Süleyman Demirel Üniversitesi Su Eserleri Fakültesi’nden emekli öğretim üyesi, hidrobiyolog Dr. Erol Kesici, Eğirdir ve Beyşehir göllerinin bir vakitler hem yörenin hem ülkenin doğal su ve su eserleri kaynağı olduğunu lakin son yıllarda doğal balık çeşitlerini bulmanın imkansız hale geldiğini söyledi.
Bu göllerin doğal ekosisteminde 10’dan fazla otçul tatlısu balığı yaşadığı yıllarda balıkçı sayısının da 8 bini bulduğunu lisana getiren Dr. Kesici, “Otçul balıklar kalmayınca göllerde çok bitki artışı, kirlilik ve kurumalar da yaşandı. Günümüzde bu göllerimizde gerçek balıkçı sayısı 100 civarında. Yıllar evvel adeta balıkların kaynadığı göllerin içi adeta boşaldı. Artık doğal balık avlamak mümkün değil” dedi.
‘TAVUK KÜMESİNE BIRAKILAN TİLKİ GİBİ’
1970’lerden evvel başlatılan ve hala devam eden balıklandırma çalışmalarıyla göllere bırakılan çeşitlerin istilacı olduğunu kaydeden Dr. Kesici, dişli Alman balığı, İsrail sazanı, kadife balığı, gümüş balığı üzere etçil çeşitlerin tavuk kümesine bırakılan tilki üzere göldeki doğal balık cinslerinin jenerasyonunun tükenmesine neden olduğunu söyledi.
Kesici, “Etçil olan dişli Alman balığı gölde besin bulamayınca bu sefer kendi yavrularını yiyerek (kanibalizm) kendi popülasyonunun da yok olma düzeyine gelmesine neden olmuştur” dedi.
4 TIBBIN JENERASYONU TÜKENDİ
İstilacı etçil tiplerin Eğirdir ve Beyşehir göllerinde ‘ekokırım’a neden olduğunu belirten Kesici, “İstilacı tipler yerleştikleri ortamın ekolojik özelliklerini değiştirir. Eğirdir ve Beyşehir göllerine aşılanan etçil balık çeşitleri de yerli sazangiller üzerinde baskı kurarak 10 cinsin en az 4’ünün kuşağının tükenmesine, öteki cinslerin popülasyonunun da çok oranda azalmasına neden oldu. Doğal göllerimizin biyolojik olarak yok edilmesine neden olmuştur. Eğirdir’de doğal çeşitler kavinne, eğrez, sıraz ve gökçe balıklarının cinslerinin jenerasyonu büsbütün tükenmiştir. Çapak (sazan), sivrisinek, çöpçü, dişli sazancık, tatlısu kolyozu ve kaya balığı tiplerinin de jenerasyonları önemli seviyede tükenme riski altında” diye konuştu.
İlk defa 1933’te tespit edilen, ‘Eğirdir yöresinin hamsisi’ niteliğindeki kavinnenin avcılığının eski yıllarda çok kolay olduğunu anlatan Dr. Kesici, “Çapari gibisi oltaların göle atılıp çekilmesi adeta birebir vakitte olurdu. Oltalarda salkım biçiminde kavinneler tutulurdu. O nedenle yörede ‘atıve çekive’ tabiri balık avcılığında yer almaktaydı. Kavinneler tıpkı vakitte son yıllarda bölgede turizmi ve hayatı olumsuz etkileyen gün sinekleriyle beslenirdi. Kavinnelerin jenerasyonu tükenince yörede gün sineği popülasyonu giderek arttı. Balıklandırma yapılmadan evvel o kadar çok fazlaydı ki göl kıyısında, göle daldırılan ilistir kapla bile tutmak mümkündü” dedi. (DHA)
