Kahramanmaraş’ta 6 Şubat’ta meydana gelen iki büyük zelzelenin en çok etkilediği vilayetlerden Hatay’ın Samandağ ilçesinde depremzede Zeyna Oğur, hasta annesi ve oğlunun sağlıklı şartlarda barınabilmesi için acil konteyner gereksinimi olduğunu belirterek şunları söyledi:
“20 KİŞİ KALIYORUZ BU ÇADIRDA, SAĞLIKLI DEĞİL”
“Durumumuz çok makûs, kıyameti gözümüzle yaşadık. Yardım için ise maalesef kendi gayretimizle ne kadar yardım toplayabildiysek topladık lakin şahsen şahsımıza yardım gelmedi. Oğlum TİP-1 diyabetli, annem kanser hastası, sağ olsun istekli arkadaşlar çocuğun insulinini ve striplerini falan gönderdiler. Ondan yana bir kasvetimiz yok fakat barınma açısından çok sorunluyuz hastalarımız için. Burada 20 kişi kalıyoruz bu çadırda, kendi imkanlarımızla hazırladık burayı, ne kadar sağlıklı bilmiyorum. Hastalarım için muhakkak sağlıklı değil, biz her formda dayanabiliyoruz burada lakin hastalarım asla, bunun için ise yardım istiyorum. Bunun için çekinemiyorum.
“ANNEMİ ENKAZ ALTINDAN ÇEKTİM”
Ben annemi enkaz altından çektim. Mevti resmen gözüyle gördü. Onu çıkardığıma bin şükrediyorum. Şu an onu hayatta tutmak için yardım bekliyorum. Yardım istiyorum, kim yardım ederse Allah razı olsun. En azından bir konteyner, pak bir yer ona ve oğluma zira bu sıcaklıkta dayanılmıyor. Sıcak aslında yaz geliyor. Hem annemin hem oğlumun pak bir yere, pak bir alana muhtaçlıkları var.”
“ŞU AN EN KIYMETLİ GEREKSİNİM KONTEYNER”
Depremin yarattığı yıkımın, kanser hastası annesi ve TİP-1 diyabet hastalığı olan oğlunun şartlarını daha zorlaştırdığını belirten depremzede şunları söyledi:
.
“O verdiği koku çocuğumu ve annemi mahvediyor yani muhakkak içinde kalınmıyor. O kokuyla birlikte düşünsenize bir kanser hastası ona en pak bir yer olması gerekirken o kokuyla kalması kanserden beter olacak. Şu an en değerlisi konteyner. O birinci başta, geri kalanları da her halde kendi imkanlarımızla yapabiliriz. 1 ay oldu, elektrik daha düne kadar lakin geldi. Suyumuz mutlaka hiç yok. Lavabo ve duş alacak yerimiz maalesef yok. Yani anlayacağınız çok çok makûs durumdayız.
“YÜREĞİM AĞRIYOR, RUHUM ACIYOR”
Ne aktarabilirim ne söyleyebilirim? Yalnızca yüreğim ağrıyor, ruhum acıyor artık. Bugünleri göreceğimizi muhakkak hiç kimse esasen kestirim etmez. Allah hiç kimseye yaşatmasın. Bilhassa bebeklerimiz, çocuklarımız yani kederini anlatamazsın zati bu küçük yavrulara, en çok esasen hastalarım onları ayakta tutayım diğer bir şey istemiyorum. Elektrik yokken maalesef ki hem pilimiz yoktu hem aygıtımız bozuldu esasen, onu kalem insülinle tedarik etmeye çalıştık. Sağ olsun istekli arkadaşlar insülini ve pillerini falan her şeyi gönderince rahat etti birazcık çocuk.”
KAYNAK : Sözcü
