Derrick Adams, Chelsea’deki Flag Arka Vakfı’ndaki “Sana Söyleyebileceğimden Daha İyisini Gösterebilirim” adlı nakavt şovunda tam da bunu yapıyor. Esas olarak ortaya koyduğu şey, Amerika’daki Siyah yaşamı ve kültürüne ilişkin katmanlı görüşüyle zaten seçkin olan arka’sında yeni bir olgunluk ve hırs düzeyidir.
Önceki resimlerinin çoğu portreyi araştırırken, “Sinema Resim Tabloları” serisindekiler bazen duvar boyutuna (16 fit genişliğe kadar) ulaşarak daha karmaşık bir anlatı, alan ve biçim duygusu sağlarken aynı zamanda daha büyük bir boyut kazandırıyor. Hayattan daha fazla hareket alanı vardır.
Daha büyük boyut, Adams’ın geleneksel resim, illüstrasyon ve geometrinin ustaca bir karışımı olan titiz tekniğini de gösterir. Özellikle fasetli figürleri ve yüzleri hayret verici. yapılan şeylerKübizm yoluyla Afrika heykelinin oyulmuş figürlerine kadar uzanır.
16 tablonun sergilendiği bu sergi müze olmaya değer. Adams’ın -sık sık söylediği gibi- Kara neşe olan ana temasına bakış açısını genişletiyor. Amerika’daki Siyahların yaşamında travma ve baskıdan daha fazlası olduğunu vurgulamak – göstermek, anlatmak değil – istiyor. Var olmanın, başarmanın, topluluk olmanın, yaratıcılığın – hem direniş biçimleri hem de yüksek ve popüler Amerikan kültürünün muazzam bir bölümünün temeli olan sevinçler vardır.
Serinin adına yakışır şekilde “Sinema Filmi Tabloları” filmsel bir ihtişama sahip. Şarkı ve film adları, tanıdık sözler ve tek sözcükler çoğu tablonun yüzeyinde süzülüyor. Birkaç eserin arka planına musallat olan devasa profil kafaları, reklam panolarını çağrıştırıyor. Bazı kompozisyonlar, “İleri ve Yukarı” (16-footer) filminin kaldırım sahnesi gibi, bir film kamerasının geçen çekimlerine benziyor. Film kredisi ölçeğinde stilize kanatlı bir logonun yanından geçerek kasıtlı olarak yürüyen birkaç kişiyi gösteriyor. Siyahlara ait bir havayolu şirketi hakkında 2004 yapımı bir komedinin başlığında “Soul Plane” yazıyor. Bir erkek ve kadın pilotun devasa kafaları her iki taraftan da bakıyor.
Cazibeli bölüm, yolcuların Siyah olduğu anlaşılan, dingin soluk bir uçakta melek gibi bir hostesin hakim olduğu “All With a Soft Touch”ta en yüksek seviyededir. Tepegöz peluş harfler, R&B grubu Brainstorm’un 1977 hiti “This Must Be Heaven” diyor. “Sürdüğünüz At” ta, bir toprak sahibinin güçlü başkanı güzel, tüylü bir fötr şapka takıyor ve ayrıca bedensiz atla aksesuarlarla donatılıyor; Aşağıda, “Kasaba ve Ülke” kelimeleri, adamın karmaşıklığını alaycı bir şekilde kanıtlıyor. “JUST”ta bir çift, hamakta tatlı bir filmin sonunu bildiren hassas bir anı paylaşıyor: “Sonsuza Kadar Mutlu”. Bu arada, “Sıkı Tutun” da küçük bir erkek kardeş daha yaşlı olana yaklaşır. Çıkış işareti onları bir uçağa bindirir, ancak gözleri uçma korkusundan daha tehdit edici bir şey algılayabilir.
“Weeee the People”da bir bisikletçi hızla yanından geçiyor (sola gidiyor). Arkasındaki dev profillerden üçü, arka planı kahverengiler, kızıllar ve kremlerle dolduruyor ve deva, tanık ve özlemin ruhani bir karışımını ekliyor. Sol kenarda Weee kelimesi neşeyi (whee) ifade eder; sağa doğru farklı topluluklar, Gökkuşağı Bayrağı çıkartmaları gibi görünen ve yukarıda dalgalanan küçük bir Pan-Afrika bayrağıyla süslenmiş bir Boom kutusu ile işaret ediliyor. Şekillerin ve renklerin karmaşık ve canlı dağılımı, Adams’ın kendisini neden biçimci olarak adlandırdığının altını çiziyor.
Siyah kültürünün zenginliği, “Mutlu Yıllar Bay Ruh!” Sakız üfleyen bir güvenlik görevlisi seyrederken, büyütülmüş profili siyah beyaz bir televizyon ekranında görünen tiyatro ve televizyon yapımcısı Ellis Haizlip’e (1929-1991) saygı gösterilir. Haizlip’in varyete programı “Soul!” Roberta Flack, Nikki Giovanni ve Ashford ve Simpson gibi sanatçı ve müzisyenlerin tanıtılmasına yardımcı olan (PBS, 1968 — 1973), eğlence kadar bir eğitim aracıydı. Adams, bu katkının önemini vitrinlerdeki iki sanat eseriyle vurguluyor: Doğurganlık gösteren bir Senufo figürü ve Siyahi heykeltıraş Elizabeth Catlett’in 1955 tarihli, uğursuz bir şekilde “Hedef” adlı bir erkek başı.
Adams, Mickalene Thomas, Amy Sherald, Njideka Akunyili Crosby de dahil olmak üzere, yalnızca Amerikalılarla değil, birçok Siyah sanatçıyla Siyah sevincini tasvir etme arzusunu paylaşıyor. Ayrıca, bir başlangıcı Mısır heykelinde, diğeri Afrika arka ve Kübistlerinde, ardından Jacob Lawrence, Romare Bearden ve William H. Johnson gibi Amerikalı sanatçıların izlediği geometri ve figürasyonu birleştiren uzun bir geleneğe ait.
Ancak Adams, resim yapma biçiminde tüm bunları ayırt edici bir şekilde birbirine bağlıyor, bence bu onun kendi azim eylemi ve hem resimlerini hem de konularını yüceltmenin bir yolu. Küçük, mükemmel renk düzlemleri, figürlerine durağanlık ve sağlamlık verir – muhteşem bir sapkınlık.
Derrick Adams: Size Söyleyebileceğimden Daha İyisini Gösterebilirim
11 Mart’a kadar FLAG Arka Foundation, 545 West 25 Street, Manhattan, flagartfoundation.org.
