Broadway tarihinin en uzun soluklu şovu “The Phantom of the Opera” Pazar günü son performansını verecek ve ışıltılı avizesini 13.981. ve son kez Majestic Theatre sahnesine indirecek.
Başarısı, belki de hiçbiri kendilerine Phans diyen iflah olmaz müdavimler grubundan daha çarpıcı olmayan her türlü motordan güç alıyordu. Dünyanın her yerinden geliyorlar, yükselen Andrew Lloyd Webber skoru ve Gotik aşk hikayesinden etkileniyorlar ve kendilerini diziye adadılar, elbette olabildiğince sık izliyorlar, ama aynı zamanda hatıra topluyorlar, karakter gibi giyiniyorlar ve çevrimiçi olarak bunun hakkında konuşmak.
Long Island çağrı merkezi operatörü Frank Radice, karısına Madame Tussauds Balmumu Müzesi’ndeki “Phantom” enstalasyonunda evlenme teklif etti ve Connecticut’tan Tracy O’Neill, düğün şarkısı olarak şovun “All I Ask of You” şarkısını kullandı. New York’ta bir teknoloji çalışanı olan Elizabeth Dellario, kedilerine dizideki karakterlerden sonra Christine ve Erik adını verdi. Los Angeles ofis asistanı Erin Castro, oyuncu kadrosunun Lego figürlerini yapıyor. Onu 69 kez görmüş olan Pensilvanya kütüphanecisi Katie Yelinek, “Dürüst olmak gerekirse, yetişkin hayatımı Phantom’u görmeye gitmek etrafında şekillendirdiğimi söyleyebilirim.”
Pek çok Phan. Altı ile tanışın:
Vücut sanatı
Alice Dyches
Güney Carolina’da büyürken “Phantom” a aşık olan şarkıcı-söz yazarı Alice Dyches, gösteriye olan sevgisini dövmelerle ifade ediyor. Kredi… The New York Times için Lucia Buricelli
Pek çok Phan’ın “Hayalet” dövmesi vardır, ancak Alice Dyches onunkine özgü hale gelmiştir. Gösteride sevilen bir şarkı olan “Think of Me”nin ilk üç notası bileğine kazınmıştı ve ortasında Majestic Theatre’ın adresi görülüyor: “245 W 44th.”
Güney Carolina’da büyümüş, sinema izleyerek müziğe aşık olmuş; Altı yaşındayken, onu ilk kez Broadway’de büyükanne ve büyükbabasıyla bir gezide gördü.
“Hayalet, Hugh Panaro’ydu ve beni korkuttu ve ben de geri dönmek istemeye devam ettim” dedi.
Şimdi 22 yaşındaki Dyches, New York’ta yaşayan ve Aşağı Doğu Yakası’ndaki bir kedi barınağında çalışan bir şarkıcı-söz yazarı. Pandemi boyunca, “Phantom”un hayatta kalıp kalmayacağı konusunda endişeliydi ama yeniden açıldığında kendini rahat hissetti.
“Gerçekten üzgünüm – onu görmek için daha fazla zamanım olduğunu düşündüm” dedi. “Broadway’de ‘Phantom’un olmadığı bir hayat yaşamadım ve her zaman gerçekten boktan bir gün geçiriyorsam gidebilirim düşüncesi vardı.”
Ve karnına yazılan bu adresle, bundan sonra olanları alaycı bir şekilde izliyor.
“Umarım Majestic’e iyi bir şey gelir,” dedi, “çünkü aksi halde mahvolacağım.”
sanat
Wallace Phillips
“Phantom”u 140 kez izlediğini söyleyen Wallace Phillips, diziden esinlenerek sanat eserleri yaratıyor ve müzikalin animasyonlu bir sinemasını yapma hayalleri kuruyor. Kredi… The New York Times için Lucia Buricelli
“Operadaki Hayalet” için Son Perde Çağrısı
Broadway tarihindeki en uzun soluklu gösteri 16 Nisan’da sona erecek.
- Bilet Satışlarında Ani Artış :Gösterinin kapanışının duyurulmasından hemen sonra, “Phantom” şimdiye kadarki en yüksek hasılatını yapan haftasını yaşadı ve son çalışmasının sekiz hafta uzatılmasına yol açtı.
- Bir Ömür Boyu Konser: “Operadaki Hayalet”, çoğu gösteriyle büyüyen orkestra üyeleri için bir istikrar kaynağı oldu. İşte sonu onlar için ne anlama geliyor.
- Yapımcı Soru-Cevap:Ünlü İngiliz yapımcı Cameron Mackintosh, bir röportajda gösteriyi bitirme kararını açıkladı.
- “Phantom”dan sonra: Broadway önceki “Phantom” kapanışlarındaki en kalıcı ve hala devam eden şovlar hangileri olacak? İşte on yıldan uzun süredir oynayan dört yapım.
Wallace Phillips, Cadılar Bayramı’nda Hayalet olarak giyinirken “Operadaki Hayalet”in ne olduğunu bile bilmiyordu. 10 yaşındaydı, Silver Spring, Md.’de büyümüştü; sadece kostümün havalı olduğunu düşündü.
Annesi ona bir oyuncu kaydı verdi ve ardından 2010’da onu ve kız kardeşini Broadway’deki gösteriyi izlemeleri için getirdi.
“Göz açıcı ve hayranlık uyandırıcıydı” dedi. “Büyülendim.”
Phillips şu anda 27 yaşında ve Görsel Sanatlar Okulu’nda animasyon okumak için taşındığı New York’ta yaşıyor. “Hamilton”da mübaşir olarak çalışırken, serbest çalışan bir film yapımcısı olarak yoluna devam ediyor.
“Phantom”u ne kadar seviyor? Son sayımda 140 kez görmüştü.
Phillips, Phandom’unu sanatıyla ifade ediyor – bir gün müzikalin animasyonlu bir sinemasını yapmayı umuyor ve bu arada, bazılarını imzalayıp oyunculara verdiği konsept arka plan ve çizimler yapıyor.
“Onu onca kez görmeme rağmen, her gittiğimde şaşırıyorum” dedi. “O teklif! O avize yükseliyor! Tiyatro değişiyor! Her seferinde beni hayrete düşürüyor.”
Adaş
Christine Smith
Utah, Kaysville’deki ilkokulda Christine Smith, adının nereden geldiği hakkında bir makale yazmak zorunda kaldı. Annesine sorduğunda, adının “The Phantom of the Opera”nın kalbindeki genç soprano Christine Daaé’den geldiğini öğrendi.
Smith, “Adımı aptal bir opera şarkıcısından aldığımı yazmıştım,” diye anımsıyordu.
Market raflarında mezarlık vardiyasında çalışan babası, zaman geçirmek için “Phantom” dinledi. Filmi görene kadar itirazı anlamadı.
“Kulağa aptalca geldiğini biliyorum ama bunun benim hayatım olacağını söyleyebilirim” dedi. “Adımı gerçekten sevmeyi öğrendim.”
Walmart’ta bir kadro albümü aldı, okul şovlarında sahne almaya başladı ve Christine’i oynamayı hayal etti. Ailesinin New York’a seyahat etmeyi göze alamazdı, ancak sonunda altı kez izlediği Las Vegas’ta bir prodüksiyona gitmeyi başardılar.
Şu anda Utah, Bountiful’da yaşayan 31 yaşındaki Smith, gösterinin kapanışı duyurulduktan sonra nihayet Broadway’de – iki kez – izleme fırsatı buldu. Ekim ayında, o ve kocası “Phantom”u görebilmek için New York’ta bir uçuş konaklaması ayarladılar ve ardından Ocak ayında 35. yıl dönümü performansını görmek için bir yarışma kazandı.
“‘Hayalet’ kalbimi çok mutlu etti,” dedi.
Dünya Gezgini
Alessandro Bertolotti
Milano’nun güneyindeki küçük bir kasaba olan Codogno’da yaşayan Alessandro Bertolotti, “Phantom”u yaklaşık 100 kez seyretmiştir: sadece Broadway’de ve Londra’nın West End bölgesinde değil, aynı zamanda Avusturya, Kanada, Çek Cumhuriyeti, Danimarka, Finlandiya ve Almanya’da. , Yunanistan, Macaristan, Norveç, Polonya, İspanya ve İsveç.
“En unutulmaz akşamlar, seyirciler ve oyuncular arasındaki kaynaşmanın yarattığı bir enerjiyi toplum içinde hissettiğiniz akşamlardır” dedi. “Bir de, İsveç’teki gibi, ‘Phantom’un tamamen yeni bir sahnelemesini izlemekten gerçekten zevk aldığım şovlar var.”
Müzikal tiyatro başlangıçta 67 yaşındaki Bertolotti’nin ilgisini çekmedi. Opera onun işiydi – hem hayran hem de yönetmen olarak. Ancak yirmi yıl önce, Bertolotti bir “Otello” prodüksiyonu üzerinde çalışmak üzere Amerika Birleşik Devletleri’ndeyken, bir meslektaşının tavsiyesi üzerine “Phantom”u gördü.
“Bu bir ifşaydı,” dedi. “Müzikten, setlerden ve bu kostüm girdabından ve hızlı sahne değişimlerinden büyülenmiştim.”
Bu yaz Trieste’de İran-Kanadalı “Phantom” emektar Ramin Karimloo’nun oynayacağı bir versiyonu – anavatanı İtalya’da bir ilk – izlemeyi planlıyor.
“Gördüğüm tüm müzikaller arasında ‘Phantom’ her zaman en büyüleyici ve ilgi çekici olacak” dedi. “Artık benim bir parçam.”
UZAKTAN Hayalet
Yixuan Wu
Çin’in Changsha kentinde bir “Phantom” DVD’si izleyerek büyüyen Yixuan Wu, 2021’de New York’a taşındığından beri onu Broadway’de 61 kez gördü. Kredi… The New York Times için Lucia Buricelli
Yixuan Wu, bir görüntü mağazasında bir “Phantom” DVD’sine rastladığında sadece 11 yaşındaydı. Broadway’den olabildiğince uzaktaydı – memleketi Changsha, Çin’deydi – ama ambalajı dikkatini çekti, bu yüzden onu kiraladı.
Filmi defalarca izledi ve dünyanın dört bir yanından kaçak kayıtlar yayınlayarak Phandom’unu çevrimiçi olarak besledi.
“Sadece bu hikayenin beni çağırdığını hissediyorum” dedi.
2021’e göz atın. Wu, Çin’deki arka okulunu bitirmişti ve Fashion Institute of Technology’de okumak için New York’a taşınmıştı. Times Meydanı’ndaki TKTS gişesinden bir bilet aldı ve sonunda sağ arka orkestradan “Phantom”u gördü.
“Sahnedeki tüm renkler beni hayrete düşürdü ve şaşırttı” dedi. “Kendi gözlerinle görmelisin.”
25 yaşındaki Wu, şovu şimdi 61 kez izledi, bazen 29 dolarlık bir oda biletiyle, bazen bir piyango kazanarak ve bir zamanlar tam fiyatlı bir koltuk için sıçrayarak. Ürünler topluyor (Japon üretiminden oyuncak ayılar dahil), hayran kurgusu yazıyor ve hayran arkası yapıyor (çoğu onlara verdiği oyuncu kadrosu çizimleri).
“Majestic’e her gidişimde,” dedi, “evimdeymişim gibi hissediyorum.”
Cosplay
Patrick Compton
Patrick Compton ilk kez Hayalet gibi giyindiğinde bir kilise etkinliğindeydi. Memleketi Frankfort, Ky.’deki cemaati, bir akşam Broadway şovlarından sahnelerle para topluyordu ve müzikalden bir şeyler söylemeye karar verdi.
Kentucky Acil Durum Yönetimi Bölümü’nde görevli bir memur olan Compton, ailesi onu Louisville’de izlemeye götürdüğünden beri “Phantom”u sevmişti ve bu onun anıydı.
O zamandan beri, 47 yaşındaki Compton şan dersleri aldı, “Phantom” şarkılarının kendi versiyonlarını kaydetti, “Phantom” mezunlarıyla bir haftalık bir atölye çalışması yaptı ve bir dizi şov için seçmelere katıldı. New York’ta 20 kez ve turda beş kez “Phantom” izledi.
Gösteriye maske, pelerin, yelek ve fötr şapkayla gelmeye başladığında “cosplay” kelimesini hiç duymamıştı – sadece eğlenceli olduğunu düşündü. Şimdi bunu birkaç kez yaptı.
“Bugüne kadar, böyle bir gösterinin sizi duygusal olarak nasıl etkileyebileceğini henüz anlamadım – uvertürün ilk notasından itibaren tüyleriniz diken diken oluyor ve tüyleriniz diken diken oluyor” dedi. “Elinde değil. Bu bağımlılık yapıcı.”
Elisabetta Povoledo, İtalya’dan raporlamaya katkıda bulundu.
