaldığımızı düşünürüz. Meğer sevmeye geç kalınmaz; kendini ve diğerlerini sevmeye başlamak için hiçbir vakit asla geç değildir. Sevmenin yaşı, vakti yoktur. Sevmek insanın tabiatında vardır, sonradan öğrenilen bir maharet değildir. Sevgi, beşere sunulmuş özel bir armağandır.
Kendinizi olduğunuz üzere kabul edin
Yaşamla ahenk içinde ve memnun olmak için kendinizle barışık olmanız gerekir. Kendi gereksinimlerinizle etrafınız ortasında uyumlu alakalar kurmanız fakat kendinizi olduğunuz üzere kabul etmenizle mümkündür. Ruh sıhhati ölçütlerinden olan “kendini olduğu üzere kabul etme” kişinin suçluluk, yetersizlik, beğenme ya da övünme hislerine kapılmadan kendini tüm olumlu ve olumsuz taraflarıyla kabul etmesi, eksikliklerini ve kusurlarını görebilmesi, bunları kişiliğinin bir kesimi sayması ve kendinden utanmaması demektir. Kendini kabul edebilme, kendi potansiyelini gerçekleştirme, diğerleriyle yakın münasebet kurabilme ve hayatı manalı bulma sağlıklı olmanın işaretidir. Kendini olduğu üzere kabul etmeyen bireyler, davranışlarının sorumluluğunu taşımada ve kendi benliğini yaşamada yetersiz olurlar ve bunun sonucunda da ruh sıhhatleri bozulur.
Kendinizi olmak istediğiniz üzere değil, olduğunuz üzere kabul etmeniz benliğinize ait içten ve gerçekçi bir görüşe sahip olmanızı gerektirir. Hiç kimse eksiksiz olamaz. Kendinizi kınamadan, suçlamadan, kusurlarınızı ve sınırlılıklarınızı bilerek eksiksiz olmayışınızdan, zayıflıklarınızdan ve yanlışlarınızdan utanmayın. Kendinizi diğerleriyle kıyaslayarak eksikliklerinizden rahatsız olmayın. Kendinizde olmayanı varmış, olanı da yokmuş üzere göstermeye çalışmadan kendi yetenekleriniz ve imkanlarınız çerçevesinde kendinizi değerlendirin. Lakin kendinizi olduğunuz üzere kabul etmeniz, eksiklerinizi gidermek, olumsuzluklarınızı düzeltmek üzere değişmeye gayret göstermeyeceğiniz manasına gelmez. Bilakis tutarsızlıklarınızın ve sınırlılıklarınızın farkında olarak zayıf ve olumsuz taraflarınızı bilip kabul ederek değiştirmek için uğraş göstermeniz gerekir. Kendini kabul, ömür uzunluğu süren bir gelişim ve değişim sürecidir.
Kendini onaylama ve kabul etme, kişinin hayatının her boyutunda olumlu değişimlerin olması için temel bir anahtardır. Kendinizi olduğunuz üzere kabul ettiğinizde, onayladığınızda ve sevdiğinizde her şey vakitle yoluna girecek ve sıhhatin düzelmesi, daha çok kazanma, bağların daha doyumlu hale gelmesi, kendini daha yaratıcı ve doyurucu biçimlerde söz etmeye başlama üzere küçük mucizeler karşınıza çıkacaktır.
Web
YouTube
Bu makalede öne sürülen fikir ve yaklaşımlar büsbütün müelliflerinin özgün fikirleridir ve Onedio’nun editöryal siyasetini yansıtmayabilir. ©Onedio
KAYNAK : Onedio
