İyi Bir Ağlama Nasıl İyi Bir Sinemaya Dönüştürülür?

Burnunu çekmeden, keskin nefes almalardan ve ağır yutkunmalardan önce – başka bir deyişle, tipik ağlama seslerinden herhangi biri önce – bir çocuğun gözyaşlarının T-shirt’üne düşen sessiz pıtırtısını duyarsınız.

Sahne, 31 yaşındaki Belçikalı film yapımcısı Lukas Dhont’un iki ergen erkek, Léo (Eden Dambrine) ve Rémi arasındaki tutkulu dostluğu konu alan Oscar adayı draması (sinemalarda) “Close”un yaklaşık dörtte üçünden geliyor. (Gustav De Waele), kendi duygusal ağırlığı altında çöker. Ağlayan çocuk Léo’dur. Mekan, Léo’nun bir hokey kazasından sonra bileğine alçı yaptırdığı bir doktor muayenehanesidir. Ama ağlamasının fiziksel acıdan daha derin bir şeyi yansıttığını anlıyoruz. Doktor sarar; Léo’nun gözyaşları düşer. Pip. Pip. Pip.

Dhont ve ekibi işlerini iyi yaptıysa, bu ses sizi anın ezici duygularına çekmeye yardımcı olacaktır. Kendinizi Léo’nun yanındaymış gibi hissedebilirsiniz. Belki de bir anlığına, Léo’nun kafasındaymış gibi hissedebilirsin. Léo’nun gömleğine her düştüğünde duyduğunuz sesin aslında bir gözyaşı damlası sesi değil, bir mikrofonun önünde dikkatlice kumaşa vuran bir Foley sanatçısı Julien Naudin’in sesi olduğunu kesinlikle fark etmeyeceksiniz. Amsterdam’da bir ses stüdyosunda.

Gözyaşlarını sinemada yakalamak için özel bir tür simya gerekir. Empati ve teknik becerinin bir kombinasyonunu gerektirir. Bir dizi röportajda, yakın tarihli üç filmdeki çarpıcı ağlama sahnelerinin arkasındaki sanatçılar – “Close”, “Babylon” ve “The Woman King” – etkili bir keder anı yaratmak için gereken kamera arkası çalışmalarını tartıştılar.

Güvenli Bir Alan Yaratın

İş, çekimden çok önce başlar. “Close” için Dhont, oyuncu kadrosunu tanımak için aylar harcadı ve oyuncuların karakterlerinin zayıf noktalarını keşfederken kendilerini rahat hissedecekleri bir atmosfer yarattı.

Dhont, “Deniz kenarında yürüyüşe çıkacağız,” dedi. “Krep yapacağız, birbirimizin en sevdiği filmleri izleyeceğiz. Ve sonra bazen, gayri resmi bir şekilde, ‘Sence Rémi kahvaltıda neden ağlıyor?’ diyeceğim.”

Çekim gününde, kamera arkasındaki sanatçıların işinin büyük bir kısmı, oyunculara savunmasız olmaları için fiziksel ve duygusal alan sağlamaktan ibarettir. Bunu söylemek yapmaktan daha kolay olabilir – özellikle 1920’ler ve 30’ların Hollywood’unda geçen “Babylon” gibi patlama yaratan bir yapım için. Anahtar sahnelerden biri, Margot Robbie’nin beyaz perde tutkusu olan bir aktris olan karakterinin, komutla ağlayabildiğini ortaya koyduğu bir sessiz film setinde büyük bir mola verdiğini gösteriyor. Sekans, uzun çekimler ve jimnastik kamera hareketleriyle bir sersemletici. Makyaj departmanı başkanı Heba Thorisdottir’e göre, Robbie için minimal invaziv olacak şekilde bunu başarmak, dikkatli bir planlama ve anında hassasiyet gerektiriyordu.

“Ağlamak zorunda olan bir oyuncuyla çalışmak çok hassas çünkü duygusal olarak nereye gideceklerini bilmiyorsunuz” dedi. “Ve orada çok fazla olmak istemiyorsun.”

Thorisdottir, su geçirmez kozmetikler ve hepsinin bozulmadan kalmasına yardımcı olmak için bir kat sabitleyici sprey kullandı. Ayrıca ışığı yansıtan ve gözyaşlarının parıldamasına yardımcı olan Robbie’s fondöten altına aydınlatıcı uyguladı.

Sette Thorisdottir, elinde bir Q-Tip ve yapıştırıcıyla kameranın dışında durdu ve her çekim bittiğinde Robbie’nin makyajını ve kirpiklerini düzeltmeye hazırdı – rauntlar arasında bir boksörün yüzünü tedavi eden kesik bir adam gibi.

Işığı Yakala

Tarihsel Batı Afrikalı kadın savaşçılara dayanan bir drama olan “The Woman King”in en güçlü sahnelerinden biri, Nawi adlı genç bir dövüşçü olan Soso Mbedu’nun karakterinin ağır yaralı akıl hocası Izogie’yi (Lashana Lynch) kucağına aldığında gelir. . Hızlı hareket eden bir kaçış sahnesinin ortasında. Izogie düşer. Nawi ona doğru eğilir. Zaman durmuş gibi görünüyor. “Hayır hayır hayır.” Nawi’nin gözyaşları düşerken havada ışığı yakalarlar.

Görüntü yönetmeni Polly Morgan tarafından korunan doğal güneş ışığının ürünü olan bu nefes kesici, güzel bir görüntü.

Morgan, “İster yağmur ister gözyaşı olsun, su çekerken, arkadan ışıklandırdığınızda her zaman net bir şekilde göreceksiniz,” dedi. “Güneşle ilgili eylemi engelledik – düşen gözyaşlarını arkadan aydınlatabilirim.”

Başka bir hile: gözyaşı damlalarını sanki Dr Pepper kürecikleriymiş gibi düşünmek.

“Babylon”ın görüntü yönetmeni Linus Sandgren, gözyaşlarını filme almayı, bir içecek reklamındaki bir şişenin kenarından aşağı akan sıvı boncuklarını yakalamaya benzetiyor.

Sandgren, “bir tarafta uzun bir ışık yüzeyinin” yırtığı aydınlatarak şeklini vurgulayan bir ışık sınırı oluşturmak olduğunu söyledi. Öte yandan, “gözyaşı aşağı aktığı sürece dikey olarak uzun bir gölgeye sahip olun.” Amaç, gözyaşı damlasını öne çıkaran kontrast üretmek ve gözyaşının oyuncunun yüzündeki yolculuğunu dağınık ışıkla örtmektir. Doğru yapın ve ciltteki sıvı izini, kaldırımda bir sümüklüböcek tarafından bırakılan balçık yolu kadar parlak ve net hale getirebilirsiniz.

Yakınlaş

Bu sahnelerin üçü de tek bir ana sinematografi seçeneğini paylaşıyor: nispeten geniş lenslerin kullanılması. Bir aktörün kadrajı doldurması için kameranın aksiyona çok daha yakın yerleştirilmesi gerekir, bu da yakınlık yaratmaya ve duygusal bir patlama yaratmaya yardımcı olabilir.

“Close” filminin görüntü yönetmeni Frank van den Eeden, daha geniş bir mercekle “hile yok” dedi. “Gerçekten oradasın.”

Ses tasarımı da bu işin bir kısmını yapabilir. Örneğin, “Close”da gözyaşlarının sesine odaklanılması, izleyicinin tamamen Léo’ya ve duygularına odaklanmasına rehberlik etmeyi amaçlıyordu.

Filmin ses tasarımcısı Vincent Sinceretti, “Etraflarındaki tüm dünyanın o anda hiçbir önemi yok” dedi.

Ne Zaman Duracağını Bil

Bir aktörün duygusal olarak ham bir performans sergilemesi için doğru ortamı yaratmak, ihtiyacınız olanı ne zaman aldığınızı bilmek de aynı derecede önemlidir.

“Woman King” yönetmeni Gina Prince-Bythewood, “Bir aktörü gereksiz yere böyle bir şey yapmaya zorlamak zorunda kalmak istemezsiniz” dedi. “İçinde onu aldığını söyleyen o şey yoksa, o zaman beş, altı, yedi, sekiz kez gideceksin – ve bence bu acımasız.”

Kurgu odasında, duygusal zirveyi belirlemek ve daha sonra değil, o karede kesim yapmak da çok önemlidir.

The Woman King’in editörü Terilyn A. Shropshire, “Sadece nefes alıp vermedikleri bir noktaya gelmek istiyorsunuz” dedi.

Nawi’nin Izogie için ağladığı sahne için Shropshire, Nawi acısını ifade etmeyi bitirmeden kesmeye karar verdi. O an bir aksiyon dizisinin ortasında geldiği için, Nawi’nin düzgün bir şekilde yas tutması için zaman olmayacağını açıkladı.

Shropshire, “Gerçeklik araya girerdi,” dedi.