King mükemmel bir restoran değil ama birçok New Yorklu’nun hayalini kurduğu restoran türünün mükemmel bir örneği. Rahatsız edecek kadar olmasa da tüm detayların düşünüldüğü şehir merkezindeki o küçük, sevimli nokta ve menü, beşeri bilimler profesörlerinin eskiden villalar kiraladığı Toskana, Provence ve Avrupa’nın diğer bölgelerinden gelen hoş bir lezzet yorganı. yazın.
Bu modeldeki vasat restoranlar bile çekici olabilir. Kral vasat olmaktan uzaktır; arketipi kucaklar ve ondan taze hazlar alır.
Geçen yılın sonlarında, King’in sahibi olan üç kadın ikinci bir restoran olan Jupiter’i açtı. (Eril güç figürlerinden geçiştirdikleri isimlerde bir kaç feminist şakası var. Belki bir sonraki yerlerine Papa diyebilirler.) Bu sefer odak noktası kesinlikle İtalya, özellikle makarna.
Jüpiter, King’in şehir merkezindeki küçük alanından dev bir adım. Rockefeller Center’ı ele geçiren daha genç, daha kendine özgü restoranlardan oluşan müfrezenin bir üyesi olarak, yolcu salonu seviyesindeki cam duvarların içinde genişleyen bir keskin nişancı yaşıyor. Bar ve bir yemek odası buz pateni pistinden uzaklaşmaktadır. Başka bir oda piste bakmaktadır. Yolcu salonundaki bir yürüyüş yolu boyunca üçüncü bir oturma alanı, yer altında olan bir kaldırım kafesi olan Mart ayında açılacak.
Toplam 140 koltuk vardı — yeşil Gio Ponti sandalyeler, sarı deri banketler, kırmızı mermer bara uyan hafif kavisli bar koltukları. Sunucular, bölgelere göre renk kodlu gofre gömleklerle ortalıkta sekiyor: yemek odasında mavi şeritler, barın arkasında sarı, kapıda yeşil. Renkler ayrı kalır ve bu nedenle bazı yönlerden restoranın farklı öğelerini de yapar. Keyifli bir öğle veya akşam yemeği yiyebilirken, harika bir öğle veya akşam yemeği yemek daha zordur. Ben bile mühlet değilim harika yemekler Jüpiter’in noktasıdır.
Jüpiter, aynı zamanda King’in de sahibi olan Jess Shadbolt, Annie Shi ve Claire de Boer’in soldan ikinci restoranı. Kredi… The New York Times için Nico Schinco
Acı kinin ve kömürleşmiş limon kabuğunu tatlı ayva püresiyle karıştıran gazlı, votka bazlı Callisto spritz gibi ev yapımı aperitivolardan biriyle canlı, İtalyan tarzı bir başlangıç yapabilirsiniz. Doğrudan daha zor şeylere gidiyorsanız, sizi Jüpiter’in Ian Fleming’in votkayı kavrulmuş incir yapraklarıyla karıştırarak orijinaline yumuşak, neredeyse tropikal bir tat katan Vesper’ı yeniden çalışmasına yönlendirmeme izin verin.
Her ikisi de, iyi yağa batırılmış ve defne yaprağı ve portakal kabuğu şeritleri ile kokulu yeşil ve siyah zeytinlerle tıklanmalıdır. Bu aynı zamanda kızarmış bir atıştırmalık için iyi bir zaman olacaktır. Somurtkan enginar alla giudia’nın yanından geçin ve onun yerine kabarık, altın renkli hamur kabuklarında kızarmış kabak çubukları için bir tabak arayın. Çok iyiler ve neredeyse kesin olarak, Jupiter’in iki sahibi, şefler Jess Shadbolt ve Clare de Boer tanıştıklarında çalıştıkları Londra’daki River Cafe’dekilere bir saygı duruşu niteliğinde. Yönetici şefleri Gaz Herbert de mutfağında yatmış.
Üçüncü sahibi Annie Shi, tümü İtalya’da yapılmış, çeşitli, kendine özgü bir şarap grubunu kadehte bir araya getirdi. (Fransa ve Kaliforniya’dan bazı şişelerin tam listesine girmesine izin verildi.) Masada bir kadeh şarapla, belki de Edi Kante’den vitovska denilen belirsiz Friulian beyazıyla, Jüpiter’in güçlü bir takımı olan antipasti’ye odaklanabilirsiniz.
Kurutulmuş et dilimleri, kurutulmuş kekik serpilmiş gevrek ve renkli giardiniera’nın yanında davetkar bir şekilde bol dökümlüdür. Kömürleşmiş ve solmuş Treviso’nun koyu renkli yapraklarının altında, kremalı büyük bir parça mozzarella di bufala, bol miktarda zeytinyağı ile ezilmiş ılık nohutla servis edilir; Ben mühlet değilim eşleştirmeden anlıyorum ama hoşuma gidiyor. Ve kusursuz, limonlu yengeç etini rustik ızgara ekmeğin üzerine aioli bulaşmasıyla yaymanın sevincinin gizemli bir tarafı yok.
Jüpiter’deki en iyi başlangıç yemeklerinde, başlamak için çok az yardıma ihtiyaç duyan malzemelere beklenmedik bir dönüş yapılır – giardiniera’nın üzerine ufalanan kekik harika bir örnektir – ve çoğu zaman taze ve güzel kokulu zeytinyağı ile yıkanır. Mutfak, hem taze hem de kurutulmuş ev yapımı makarna ile benzer bir tutum sergiliyor. Yine de çoğu zaman beklenmedik dönüş ters gider ve muhtemelen şımarık olması gereken makarnalar çorba gibi çıkar.
Spagetti üzerindeki köfteler gibi üstüne tünemiş bütün tavuk ciğeri olan bir tajarin yuvasını nasıl yiyeceksin? Sulu erimiş tereyağı eriştelere yapışmadı, bunun yerine tabağın kenarında toplandı. Zeytinyağlı çırpılmış Bottarga, son dakikada rendelenmiş bottarga uygulanmış spagetti ile aynı şeyi yaptı. Bu yemek daha sonra beyaz şarapta buğulanmış küçük istiridyelere dönüştü, ancak sos yine de bir sos gibi davranmadı.
Brodo’daki alfabe çorbası – Jüpiter’i heceleyenler dışındaki tüm harfler hariç – kulağa rahatlatıcı geliyordu. Ancak rendelenmiş hindistan cevizi yağmuru altında et suyunun tadı zordu.
Çorba makarnalarından bazıları daha iyiydi. Çift namlulu casarecce bukleleri, ardıç meyveleri ile aromatik, beyaz şarapta kızartılmış sığır eti ve soğan için harika bir yatak yaptı. Jüpiter’in, Lombardiya’nın soğuk dağ gecelerini atlatmasına yardımcı olan lahana, patates, peynir ve karabuğday eriştesinin güçlendirici karışımı olan pizzoccheri de Valtellina’ya büyüleyici, son derece rustik bir yaklaşımı var. Diğer bazı yemekler gibi, beklenmedik bir şekilde yağlı, ancak üstüne kızarmış peynir kapağına hayır demek çok zor.
Ayrıca tagliarini ve kareler halinde traşlanmış ricotta salata ile mükemmel bir domates sosu var. Ancak Jüpiter’de makarna yemenin pek çok yolu vardır ve makarnadan kaçınmak zordur. Yakın zamana kadar sadece iki ana yemek vardı, 32 onsluk bir porterhouse alla Fiorentina ve biberiye ve limonla doldurulmuş ve cızırtılı hamsi ile süslenmiş bütün bir ızgara dorade. Çok güzel ama biftek gibi paylaşılması gerekiyor. Geçtiğimiz haftalarda menüye ızgara sardalye ve dana dana Milanese eklendi.
Aperatif, makarna ve ana yemek yemek istiyorsanız, güçlü kulak zarlarına ihtiyacınız olacak. Yemek salonları öğle yemeğinde gürültülüdür; geceleri kükrediler. Akşam yemeği 90 dakikayı geçtiğinde, en yakın metro yolunun huzuru ve sessizliği için koşmak istiyorum.
Jüpiter, ciddi bir trattoria ile sıradan bir makarna barı arasında bir geçiş hedefliyor gibi görünüyor, ancak ortada bir yerde sıkışmış durumda. Fiyatlar, malzemelerin kalitesini yansıtır, ancak uygulamanın tutarlılığını yansıtmaz ve gürültü ile aktif bir çatışma içindedir.
Rockefeller Center salonunun alacakaranlık koridorlarında büyük, heyecan verici bir restoran inşa etmek zor olmalı. Ev sahibi standına herkes gelebilir – NBC yöneticileri, Saks müşterileri, King müdavimleri, Radio City’deki Big Thief’i veya Longacre’daki “Leopoldstadt”ı izlemeye giden insanlar. Jüpiter muhtemelen hepsine hitap etmeyi umuyor.
Bu, insanları izlemeyi eğlenceli hale getirecek, ancak aynı zamanda sahiplerin neden Jüpiter için henüz bir kimlik bulmadıklarını da açıklayabilir. Büyüleyici bir Village restoranının nasıl göründüğünü herkes bilir. Ama Rockefeller Center yolcu salonunda büyüleyici bir makarna restoranı? İlerledikçe telafi etmeleri gerekecek.
