Kendinizi Bedelsiz Hissetmenizin Altında Yatan 10 Ruhsal Neden

Zaman vakit kendinize ne kadar kıymetsiz olduğunuzu ve her şeyin ne kadar berbat olduğunu söylüyor olabilirsiniz. Bu tıp öz tenkitlere sahiden inansanız da inanmasanız da, bunu yapmanız öz kıymetinizi kaybetmenize neden olur. Öz kıymetinizi geliştirmek istiyorsanız, başınızda kendinizi çok derecede eleştirmeyi ve yargılamayı bırakmanız çok kıymetli. Olumsuz iç konuşmalarınızı öz şefkatle değiştirmeye çalışın. Öz kıymetinizin vakitle arttığını göreceksiniz.

Aslında ne istediğinizi tabir etmeye istekli olmak ve istemediğiniz şeylere sağlıklı sonlar koymanız gerekir. Kendinizi daha uygun hissetmek istiyorsanız, kendiniz için güçlü durmalısınız. Bunun için de yapmanız gerek şey öncelikle sonlarınızı gözden geçirmektir.

Örneğin, yaklaşan bir iş görüşmesi için telaşlı hissediyor ve annenizi arayıp size her şeyin yoluna gireceğini söylemesini bekliyorsunuz. Bu bir teminat arayışıdır. Garanti arayışı siz farkında olmasanız bile duygusal inancınızı yok eder. Duygusal itimat, güç hislerden kaçınmaya yahut onlardan kurtulmaya çalışmadan tolere edebilme yeteneğidir. Daima olarak acı verici hislerinizden kaçmaya yahut ‘düzeltmeye’ çalıştığınızda – öbür insanların onları hafifletmesi için teminat aramayı kullanmak da dahil – beyninize güç hislerin tehlikeli olduğunu ve onlarla başa çıkamayacağınızı öğretirsiniz. Daha âlâ hissetmek için öbür insanları tahlil olarak kullandığınızda, kendinize olan inancınızı ve bununla birlikte öz paha hissinizi kaybedersiniz.

Eğer mükemmeliyetçi bir yapıya sahipseniz yahut o denli bir ortamda büyümüşseniz kendinizi harika olmaya zorlayıp en ufak bir başarısızlıkla karşılaşınca kendinizi kıymetsiz hissetme ihtimaliniz epeyce yüksek. Mükemmeliyetçiliğinizi başınıza taktığınız en küçük şeylerden başlayarak kırmaya çalışın.

Öz kıymet hakkında gereğinden fazla düşünmek, insanları kendileri hakkında daha makûs hissetmelerine neden olur. Yeterince bedelli miyim, sorusunu sormaya başladığınız an  kendinizi gerçekçi olmayan bir formda eleştirel ve yargılayıcı bir zihniyete soktuğunuz için esasen kaybetmişsinizdir. Kendinizi daha bedelli yahut bedelli hissetmek istiyorsanız, o denli olup olmadığınızı saplantı haline getirmeyi bırakın. Bunun yerine, hayatta sahiden ne yapmak istediğinize odaklanın.

Bir insan, öncelikle kendini sevmeli ve kendisiyle ilgilenmelidir. Bunlar olmadan diğerlerine olan ilgisi ve sevgisi kendisinden kayıplar vermesine sebep olur. Bunun önüne geçmek için kendinize daha fazla vakit ayırmalısınız.

Bir insan kendine güvenmediği sürece yeni şeyler denemekten korkar. Denemedikçe kendisine olan öz hürmeti ve sevgisi de doğal olarak düşer. Bu durum, kırılması sıkıntı bir döngüye neden olarak kişinin kendini kıymetsiz hissetmesine yol açar.

Günümüz dünyasında, birçok şey çok süratli ve kolay gelişirken insanların birbirlerini yargılama biçimleri de bu duruma parellellik gösteriyor. Toplumun yahut medyanın beklentileri, hoşluk kalıpları; kişinin toplumdan uzaklaşmasına sebep olurken öz bedelini de hatrı sayılır derecede düşürebiliyor. Bunu engellemek ismine hayatınızın yalnızca size ilişkin olduğunu hatırlayın.

Ne yazık dünyada her geçen gün, birçok alanda karşılaşılan bir durum olan zorbalık; kişinin kendisini sorgulamasına ve birden fazla vakit kendisini hatalı bulup öz kıymet kaybetmesine neden olur. Bu noktada, gerekirse ruhsal dayanak almak değerli.

Çocukluktan gelen yahut hayatın ileriki periyotlarında yaşanan travmatik bir olay kişinin kendisini ve hayatını sorgulama sistemlerini tetikleyebilir. Kişi içine çekilebilir ve kendi içinde karşılığını bulamadığı sorular sonucunda kendini suçlayarak kıymetsiz hissedebilir. Bu cins durumlarda yapmanız gereken ruhsal takviye almaktır.