Gustavo Dudamel, Los Angeles’tan gece geç saatlerde yaptığı bir uçuştan sonra sersemlemiş ama yine de keyfi yerinde, Pazartesi öğleden sonra New York Filarmoni çalışanları, yönetim kurulu üyeleri ve bağışçılardan oluşan bir oda dolusu odaya girdi ve gülümsedi.
İnsanlar el sıkışmak ve fotoğraf çektirmek için yaklaşırken, “Kendimi Miki Fare gibi hissediyorum,” dedi.
Dudamel, Los Angeles Filarmoni Orkestrası’ndaki görevinin sona ermesinin ardından 2026’da üstleneceği Filarmoni Orkestrası’nın bir sonraki müzik ve sanat yönetmeni seçildiğinden beri New York’a ilk ziyaretiydi ve şimdiden ünlü orkestra şefi rolünü oynuyordu.
42 yaşındaki Dudamel, Filarmoni Orkestrası’nın evi David Geffen Hall’da iki saatlik görünümü sırasında, şehri ve orkestrayı tanımak için daha fazla zamana ihtiyacı olduğunu söyleyerek vizyonu hakkında birkaç ayrıntı verdi. Ama onu Filarmoni Orkestrası’nın tercihi yapan bazı nitelikleri tam olarak sergiledi: karizma, çekicilik ve klasik müziğe taze bir heyecan getirme yeteneği.
Bir sözleşme imza törenine çocuksu bir baş dönmesiyle katıldı. (“Bunlar başkanlık kalemleri mi?” diye sordu, bu ayın başlarında Filarmoni Orkestrası büyük bir darbeyle onu Los Angeles’tan kaçırdığında zaten elektronik olarak imzalamış olduğu beş yıllık belgeye adını yazmaya hazırlanırken.)
Filarmoni’nin liderlerinden ve haber medyasından klasik müziğin geleceğine ağırlık veren sorular aldı; 2009’dan beri yönettiği Los Angeles Filarmoni’deki görev süresi; ve spor bağlılıkları. (Başlangıçta Mets’e karşı Yankees’de taraf tutmayı reddettikten sonra, memleketi Venezuela, Barquisimeto’dan Cardenales de Lara’nın ve aynı zamanda Brooklyn mirası nedeniyle Los Angeles Dodgers’ın hayranı olduğunu söyledi; ve sonunda şunu ilan etti: Tereddüt havasıyla, “Ben de Yankees’i seviyorum.”)
Orkestranın müzisyenlerinin arasına karıştı, seslerini övdü; Mayıs ayında birlikte seslendirecekleri Mahler’in 9. Senfonisi’ni tartışırken; ve orkestra onu etkilemeye çalışırken sağladıkları hediyeler için onlara teşekkür etmek. (Çello sanatçısı Maria Kitsopoulos’a ev yapımı cheesecake’inin New York’a taşınmaya karar vermesinin çok önemli bir nedeni olduğunu söyledi.)
Bir müzik yönetmeni arayışına öncülük eden orkestranın baş trompetçisi Christopher Martin onu kucakladı. Orkestranın oyuncuları arasında Dudamel başından beri favoriydi.
Martin, “Seni burada görmek bir rüya gibi,” dedi. “Kimse inanamaz.”
Dudamel’i 2007’de, 26 yaşındayken Los Angeles’ta işe alan ve geçen yılı onu Doğu’ya çekmeye çalışarak geçiren Filarmoni’nin başkanı ve genel müdürü Deborah Borda, soruları almadan önce Geffen Hall sahnesinde Dudamel ile bir sohbet yönetti. medyadan
Salonda tezahüratlar ve ıslıklar patlak verdikten sonra, “New York’a geldiğinde bir şeritli geçit töreni yapacağını her zaman söylemişimdir,” dedi.
Dudamel, henüz vizyonunu empoze etmek istemediğini söyleyerek, orkestra için planlarını ortaya koymak için çok erken olduğunu söyledi. Ancak New York’ta, içinde eğitim aldığı Venezüella sosyal ve sanatsal hareketi El Sistema’yı örnek alan ve YOLA olarak bilinen Los Angeles Gençlik Orkestrası’na benzer bir eğitim programı oluşturmaya olan ilgisini yineledi.
İspanyol şair ve filozof Miguel de Unamuno’nun, özellikle yoksul mahallelerde yaşayanlarla bağlantı kurmak için daha fazla şey yapılması gerektiğini anlatırken alıntı yaptı: “Halkın özgürlüğü onların kültüründedir.” Bir muhabir, gençlik orkestrasının New York versiyonuna “YONY” diyebileceğini önerdiğinde Dudamel, “İsmi seviyorum” diyerek gülümsedi.
“Bu benim DNA’mın bir parçası: gençlerle çalışmak, topluluklarla çalışmak, orkestrayı topluluğa getirmek” dedi. “Bu şehrin sanat ve müzik hayatının merkezi olarak New York Filarmoni, eğitimde bir rol, çok önemli bir rol oynamak zorundadır.”
Dudamel, Latinlerin nüfusun yaklaşık yüzde 29’unu oluşturduğu bir şehirde Filarmoni’nin ilk Hispanik lideri olacak. İspanyolca yayın yapan Telemundo’dan bir muhabir, Dudamel’in bu dönüm noktasında ne yaptığını sorduğunda, bunu pek düşünmediğini söyledi. Ardından Barquisimeto’dan dünyanın en prestijli sahnelerinden bazılarına yaptığı yolculuğun bir ilham kaynağı olmasını umduğunu söyledi.
“Bu, kızların, erkeklerin, gençlerin hayallerin her zaman gerçekleştirilebileceğine dair kesinliğe sahip olabilmeleri için bir model olabilir” dedi. “Derinlemesine çalışmalı, çok disiplinli olmalı ve yaptığınız işi çok sevmelisiniz, ancak bu başarılabilir.”
Gün boyunca tekrarlanan bir konu, Dudamel’in 20’li yaşlarının başında uluslararası sahneye çıktığından beri hayranlık uyandıran saçlarıydı.
Bir resepsiyon sırasında, yönetim kurulu üyesi Angela Chen, eski günlerine kıyasla neden şimdi daha kısa tuttuğunu sordu. “Böylesi daha taze hissettiriyor,” dedi parmaklarını ağarmaya başlayan meşhur buklelerinde gezdirerek. “Bir gün çok beyaz olacak.”
Basın toplantısında Dudamel, artık “genç bir vaat” olmadığını, ancak yine de gençliğinin enerjisiyle bağlantılı hissettiğini söyledi.
“24 – 23, 24, 25 yaşımdayken – çılgıncaydı; Sadece saçlarım yüzünden vahşi bir hayvandım” dedi. “Her zaman orada olan o vahşi hayvan Gustavo’yu tutuyorum – sadece daha az tüylü.”
Dudamel bazı anlarda, hayatının en zor kararlarından biri olarak tanımladığı New York’a taşınma sürecini hâlâ değerlendiriyor gibiydi.
Basın toplantısından önce bir arkadaşı olan aktör ve film yapımcısı Bradley Cooper’ı gördüğünde, New York’ta olmanın gerçeküstü hissettirdiğini söyledi.
Cooper’a “Şu anda kendimi nereye yerleştireceğimi bilmiyorum,” dedi.
Telefonunda Cooper’a Geffen Hall’da gördüğü, Filarmoni Orkestrası’nın ünlü selefi Leonard Bernstein’ın fotoğrafını gösterdi ve sık sık kendisiyle karşılaştırıldı. (Cooper, Bernstein hakkında yakında çıkacak olan bir sinemada yönetmenlik ve başrol oynuyor.) Fotoğrafta, Bernstein bir performansın ardından asansörde gözleri kapalı duruyor.
Dudamel, “Bu her şeyi söylüyor,” dedi. “O bitkin bakış. Müzik için her şeyini verdi.”
Ziyaretinin sonunda Borda, Dudamel’i 550 milyon dolarlık bir tadilattan sonra geçen sonbaharda yeniden açılan Geffen Hall’da bir tura çıkardı. Dudamel bakarken Filarmoni’nin eski müzik direktörlerinin – Toscanini, Mahler, Pierre Boulez, Bernstein – görev sürelerini karşılaştıran dijital bir ekranda gezindi. Lobiye bitişik yeni restorana uğradılar; çıkarken, bir viski hayranı olan Dudamel, 18 yaşındaki Macallan’ın bir şişesine hayran kaldı.
Ayrılmadan önce verdiği kısa bir röportajda Dudamel, yorgun olduğunu ancak 2007’de ilk kez sahneye çıkışından bu yana 26 kez yönettiği orkestrayla olan randevusunu sonunda kutlamaktan mutlu olduğunu söyledi.
“Buraya gelme, Los Angeles’ta kurduğum aileyi genişletme fırsatına sahip olduğum için hayatta kutsanmış olduğumu hissediyorum” dedi. “Bütün bunların arasında bir bağlantı var. Bu büyük bir adım. Bu güzel.”
