Geçen yaz Fransa’nın Bordeaux kentinde prömiyeri yapılan bir bale olan “Mitolojiler”in en şok edici kısmı, dans bittikten sonra geldi. Görünüşte olağan bir andı: Müziğin bestecisi çıktı ve eğilerek selam verdi.
Şaşırtıcı olan, yüzünün ve koyu renkli buklelerinden oluşan vahşi halesinin ortaya çıkmasıydı. Çığır açan dans müziği ikilisi Daft Punk’ın yarısı olarak parlak, opak robot tarzı kaskların arkasında 20 yıldan fazla toplum içinde geçirdikten sonra, Thomas Bangalter engelsiz görünmeye hazırdı.
48 yaşındaki Bangalter yakın tarihli bir görüntü görüşmesinde “Bunda sansasyonel bir şey yok,” dedi. “Şu anda fiziksel görünümle olan ilişkim gerçekçi.”
Daft Punk’ın Şubat 2021’de dağıldığını duyurmasından bu yana Bangalter’in ilk büyük solo projesi “Mitolojiler”, Cuma günü seçkin Fransız klasik plak şirketi Erato’da bir albüm olarak geliyor. 2019’da, Daft Punk’ın dağılmasından çok önce tasarlanan bu, geleneksel senfoni orkestrası için 90 dakikalık enstrümantal bir partisyondur ve karışımında elektronik bir ses yoktur.
Yumuşak dilli ve düşünceli Bangalter, Paris’teki evinden, “Elektronik müzikle, makinelere duygu aşılamak çok zor ve çok zaman alıyor,” dedi. “Yani, bir akor veya melodi yazmak ve icracıların -insanların- bunu çalmasını sağlamak ve onda bu anlık duygusal kaliteye sahip olmak gerçekten çok canlandırıcı. Makinelere karşı verdiğiniz mücadele değil.”
“Mitolojiler”, bir akustik topluluğun hissedilir derecede insani etkilerinden keyif alır: yayların tellere titreyen sürtünmesi; nefesin üflemelere çıkışı; tuşlara basan parmakların işitilebilir klikleriyle fagotun homurdanması. Bale, uzak geçmişten gelen mitlerin stilize edilmiş bir geçit törenidir, ancak Bangalter için proje aynı zamanda bir tür kıyamet sonrası, temele dönüş iyimserliği içerir: “Her şeyden sonra keman kalacak.”
Daft Punk’ın alamet-i farikası olan sesinin parıldayan yapay parıltısı ve pompalayan tempoları olmasa bile, genişleyen, 23 parçalık yeni albümün çoğu, Vivaldi ve Bach’ın ve tekno’nun temiz, dengeli formalitesine ve itici ritmik düzenliliğine sahip.
Bangalter, “Kesinlikle bir öğrenme ve deneme yolculuğuydu” dedi. “Orkestra nasıl yapılır, deneme yanılmanın değeri ve ayrıca 70’leri veya 80’leri keşfetmek. Ama 1970’ler veya 1980’ler değil – 1880’ler veya 1780’ler.
1970’ler ve 80’ler vardır koreografların favorisi olan Philip Glass veya Michael Nyman’ın çalışmalarındaki gibi, kara kara düşünme, küçük malzeme hücrelerini sonsuz bir şekilde döndürme biçiminde, partisyonda çok fazla. Daft Punk’ınkiler de dahil olmak üzere birçok elektronika şarkısının inşa edilme şekli, küçük materyal hücrelerini durmaksızın tekrar etmektir.
Bu Bahar NYC Tiyatro, Müzik ve Dans hakkında daha fazlası
- Mısırda İkiye Katlama:Country müzik söz yazarlığı ekibi Shane McAnally ve Brandy Clark, Broadway müzikalleri “Shucked” için içten şarkıları ve çılgın performansları benimsedi.
- Pi’nin kuklası:Şu anda Broadway’de gösterime giren “Life of Pi”nin sahne uyarlaması için kukla ekibinin üyeleri, gösterideki hayvanların çok kalabalık bir cankurtaran sandalında gerçek gibi görünmesini sağlamayı tartışıyorlar.
- Batmaz Marilyn Maye: Taklit edilemez şarkıcı, Carnegie Hall’da solo çıkışını yapmak üzere. Seksen yıllık bir kariyerde, bu bir taçlandırma anı – ve sadece başka bir iş.
- Bisler!:New York City Center’ın Broadway enderliklerinin kısa süreli yeniden canlandırılmasında uzmanlaşan dizisi, yeni müzik direktörü Mary-Mitchell Campbell’ın “Dear World”ün restore edilmiş bir performansını yöneteceğini görecek.
Kimse “Mitolojiler”i Bangalter’in uzun süredir müzik partneri olan Guy-Manuel de Homem-Christo ile yaptığı çalışmalarla karıştırmaz. Ancak bu yeni proje, Daft Punk ile bir kırılma veya reddetme olduğu kadar bir sürekliliktir. İkilinin 2010 tarihli “Tron: Legacy” film müziği, elektronik sesleri bir senfoni orkestrasıyla harmanladı (“Mitolojiler”den farklı olarak, Bangalter bu orkestrasyonları kendisi düzenlemedi).
Grubun “dans müziğine insan dokunuşunu yeniden kazandırdığı” ve bilgisayarlı beste yerine canlılığı kutladığı için övülen son albümü “Random Access Memories”in (2013) huysuz, melankolik havasına teknolojiyle ilgili bir kararsızlık duygusu nüfuz ediyor. “Mitolojiler” bir bakıma bu yönde atılmış bir başka adımdır.
Çalışmayı canlı performanslarda ve yeni albümde yürüten Romain Dumas, “Bu bir ortam molası, ancak o aynı kişi” dedi.
Büyük ölçekli bir dans müziği, aynı zamanda Bangalter’in hem klasik hem de modern koreografilerle çevrili olduğu Paris’teki gençliğine bir tür dönüş. Annesi bir balerindi ve babası bir söz yazarı ve yapımcıydı; Çocukken Bangalter, Paris Operası müzik ekibinin bir üyesinden piyano dersleri aldı.
Ancak onlu yaşlarının sonlarından itibaren, o ve Homem-Christo, retrofütürist olarak düşündükleri bir tarzı keşfetmeye başladılar, geçmişten – disko, 80’lerin elektropopu, R&B – unsurları ödünç alarak, giderek daha büyük bir neşeli popülizm vizyonu inşa etmeye başladılar. piramit şeklindeki sahne seti ve aynı anda hem ironik hem de samimi bir gösteride robot kişiliklerine bürünmek. Büyük ölçüde Daft Punk’a teşekkürler, dans müziği tamamen ana akım haline geldi.
Geçmişte çalışmalarında Daft Punk’ın müziğini kullanmış olan koreograf Angelin Preljocaj, 2019’un ortalarında Bangalter’a başvurduğunda “Random Access Memories”in yayınlanmasının üzerinden altı yıl geçmişti.
Preljocaj, “Başlangıçta ‘Tron’da yaptıkları gibi elektronik müzikle senfoniği karıştırmak ilgimi çekti,” dedi. “Ama bence Thomas tamamen yeni bir deneyim yaşamak istedi. Bana tamamen orkestral bir partisyon yazmamı teklif etti ve açıkçası ben de arzusuna saygı duydum.”
Geçen yıla kadar balenin prömiyerinin yapıldığı Opéra National de Bordeaux’yu yöneten ünlü Barok ustası Marc Minkowski şöyle hatırlıyor: “Angelin, ‘Daft Punks’tan bir arkadaşım var’ dedi. Ve Fransa’da o kadar popülerdiler ki Abba gibiydi. Bana arkadaşının beste yapmaya başlamak üzere olduğunu ve tamamen farklı bir şey yapmak istediğini söyledi. Ben de ‘Harika’ dedim. Crossover’ı seviyorum; Ben bir orkestra şefiyim ve hayalim Lady Gaga’ya müzikallerde eşlik etmek.”
Balenin mitoloji teması ve müziği birlikte ortaya çıktı: Bangalter, yazısını yapılandırmaya başlamak için Preljocaj’dan bir tür hikaye iskelesi aradı ve Bangalter’in ilk eskizleri, Preljocaj’a tek bir anlatı yerine bir dizi miti keşfetme fikrinden ilham aldı.
Bangalter, Berlioz ve Rimsky-Korsakov’un orkestrasyon üzerine -farklı enstrümanları doğru kullanmanın ve dengelemenin arka planı olan- klasik risalelerini okudu. Partisyonu yazmak için sadece bilgisayarı değil, Daft Punk yıllarında beste yapacağı klavyeyi de terk etti.
“Hemen masadaki her şeyi yazacağım dedim” diye hatırladı. “Piyanodaki kendi sınırlamalarımla hem armonik hem de ritmik olarak sınırlanmak istemiyorum.”
Ancak eski alışkanlıklar zor öldü. Orkestra şefi Dumas, “Elektronik bir dünyadan geliyordu, bu nedenle bazı fikirler çok tuhaftı ve insanlar için yapılması çok zordu. Örneğin, ‘Zeus’ta bu, üç veya dört dakika kadar tekrar eden bir hücredir; Bunu bir orkestra için yapmak çok zordu.”
Bu bir paradoks: Bangalter, Bordeaux’nun 18. yüzyıldan kalma opera binasında yükseltilmemiş, birlikte çalan düzinelerce müzisyenin sesi olan klasik müziğin insani dokunuşundan ve dolaysızlığından açıkça zevk aldı. (Erato’nun başkanı Alain Lanceron, Bangalter’in albüm kapağı için plak şirketinin orijinal logosuna – “çok, çok klasik, eski moda ve geleneksel” – geri dönmekte ısrar ettiğini söyledi.)
Ama aynı zamanda, alıştığı dakika kontrolünü ve yalnızca teknolojinin mümkün kıldığı etkileri de kaçırdığı açıktı. İnce ayar yapma zamanı geldiğinde, Dumas bunların büyük olmadığını söyledi.
“Değişen küçük unsurlardı: ‘Bu noktaya bir nokta ekleyeceğiz veya onu başka bir dinamiğe dönüştürüp bu küçük şeyle karıştıracağız'” dedi. “İnsan tercümanlar olarak, bu tür incelikleri yapmak bazen biraz zordu; bu, yalnızca makinelerle elde edebileceğiniz türden bir kesinlik.”
Daft Punk’ın ayrılığı duyurulduğu zaman “Mitolojiler” konusundaki işbirliğinin derinlerinde, Preljocaj bu habere şaşırdı. “Bence bu iki adam kendilerinden çok ama çok talepkar,” dedi. “Mükemmeliyetçidirler, titizdirler. Bence oldukları süre boyunca olmadıkları noktadan daha yüksek bir şeyler yapacaklar. Ben buna mühlet değilim ama bu bir sezgi. Bu da yaptıkları işin dürüstlüğünü gösteriyor. Yaptıklarından daha azını üretmek istemiyorlar.”
Bangalter, Bordeaux’da “Mitolojiler”i görmüş olan Homem-Christo ile hâlâ bir stüdyo ve ekipmanı paylaşıyor. (Bu makale için röportaj yapmayı reddetti.)
Bangalter, “Ortağımla birlikte keşfedebildiğim özgürlük ve yaratıcı serbestlik için çok minnettarım,” dedi. “Yani artık geride kaldı, ama bundan gerçekten mutluyum. Farklı yönler ve olasılıklar ekleme fikrini her zaman fikirleri kapatmaktan daha çok sevmişimdir. Elveda olduğu tek şey Daft Punk, çünkü o geçmişte kaldı ama bunun ötesinde keşfedilecek çok farklı şeyler var.”
Bu şeyler, daha fazla sinema müziği içerebilir – yönetmen Gaspar Noé ile birkaç kez işbirliği yaptı – ve ayrıca Daft Punk albümleri arasındaki bazen buzul genişliklerinden daha sık yayınlanan eserler.
Ve “Mitolojiler” elektroniğe elveda demek değildir. “Bu süreçte, gelecekteki yaratıcı projelerime entegre etmekten mutluluk duyacağım bazı şeyler öğrendiğimi hissediyorum” dedi. “Ama beni her zaman motive eden şey bir yöne gidip sonra tersini yapmaktır.”
Yine de geri dönüşü olmayan bir şekilde ve mutlu bir şekilde terk ettiği bir şey var.
2023’te dünyadaki önceliğim makinelerden değil, insanlardan yanadır” dedi. “2023’te robot olmak gibi bir arzum veya niyetim kesinlikle yok. Robot olmayı istememin kesinlikle tek bir nedeni yok.”
