Claudia Cardinale, Roma’da geçtiğimiz günlerde bir öğleden sonra, altmış yılı aşkın sinema kariyeri boyunca birlikte çalıştığı pek çok kalp çarpıntısını hatırladı ve derin bir kahkaha attı.
“Ayrıca benimle sevişmek istediler,” dedi, “ama ben her zaman reddettim.”
Erken dönem “Pink Panther” filmindeki rol arkadaşı David Niven’in İtalya’nın spagetti dışındaki en iyi icadı olarak tanımladığı taze yüzlü güzel, yıllar içinde birden fazla ünlü ekran Casanova, Cardinale’ye soğuk davranmıştı. bir röportajda söyledi. “Denediler,” diye ekledi. “Baştan çıkarıcıları geri çevirdim.”
Sonra yine o yaramaz kahkahasını attı.
84 yaşındaki Cardinale, geçen ay Luigi Comencini’nin 1963 yapımı sineması “La ragazza di Bube”nin (“Bebo’nun Kızı”) yeni restore edilmiş versiyonunun İtalya’daki gösterimi için Roma’daydı. bir suçtan hüküm giyer ve hapse girer.
Cardinale’ye ilk prestijli oyunculuk ödülü olan İtalya’nın Nastro d’Argento’sunu en iyi kadın oyuncu dalında kazandıran “Bebo’nun Kızı”, Cuma günü New York’taki Çağdaş Arka Müzesi’nde Tunuslu-Amerikalıları onurlandıran 23 filmlik retrospektifin ilki olacak. 21 Şubat’a kadar sürecek olan doğuştan İtalyan aktris. Müzenin 90 yılı aşkın tarihinde yaşayan bir aktöre saygı duruşunda bulunduğu nadir durumlardan biri.
MoMA küratörü Joshua Siegel, Roma gösteriminde gösterilen görüntü mesajında “Güzel aktrisler gelir ve gider” dedi. “Fakat genellikle 60, 65 yıllık bir süre boyunca dayanmazlar.”
Cardinale, retrospektif için New York’ta olmayacağını söyledi; artık eskisi gibi seyahat etmiyor. Bu onu yoruyor – artık etrafta dolaşmak için baston kullanıyor – ve ilgi odağı dışında kalmayı tercih ediyor.
Cardinale, 1956’dan beri 100’den fazla filmde oynayarak halkın gözünde yeterince uzun süre kaldı. Birçok sinema tutkunu için en iyi İtalyan sinema klasiklerindeki rolleriyle hatırlanır: Luchino Visconti’nin “Rocco and His Brothers” filmindeki genç karısı Ginetta rolü; Visconti’nin “Leopard”ında canlılığı ve güzelliği Sicilya aristokrasisini baştan çıkaran halktan biri olan Angelica rolünde; Federico Fellini’nin “8 ½” filmindeki esrarengiz Claudia olarak; ya da Sergio Leone’nin “Bir Zamanlar Batıda” filminde koruması gereken bir çiftliği olan dul Jill olarak.
Ayrıca Werner Herzog’un Peru ormanlarında çekilen ve The New York Times’ta “üretim felaketlerini bilenlerin” favorisi olarak tanımlanan, efsanevi derecede zor bir filmi olan “Fitzcarraldo”daki yıldız dönüşünden ve filmden ve filmden aldığı haklara sahiptir. “daft özleminin masalları” olarak yapmak.
Cardinale, “Fitzcarraldo”nun hayatının macerası olduğunu söyledi, ancak geçen ay verdiği bir röportajda belirli bir favorisi olmadığını söyledi. “Aman Tanrım, çok yaptım, hangisini tercih edeceğimi bilmiyorum,” dedi ve tekrar güldü. “Belki ‘Bir Zamanlar Batıda’,” dedi, “ve sonra pek çok diğerleri.”
İtalya’nın ulusal sinema şirketi Cinecittà ile birlikte düzenlenen MoMA töreni, Cardinale’nin daha iyi bilinen performanslarından bazılarını içeriyor. Ancak bu vesileyle Cinecittà, Amerikalı izleyiciler tarafından bilinme olasılığı daha düşük olan üç eseri de restore etti: “Bebo’s Girl” ve ayrıca Marco Ferreri’nin bir adamın papayla görüşme takıntısını anlatan 1972 yapımı “The Audience” ve Pasquale Squitieri’nin 1990 tarihli “Atto”su. di Dolore, oğlu uyuşturucu bağımlısı olan dul bir kadın hakkında.
Cardinale’nin adı sonsuza dek İtalyan sinemasının klasikleriyle ilişkilendirilecek olsa da, 1957’de oraya ilk ayak bastığında çok az İtalyanca biliyordu.
Cardinale, 1938’de Tunus’ta, onlarca yıl önce oraya yerleşmiş Sicilyalı göçmen bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldi. Cardinale, Mayıs ayında Tunus yakınlarındaki liman kenti La Goulette’de onuruna bir caddeye isim vermek için düzenlenen törende ANSA haber ajansına “Hala biraz Tunuslu hissediyorum” dedi.
1957’de Tunus’taki En Güzel İtalyan yarışmasını kazandı ve bu yarışmada onun yıldız olma bileti olduğu ortaya çıktı: Venedik Sinema Şenlik gezisi.
Yazar ve eleştirmen Masolino D’Amico, Cinecittà ve Electa tarafından MoMA haraçıyla aynı zamana denk gelen “Claudia Cardinale: The Indomitable” kitabında, o şenlikte olduğunu ve Cardinale’yi ilk kez gördüğünü, “tüm gençliğinde muhteşem” olduğunu hatırlıyor. zümrüt yeşili bikinisiyle paparazzilere poz veriyor.
Masolino, “Kamera tıklamalarından oluşan küçük yağmurun bir oyun gibi olduğunu düşünüyor gibiydi” diye yazıyor. “O – bunu şimdi açıkça anlıyorum – seksi olmaya çalışmıyordu ve belki de çekici bile değildi. Orada olmaktan çok mutluydu.”
Venedik’te, o zamanlar İtalya’nın en önemli yapımcılarından biri olan ve Pygmalion tarzında genç saflığı aranan bir film yıldızına dönüştüren Franco Cristaldi’nin dikkatini çekti. Ayrıca oğlu Patrick Cristaldi’yi evlat edinerek hayat arkadaşı oldu. Cardinale’nin kızı Claudia Squitieri, şimdi 64 yaşında, “bakire hissini ve ışıltısını” kırmamak veya toplumu skandal etmemek için başlangıçta erkek kardeşi olarak geçiştirildiğini söyledi.
Yıldızlığın bir bedeli vardı. Cristaldi sıkı çalışma ve disiplin talep etti ve 1962’de aktrisin profesyonel ve özel hayatının her yönünü denetleyen bir sözleşme taslağı hazırladı. İsteksizce de olsa kabul etti: Ailesi ona güveniyordu ve büyütmesi gereken bir çocuğu vardı.
Bu hayat, 1973’te “I guappi” (“Blood Brothers”) setinde yönetmen Pasquale Squitieri ile tanıştığında ve ikisi delicesine aşık olduğunda sona erdi. Kariyerleri bir darbe aldı: Cristaldi, İtalya’da endüstri insanlarının karşıya geçmekten korktuğu güçlü bir yapımcıydı.
Cardinale, Paris’e taşındıktan ve Roma’da kaldıktan sonra bile Squitieri ile dokuz film yapacaktı. Hiç evlenmediler, sonunda ayrıldılar ama yakın kaldılar.
Claudia Squitieri ve Patrick Cristaldi şimdi anneleriyle birlikte Fransa, Fontainebleau yakınlarındaki bir evde yaşıyorlar ve burada Cardinale, kalbine yakın iki amacı desteklemek için bir vakıf kurdu: kadın hakları ve çevre. Cardinale, 2000 yılından beri kadınların ve kız çocuklarının durumunu iyileştirmeye yönelik çalışmaları yürüttüğü için UNESCO iyi niyet elçisidir ve Venedik Sinema Şenlik’te sürdürülebilir filmler için bir ödüle sponsor olan bir çevre savunuculuğu grubu olan Green Cross Italy’nin onursal başkanıdır. . Kuruluşu annesi için yöneten Squitieri, vakıf “parıltısını sürdürecek bir şey” dedi.
Cardinale, Squitieri’ye çok yakın olduğunu söyledi. “Sevdiğim bu kızıma sahip olduğum için şanslıyım” dedi. “Bana bakıyor; her şeye bakıyor.
Cardinale bu hafta New York’ta olmayacağı için, ödülü Squitieri alacak. Cuma günü, “Bebo’s Girl” gösterimini, retrospektif için Manuel Maria Perrone tarafından yapımcılığını üstlendiği, aktrisin yer aldığı tuhaf bir kısa film olan “Un Cardinale donna” (“A Woman Cardinal”) izleyecek.
Filmin Roma galasında konuşan Perrone, “Bu kadar güçlü bir ikona sahip bir idolle uğraşmak son derece zor, hatta kırılgan bir şey” dedi.
“Bunu hayatı boyunca yapıyor,” dedi. “İkon olmak onun işi.”
Claudia Kardinal
3-21 Şubat tarihleri arasında Çağdaş Arka Müzesi’nde; moma.org.
