Geçenlerde, yakın bir arkadaşımla duygularımız hakkında konuştuğumuz bir tartışma, onunla ilk tanıştığımdan beri sahip olduğum bir düşünceyi yeniden alevlendirdi – arkadaşım Asperger sendromuna sahip olabilir. Arkadaşımın kişiliği ve paylaştığımız mahrem detayların ışığında, kendisini aktif olarak spektrumda görmediğinden oldukça eminim. Konuyu açmanın etiğiyle ve konuyu gündeme getirmeyi düşünecek durumda olup olmadığımla mücadele ediyorum. Ben bir sağlık uzmanıyım ama psikiyatr değilim ve eğer yanılıyorsam onun gereksiz yere acı çekmesine asla neden olmak istemem. Ancak Asperger’in kadınlarda nasıl yeterince teşhis edilmediğini ve bir teşhisin potansiyel olarak yaşam kalitesindeki iyileşmeleri göz önünde bulundurarak, onun duygularını incitmeden ve istemeden onu ciddi bir şekilde araştırmaktan daha da uzaklaştırmadan bu konuyu nasıl açabileceğimi merak ediyorum (eğer açsam bile). olasılık. Nihayetinde, arkadaş edinmekte ve sürdürmekte sorun yaşamasının ve neden sık sık kendini yalnız ve yalnız hissetmesinin nedeninin bu olup olmadığını bilmek isteyeceği konusunda oldukça kararsızım.Ad Gizli
senaryoda Endişelendiğiniz arkadaşınız, onun karakteristik davranışlarını nörogelişimsel bir bozukluğun belirtileri olarak biçerken, ona bir arkadaş olarak değil, bir hasta gibi davranarak onun kişiliğini patolojik hale getirdiğinizi düşünecektir. Ancak, özellikle kültür nöroçeşitlilik çerçevesine daha açık hale geldikçe, başka bir senaryo daha var: Tanınabilir bir türe ait olabileceğini ve kendisi gibi insanların dünyayla etkileşim kurmak için yararlı stratejiler geliştirdiğini duyacak. “Asperger” resmi bir klinik terim olarak kullanımdan kaldırılmış olsa da – Teşhis ve İstatistik El Kitabı (DSM) tarafından yalnızca daha geniş “otizm spektrum bozukluğu” kategorisi kullanılmaktadır – insanlar kendilerini belirli bir gruba üyelik iddiasında bulunmak için genellikle “Aspies” olarak tanımlamaktadır. otizmlilerin alt kümesi.
Birçoğu için, etiket yararlı bir sosyal kimliği sürdürür. Filozof Ian Hacking, bu tür etiketlerin insan türleri oluşturmasını sağlayan sosyal ve psikolojik mekanizmaları tartışmak için “döngü etkileri” terimini kullandı; Tanımlamalar, kendimizi görme ve başkaları tarafından görülme biçimimizi etkiler (bu da, tanımlamaların ne anlama geldiğini etkiler). Bu yollar bazen patolojik olabilir; aynı zamanda kendilerini onaylayabilirler. Giderek artan bir şekilde, “spektrumda” olan bazı insanlar, yalnızca DSM’nin ve onun değişen teşhis kategorilerinin bir yapay ürünü olmayan bir kimliği geri kazanmaya çalıştılar. Topluluklar oluştu; Yararlı bilgiler toplanır ve manevi destekle birlikte paylaşılır. Nöroçeşitlilik arasında büyük bir çeşitlilik olduğu için, arkadaşınız için tam olarak neyin işe yaradığı – açıklamayı benimsemesi durumunda – üzerinde çalışması gereken bir şeydir.
Onun terapisti değil, arkadaşı olduğunuzu ve konuya deva ve duyarlılıkla yaklaşmanız gerektiğini muhtemelen size hatırlatmama gerek yok. Onu bu olasılığı incelemeye davet edin. Ama bunu yapma seçimi ona kalmış.
Fiziksel bir engelim var – sağ kolum felçli – ve onca endişeden sonra tekrar çıkmaya çalışıyorum. Sorum şu: Bir engelim olduğu gerçeğini çevrimiçi profilimde ifşa etmeli miyim? Ortaya koymamak samimiyetsiz geliyor ama aynı zamanda kim olduğumun bir ölçüsü olmaması gereken bir şey gibi geliyor.Daniel, Kolorado
Bu koşul, olarak dikkat et, sen kim değilsin. Yine de, monoplejiniz ilk görüşmede belli olacak; titre edebileceğiniz bilgi değildir. Profilinizde bahsetmek, gerçek olasılıkları ortadan kaldırabilir; itici bulabileceğiniz bir fetişi olan insanları bile çekebilir. Ancak ifşa etmek aynı zamanda sizi başa çıkamayan insanlarla uğraşmak zorunda kalmaktan da kurtarır. Açık davranarak yanlış gitmeyeceksin.
Bebekken evlat edinildim ve yaklaşık 15 yıl önce biyolojik annemi aradım ve buldum. Kısa süre sonra, hayatı boyunca çeşitli yoğunluklarda akıl hastalığı ve bağımlılık sorunları yaşadığını öğrendim. Şu anda çoğunlukla istikrarlı olmasına rağmen, onunla hem telefonla konuşmak hem de ara sıra yüz yüze ziyaretler, çoğunlukla her şeye olumsuz ve kavgacı bakış açısı nedeniyle tatsız. İlişkiden çok az yararlanıyorum ve çoğunlukla onunla etkileşim kurmaktan kaçınıyorum.
Biyolojik annem, arkadaşlarının ve aile üyelerinin çoğuyla köprüleri yaktı ve şu anda yalnız ve izole durumda, sübvansiyonlu konutlarda kamu desteğiyle yaşıyor. Benden iki kez sağlık faturalarına yardım etmeme rağmen benden hiç para istemedi. Artık 80’lerinde olduğuna göre, ona periyodik telefon görüşmelerinin ötesinde ne borçlu olduğumu merak ediyorum. O güçlü iradeli ve bağımsız, ancak kronik koşullar giderek daha fazla bedelini ödedikçe, yardıma ihtiyaç duyacağı zamanı yakında tahmin edebiliyorum. Çok az tanıdığım ve pek sevmediğim ama tesadüfen beni dünyaya getiren birine yardım etmek gibi ahlaki bir yükümlülüğüm var mı?Ad Gizli
Çocuklarda yok sadece biyolojik olarak akraba olmaları nedeniyle ebeveynlerine karşı yükümlülükler. Bu yükümlülükler yalnızca onlarla uygun bir ilişkiden doğar. Daha derin bağlarla birlikte beklentiler gelir. Öz annenle olan etkileşimlerini tatsız bulduğun için, zaten bir ilişkiye devam etmemek için bir nedenin var; istenmeyen bir bağımlılık biçimi yaratmak başka bir şeydir. Şimdiye kadar, senden yardım istemedi. Onunla etkileşimlerinizi sınırlayarak, onun bunu yapacak durumda olduğunu düşünmesine yol açmazsınız. Sağladığınız yardım ne olursa olsun, bir görev değil, bir karar olacaktır.
Kayınpederim 50 yılı aşkın süredir rahmetli eşine sözlü ve duygusal tacizde bulundu. O ölene kadar tacizin boyutunu bilmiyordum ve o zamandan beri hayal edebileceğimden çok daha kötü olduğunu öğrendim.
Şimdi, karısı öldükten bir yıldan az bir süre sonra, evlenmek üzere nişanlanmıştır. Biz ailesi için zor bir yıl oldu. Annemizi özlüyoruz. Şimdi bu adamın yeni nişanlısını hediyelerle ve nezaketle şımarttığını görmeliyiz. Tanıştığı en tatlı adam olduğunu söylüyor. Aile içi şiddet hakkında bildiğim kadarıyla, evli olduklarından önceki aynı eski kalıplara geri dönmesi muhtemeldir. Bu kadına korkutucu ve tacizci bir adamla nişanlı olduğunu söyleme zorunluluğum var mı?Ad Gizli
ona ne olduğunu söyle t biliyorsun; gerçekleri bilmeye hakkı var ve siz de kayınvalidenizin maruz kaldığı taciz konusunda olabildiğince açık ve net olmalısınız. Ancak bu kadının, partnerinin geçmişteki davranışlarının onun için ne anlama geldiği konusunda kendi kararını vereceğini anlayın.
Söyleyeceklerinize pek aldırış etmezse şaşırmayın. Diğer şeylerin yanı sıra, merhum aile reisine olan bağlılığınız tarafından yönlendirildiğinizden şüphelenebilir. Ve hiç şüphesiz kayınpederinize aşıktır ve şımartılmaktan hoşlanır.
Sonunda, onu seçimlerinden korumak senin elinde değil; yapabileceğin tek şey, onun seçimlerinin bilinçli olduğundan emin olmak. Uyarılarınızı şimdi görmezden gelse bile, gelecekte ilişkinin kötüye gitmesi durumunda ona yardımcı olabilirler.
Kwame Anthony Appiah NYU’da felsefe öğretiyor Kitapları arasında “Kozmopolitanizm”, “Onur Yasası” ve “Bağlayan Yalanlar: Kimliği Yeniden Düşünmek” yer alıyor. Bir sorgu göndermek için: [email protected] adresine bir e-posta gönderin. Ethicist’i doğrudan gelen kutunuzda ister misiniz? nytimes.com/ethicist adresinden yeni bültenimize abone olun.
