[ad_1]
Pancaroğlu, arp ile yolunun nasıl kesiştiğini anlattı: “Her şey konutta başlıyor. Müzik dolu bir ortamdaydım. Babam çok destekleyiciydi. Küçükken su küplerinin içine bir şeyler atıp dinlermişim. Annem seslere karşı ilgili olduğumu anlamış. Arp çalmak isteyip istemeyeceğimi sordular, ben ‘Ne olursa çalarım’ dedim. Düzgün ki arp beni bulmuş.”
Pancaroğlu, bestecilik ve yorumculuğun birbirini beslediğini de lisana getirdi: “Ben ilhamı daha çok gördüğüm şeylerden alıyorum. O nedenle sinema müziği yapmayı isterim. Mesela ‘Küllerinden’ bestesini yangınları gördükten sonra yaptım. Beste yaparken toplumsal olayların beni çok etkilediğini fark ettim. Evvelden bestecilik ve yorumculuk başka şeyler değilmiş lakin artık farklı görülüyor. Aslında bestecilik ve yorumculuk birbirini destekleyen şeyler. Ne vakit Türkiye’ye döndüm, ‘Ben de besteleyebiliyorum’ dedim. Beste yapmak için kendimi uzun vakit tutmuşum. Cüret etmek, 50’yi geçmek gerekiyormuş.”
KAYNAK :Hürriyet
[ad_2]
