1900’lerden Bir Buz Fabrikası Şimdi Muhteşem Bir Yeni Bronx Okulu

New York Eyalet Meclisi üyesi Amanda Septimo, Bronx Free Press’e “South Bronx’ta yaşadığınızda, gittiğiniz her yerde topluluğunuz hakkında anlatılan bir hikaye duyarsınız” dedi. “Bu bina o hikayeyi değiştirecek.”

Bahsettiği hikayeye geri döneceğim. Bina, ünlü Ganalı İngiliz mimar David Adjaye tarafından tasarlanan, Güney Bronx’un Port Morris bölümündeki 191.000 metrekarelik yeni sözleşmeli okul.

Adjaye, Adjaye’nin New York ofisini yöneten Russell Crader ile birlikte, birçok New Yorklu’nun bilinçsizce bildiği, uzun süredir boş, önceden güvercin istilasına uğramış bir harabe olan, geçen yüzyılın başındaki eski bir buz fabrikası ve deposunu yeniden tasarladı. Harlem Nehri’ne bakan çatısındaki dev Uber reklam panosunun görüntüsü.

50 milyon dolarlık okul, Doğu Harlem ve Bronx’tan ağırlıklı olarak fakir Siyah ve kahverengi öğrencilere hizmet veren Dream charter ağının bir parçası. Bina için para özel olarak toplandı. Öncelik kamu konutlarında yaşayanlar ve özel ihtiyaçları olan öğrencilere olmak üzere anaokulundan 12. sınıfa kadar 1.300 öğrenciyi barındıracak şekilde tasarlanmıştır – yaz ve okul sonrası programların yanı sıra Dream için lise sonrası destek ve ruh sağlığı danışmanlığı sağlar. mezunlar Ocak ayında ilk gelenler lise öğrencileri oldu.

Birkaç yıl önce farklı bir Dream sitesi hakkında yazmıştım. Bu okul, tasarımından daha az – mimarları Perkins Eastman’dı – daha büyük bir mahalle yeniden geliştirme çabasına ait olduğu için haber değeri taşıyordu. İkinci Cadde’deki boş bir arsanın yerini, yaklaşık 50 yıldır Doğu Harlem’in ilk yeni devlet okulu olan Dream aldı ve aynı zamanda sübvansiyonlu kiracılar için 11 katlı bir konut kulesi ve yeni bir park aldı.

Bu durumda mimari, yenilenmenin konusu ve motorudur. Üç kat yüksekliğindeki kütüphanesi ve Manhattan’a bakan büyük, delikli pencereleri olan görkemli, beşik tonozlu sınıfları ile yeniden tasarlanan buz fabrikası, şehirdeki en görkemli okul binalarından biri haline geliyor.

Binanın eski halini sorduğumda Crader, “Karanlık, rutubetli bir karmaşaydı,” dedi. “Giriş içi boş bir metal kapıydı, iç kısım ise amansız bir kutu gibi sütun ızgarasıydı. Ancak kemerleri ve üç kat yüksekliğindeki alanı görebildik.”

Adjaye ve ekibi, bu metal kapının yerine ön ve arka kısımlarda girişler oymuş, dış mekan bankları ve buz fabrikasının Bruckner Bulvarı boyunca sessiz tuğla cephesini daha hoş, şeffaf ve ferah hale getiren camlı bir vitrin alanı eklemiştir. sokakta kamu dinlenme.

Binanın ortasına ışık getirmek büyük bir baş ağrısıydı ve daha fazla kazı gerektiriyordu. İki aynalı ışık kuyusu veya güneş bacaları, artık geniş merdivenler ve etraflarında dolaşan koridorlarla çatıdan aşağı iniyor. Geçen yüzyılın başından kalma görkemli bir kalıntının içinde havada asılı duran dev kaleydoskoplar gibiler.

Okulun açıldığı sabah ziyaret ettim. Onuncu sınıflar, Silikon Vadisi’nde yersiz görünmeyen yeni bir kafeteryada toplandılar. Mermer merdivenli tribün koltukları ile çevrili, kapalı bir eğimi simüle ediyor. Yaşlılar yeni spor salonunda, normal büyüklükte ve güneşli, gözetleme pencereleri koridorda yoldan geçenlere hevesli LeBrons ve Giannises’in smaç atmaya çalıştığını gösteriyordu. Spor salonunun çatısında, ağaçlardan oluşan bir kolye şimdi yeni bir açık hava oyun alanını çevreliyor.

Adjaye, Washington’daki Smithsonian Ulusal Afro-Amerikan Tarihi ve Kültürü Müzesi’nin en ünlü mimarıdır. Güneşle birlikte rengi değişen katmanlı, sıcak bronz cephesi, Yoruba karyatidleri ve eski bir Güney Carolina kölesinin demir işçiliği tasarımları ile Ulusal Alışveriş Merkezi’ni çevreleyen beyaz mermer türbelerden oluşan bir falanksı canlandırıyor. Aşağı Manhattan’da 130 William Caddesi’nde Adjaye’nin yeni açılan 250 metrelik lüks kulesi, karanlık, el yapımı beton kemerlerle kaplanmış, Manhattan şistinin rengi – şehrin genişleyen anonim nüfus çoğalmasına benzer bir tür engel. cam gökdelenler.

Adjaye, çalışmaları her zaman benimsenmemiş, aykırı, şovmen ve stil sahibi bir bukalemundur. 2014’te Manhattan’ın Sugar Hill bölümündeki Coogan’s Bluff’un zirvesindeki karma kullanımlı bir apartman kompleksini tamamladı: bazılarını onurlu bir şekilde barındırmak için inşa edilmiş, çukurlu, barut grisi, dirsekli kutulardan oluşan çarpıcı ama evrensel olarak sevilmeyen bir hisar. şehrin en fakir sakinleri.

En iyi çalışmalarının tümü imalı, araştırma ve bağlamla dolu, maddi olarak yaratıcı, insancıl. Yetişkinlere uygun bir renk paletine dayanan Dream okulu, eski ile yeni, aydınlık ile karanlık arasındaki ani geçişlerde dram ve güzelliği buluyor. Bina, kazılan tuğlaların ve yeni kirişlerin, yıpranmış betonun ve yeni armatürlerin akıllı, sanatsal yan yana gelmeleri ve natürmortlarıyla doludur. Mimariye verdiği değer, Dream’in öğrencilerinin değeri hakkında bariz bir beyanda bulunuyor.

Binanın ev sahibi, bir açık hava reklam şirketi işleten ve Dream’e bağış yapan bir hayırsever olan Drew Katz’dır. Emlak ortağı Jorge Madruga, binanın yeniden inşasından sorumluydu. Meslektaşlarım Dan Barry ve Karen Zraick’in bildirdiği gibi, bu süreçte üç işçi öldü. Bina Dairesi 2003 yılında elektronik kayıtları tutmaya başladığından bu yana, şehirdeki hiçbir şantiye bu kadar çok sayıda ayrı ölüm kaydetmedi.

Meclis Üyesi Septimo haklı olduğu için bu sütuna bu bilgiyle başlamadım. South Bronx hakkındaki hikayeler her zaman travma ile başlar ve toplumu kurban olarak gösterir. Öğrenciler için yeni Dream okulu bir umut ve fırsat yeridir – mahalle için yeni bir sayfa ve iyi haber.

Bununla birlikte, binanın adıyla anılan 20 Bruckner’ın tarihi kavisi öğreticidir ve Bronx, değişim ve yenilenme hakkında daha geniş bir hikaye anlatır. Buz tesisi, geçen yüzyılın başında, ilçe patlama yaşarken inşa edildi. Sahibi Albay Jacob Ruppert, Knickerbocker Beer baronu ve bir Birleşik Devletler kongre üyesiydi. Bira üreticilerinin bira yapmak için buza ihtiyacı vardı. Ruppert’in tesisi inşa etmesi, şehrin aşırı pahalı buz işini tekeline alarak, o zamanlar “buz tröstü” olarak bilinen şeyin dağılmasına yardımcı olan kötü şöhretli Tammany patronlarına bir darbe indirdi.

Bira içenler de beyzbolu severdi. 1915’te Ruppert, mücadele eden New York Yankees’i satın aldı, dört yıl sonra Babe Ruth’un sözleşmesini aldı, ardından ekibi Manhattan’daki Polo Grounds’tan Harlem Nehri’nin karşısına taşıdı ve fabrikadan hızlı bir yürüyüş olan Bronx’ta Yankee Stadyumu inşa etti.

Gerisi, Yankees’in gittiği kadarıyla tarih. Binaya gelince, 1960’larda Knickerbocker bira fabrikasını kapattı ve çeşitli kiracılar bisikletle girip çıktı. 70’lerde, mahallenin geri kalanının çoğu gibi, 20 Bruckner da Robert Moses ve urbisit kurbanı olarak harabeye dönmüştü – yıkımdan yalnızca reklam panosu ev sahibine fayda sağladığı için kaçınmıştı.

On yıl önce, Drew Katz’ın reklam panolarından ve otoparklardan para kazanan bir avukat ve hayırsever olan babası Lewis Katz’dı. Lewis Katz, 2014 yılında bir uçak kazasında öldü ve 20 Bruckner’ın sorumluluğunu oğluna bıraktı. Aynı sıralarda, Port Morris, özellikle binanın yakınındaki bloklar soylulaşmaya başladı. Katz ve Madruga bir fırsat gördü.

Bu yüzden Madruga, iç kısımdaki kalıntıları temizlemek için sendika dışı ekipler tuttu ve binayı yenilemek için para ödeyebilecek bir kiracı aradı.

Kredi… Todd Heisler/New York Times

Dream kira kontratını imzalayıp Adjaye planlarını teslim ettiğinde, iki kiralık işçi, Ekvador’dan 18 yaşındaki belgesiz bir göçmen olan Marco Martínez ve geceleri Bronx’ta bir erkek tuvaletinde kalan 58 yaşındaki evsiz bir adam olan Michael Daves barınak, ikisi de olay yerinde ölmüştü. Şehir, siteyi iki aylığına kapatan bir işi durdurma emri çıkardı.

Sipariş kaldırıldı. Sonra genç bir Guatemalalı Yonin Pineda ve Meksikalı ustabaşı Mauricio Sánchez 75 fit aşağı düşen bir asansördeydiler. Pineda hastaneye kaldırıldı. Sánchez ölen üçüncü kişi oldu.

Bu noktada Dream, Madruga ve diğer birkaç geliştiriciyle, Yankee Stadyumu yakınında inşa edilmekte olan uygun fiyatlı bir konut geliştirmenin en alttaki iki katını işgal edecek, gelecekteki 800 öğrencili bir okul için 100.000 fit kare kiralamak üzere sözleşme yapmıştı.

Ölen işçilerin yakınları tarafından açılan hukuk davaları, herhangi bir ihmal veya yanlış yapmayı reddeden geliştiriciler ve müteahhitlere karşı derdest durumda. En az bir işçi tazminatı talebi sonuçlandırılmıştır.

Dream’in kurucusu Richard Berlin, Madruga ile olan ilişkileri hakkında kayıtlar hakkında yorum yapma isteklerimi reddetti.

Bugünlerde New York’ta anlamlı bir şey inşa etmek en azından bir mücadele. Bazen mantıksız görünebilecek ödünler içerir.

Ama bir kez kalktıklarında, binalarda pek çok hayat bulunur.

Uyarlanabilir yeniden kullanım, Adjaye’nin buz fabrikasıyla ne yaptığını açıklamak için kullanılan mimari bir sanat terimidir. Büyük şehirlerin her zaman korumayı ilerlemeyle, gerilemeyi fırsatla dengelemesi böyledir. Roma’daki Pantheon’u bir Katolik kilisesine ve Manhattan’daki Pennsylvania İstasyonu’nun karşısındaki Farley Postanesi’ni Moynihan Tren Salonu’na çeviren şey buydu. Kısmen, Banana Kelly gibi Güney Bronx’ta yerleşik öncü grupların, mahalle yanarken mahallelerini dış politikacılar ve planlamacılar tarafından tabula rasa planlarından nasıl kurtardıklarıdır.

Yeniden kullanım, sorunlu veya modası geçmiş olana yeni bir yüz vererek geçmişi onurlandırır.

New York’ta hepimiz hayaletlerle yaşıyoruz.

O ilk sabah ayrıldığımda, spor salonunda tepinen ve tezahürat yapan gençleri duydum ve sınıfların etrafına, koridorlardaki domates kırmızısı nişlere ve Adjaye’nin koyu boyalı duvarlarına parlak renkli çizimler ve posterler asmalarını izledim. Binayı kendileri yapıyorlardı.