[ad_1]
Ceyda Düvenci “Nasıl bu kadar çok üretiyorsun? Bir yazıhanen varmış sanırım bize anlatır mısın nasıl bir şey?” diye sordu. Can Bonomo şu karşılığı verdi:
“Sabah kalkıyorum, spor yapıyorum, kahvaltı yapıyorum, Roman’ı okula bırakıyorum, oradan yazıhaneme geçiyorum ve Roman’ın okul çıkışınma kadar çalışıyorum. Bazen okul çıkışı Roman’ı da oraya götürüyorum. Bu albümde aslında daima stüdyodaydı Roman da. Cumartesiye kadar bu biçimde çalışıyorum. Pazar günü Hikaye biraz orta ver diyor. Küçük bir stüdyo var kendime kadar demolarımı kaydedebileceğim. Üst katında podcastlerimi kaydettiğim bir yer var. Bilgisayarım, fotoğraflar var içeride”
“BU ALBÜMDE HİÇ STÜDYODAN ÇIKMADIM”
Can Bonomo yeni albümü “Kara Konular”la ilgili olarak şunları söyledi:
“Bu benim 6. stüdyo albümüm. Birinci kez bu albümde hiç stüdyodan çıkmadım. Bu sefer ben de, Roman da durmadan stüdyodayız. 2 sene sürdü kaydetmesi. Bu albümde birinci yazdığım şarkıyı Mabel’e götürdüm, Kalbi Büsbütün Kırıklar’a bayıldı ‘Tabak boş gönderilmez, ben de sana bir şey vereyim’ dedi. Bizim birlikte müzik söylememizi çok istiyorlardı, yapmışken 2 tane yapalım dedik. Onun dışında Melike Şahin’i uzaktan izliyordum ve çok hayrandım. Ona müzik gönderdim, o da beni kırmadı, çok şey kattı müziğe. Gökhan benim çocukluktan beri hayran olduğum, arkadaşım demekten gurur duyduğum bir insan. Onunla birlikte harikulade bir tecrübeydi zira dünyanın en kibar en tatlı en ‘fırlama’ öğretmeni tıpkı vakitte.”
“ROMAN’IN GÜLÜŞÜNDE ANNEMİ GÖRÜYORUM”
Annesini erken yaşta kaybeden Can Bonomo, “Beni ben yapan birincil faktör annemi erken yaşta kaybetmiş olmam. Ben Roman’ın gülüşünde annemi görüyorum. Şayet şu ana, eşimle tanışmış olmama, Roman’a sahip olmama vesile olduysa ne keyifli bana. Annemin öldüğünü düşünmüyorum, duruyorlar o denli; oğlumun gülüşünde, yazdığım bir kelamda.” dedi.
[ad_2]
