Resmi Gazete’de yer alan karara nazaran, Almanya’da 2006’da ilgili makamlara başvurarak soyadlarını değiştiren müracaatçılardan biri tıpkı yıl içinde Türk vatandaşlığından çıktı.
Başvurucular, 2014’te Ankara 5. Asliye Hukuk Mahkemesinde dava açarak soyadlarının değiştirilmesini talep etti. Almanya resmi makamları tarafından verilen evraklarda soyadlarının değiştiğini belirten müracaatçılar, bu durumun resmi kayıtlarda ve özel kurum ve kuruluşların kayıtlarında karışıklığa neden olduğunu öne sürdü.
Mahkeme, yargılama sonucu 2015’te davanın reddine karar verdi. Kararda müracaatçılardan birinin yalnızca Alman vatandaşı olduğundan nüfus kaydının kapalı hale getirildiği, bu nedenle soyadının değiştirilmesinin mümkün olmadığı belirtildi. Başka müracaatçıların ise Türk Uygar Kanunu gereği babanın soyadını kullanması gerektiği söz edildi.
Temyiz talepleri de reddedilen müracaatçılar, özel hayata hürmet hakkının ihlali teziyle Anayasa Mahkemesine ferdî müracaatta bulundu.
Başvuruyu inceleyen Yüksek Mahkeme, Anayasa’nın 20’inci unsurunda garanti altına alınan özel hayata hürmet hakkının ihlal edildiğine hükmetti ve yine yargılama yapılması için davayı lokal mahkemeye gönderdi.
Anayasa Mahkemesinin kararında, devletin vatandaşlarına sunduğu nüfus hizmetlerinin, temel niteliklerini uygar hukuk ve devletler ortası özel hukuk düzenlemelerinden alan tüzel ve teknik bir hizmet olduğuna işaret edildi.
“Bu hizmetin yerine getirilmesi, bireylerin maddi ve manevi varlığının modülü olan kimliklerinin her vakit hakikat biçimde belirlenmesini gerekli kıldığından tıpkı vakitte bir yükümlülüktür.” sözlerine yer verilen kararda, yabancılara ait hizmetlerin de kamu hizmetinin bir kesimi olarak kabul edilmesi gerektiği vurgulandı.
Vatandaşlık ve aile kayıtlarının eksiksiz ve gerçek tutulmasının şahısların öngörülemeyen mağduriyetler yaşamasına mani olacağı belirtilen kararda, “Nüfus kayıtlarının en temel fonksiyonu, bireylerin resmi makamlar önünde tanınmasını sağlamaktır. Bu tanınmanın sırf ulusal ölçekte değil memleketler arası tüm süreçlerde de sıkıntısız biçimde gerçekleşmesi nüfus kaydını tutan kamusal makamların vazife ve sorumluluğundadır.” tabirlerine yer verildi.
Yargısal karar vericilerin bireylerin bu istikametteki taleplerinin karşılanmasını yahut taleplerin reddi durumunda buna ait ilgili ve kâfi münasebetler sunması gerektiğine işaret edilen kararda, daha evvel isim değişikliği konusunda Anayasa Mahkemesine yapılan müracaatlarda taleplerin karşılanması tarafında karar verildiği anımsatıldı.
İsim değişikliği konusunda memleketler arası mukavelelerin getirdiği garantilerin gözetilmesi ve taleplerin sonuç alınabildiği tesirli, ulaşılabilir, öngörülebilir yolların oluşturulması gerektiği kaydedilen kararda, bu yolların vatandaşların yanında belli ve hudutlu durumlarda yabancılar için de sağlanması gerektiği tabir edildi.
Yüksek Mahkemenin kararında, şu sözler kullanıldı:
“Somut olayda Türk olup Alman vatandaşı olan müracaatçıların her iki ülkenin nüfus kaydında farklı soyadlarının bulunduğu anlaşılmıştır. Müracaatçılar Almanya resmi kayıtlarında değişen soyadlarının Türkiye nüfus kayıtlarında eski haliyle yer aldığını, bu durumun türel süreçlerde ve resmi kurumlarda zorluklara sebep olduğunu belirterek Türkiye nüfus kayıtlarında düzeltme yapılmasını talep etmiştir.
İsim konusundaki farklılıkların giderilmesine yönelik gerekli bir halin var olup olmadığı hususu irdelenmeksizin, temel hak ve özgürlüklere ait memleketler arası mukaveleler dikkate alınmaksızın derece mahkemeleri tarafından müracaatçıların isim tashihi talebinin reddedilmesi, kamunun ve bireylerin çatışan çıkarları ortasında ölçülü ve adil bir istikrar kurmamaktadır. Açıklanan münasebetlerle müracaatçıların Anayasa’nın 20. unsurunda teminat altına alınan özel hayata hürmet hakkının ihlal edildiğine karar verilmesi gerekir.” (AA)
