[ad_1]
◊ Dizi birinci kısmıyla izleyicilerin dikkatini çekmeyi başardı. Bu bahiste neler söylemek istersiniz?
– Çok teşekkür ederim, ederiz. Bu projenin şifalı olduğuna inandım ben, birinci günden beri. O yüzden sadece profesyonel manada takımım için değil, birebir vakitte izleyicimiz için de çok gönülden bir yerden tabiri caizse yararlı olduğunu hissediyorum. Zira izleyen herkesin içinde kendini, çocukluğunu, çocuğunu, sıkıntısını ve şifasını bulacağı bir tarafı var.
◊ Sizi bu projeye çeken ne oldu?
– Dedim ya; şifalı! (Gülüyor) Ben bu yaz Hollywood’da uzun uğraşlar sonucu kabul aldığım bir oyunculuk eğitiminden yeni dönmüştüm. Orada kazandığım ‘kariyer ve işletimi’ ile alakalı bir vizyon sonucu ince eleyip sık dokumaya karar verdiğim bir dönemdeydim. Bu proje bana geldiği gün, yeniden ezberimi bozdu. Okudum, içim titredi, gözlerim doldu. Menajerimi aradım, “Sibel’i çok sevdim, onu anlatmak istiyorum. Görüşebiliriz” dedim.
ERGENLİĞİM DÜŞÜNDÜĞÜM KADAR SANCISIZ GEÇMEMİŞ
◊ Şimdiye kadar olan kısımlarda sizi en çok hangi sahne etkiledi?
– Açıkçası ben bir sefer okurken, bir sefer oynarken, bir sefer de izlerken ağlıyorum. (Gülüyor) Benim gönlüme dokunan sahneleri çok bizim işin. Benim hayattaki yumuşak karnım çocuklar, o yüzden çok etkileniyorum. Fakat Sibel’in Kuzey’in götürülüşüne karşı elinden bir şey gelmemesi, kendi sahnelerimden izlerken de boğazımı düğümleyen anlardan biri oldu. İkinci kısmın kıssasında hüngür hüngür ağladığım bir sahne var. Üçüncü kısımda bir çocuk oyuncumuz var ki lisanlara destan. Hepimizi mahvetti, kıssasını anlatış biçimi muazzam.
◊ Sizin ergenlik devriniz dizideki gençler kadar sancılı geçti mi?
– Bana sorarsanız şefkat ve sevgiyle yetiştirilmiş şanslı bir çocuktum ve çok düşünceli ve sancılı geçmedi derim. Fakat insan galiba kendi evrelerini unutuyor. Birinci kısmı izledikten sonra, annemle konuştuk. “Senin ergenliğinde o kadar çok korktum, gerçek davranmak için o kadar çabaladım ki, yanlış yapmamak, sana en uygun halde takviye olmak, yanında olabilmek ismine daima profesyonel dayanak aldım. Ah uygun ki geçti o vakitler çok şükür!” dedi. Belirli ki ergenliğim düşündüğüm kadar sancısız geçmemiş. (Gülüyor)
SEVDİKLERİNİ ASLA TERK ETMEYEN BİR YETİM
◊ Dizide canlandırdığınız Sibel nasıl biri?
– Sibel bir toplumsal hizmet uzmanı. Birebir vakitte ailesi tarafından terk edilmiş ancak sevdiklerini asla terk etmeyen bir yetim.
◊ Karakterinize hazırlanmadan evvel ön hazırlık yaptınız mı?
– Ben şu an İstanbul Üniversitesi’nde Çocuk Gelişimi okuyorum. Aslında benim pozisyon, ilgi alanım, hayattaki merakım diyebiliriz bu hususlara. Bu kıssanın bana denk gelişi bile hiç rastlantısal değildi bence. Birebir vakitte uzun yıllardır Çocuk Esirgeme Kurumu’na bağlı birkaç dernekte faal olarak gönüllülük temeliyle çocuklar için çalışıyorum. Lakin bir toplumsal hizmet uzmanı canlandırmak için, işin o tarafını öğrenmem, SİR dediğimiz toplumsal inceleme raporlarını incelemem, büsbütün mesleği kendi özelinde ele almam gerekti olağan. Her gün de yeni şeyler öğreniyorum. Çok hoş yorumlar aldım birinci kısımda, şükür.
LİNÇ ETMEK İÇİN YAPILMIŞ YORUMLARI OKUMADAN GEÇİYORUM
◊ Sosyal medyayla aranız nasıl?
– Toplumsal medyamı faal olarak kullanıyorum. Şöyle bir bakış açısı geliştirdim yıllar içinde; çok ağır olarak hayatta bir gayreti olan, kendi hayatı ve gelişimine odaklanmış, hayatı kendisine ilişkin yaşayabilen, şık, hoş kalpli insanların, diğerlerinin hayatıyla alakalı kelamlar söyleyecek vakitleri olmadığını gördüm. Tıpkı vakitte bir yorum yapacaklarsa da bunu kırmadan dökmeden ve münasebetiyle hoş cümlelerle söz ettiklerini fark ettim. Bu olumlu ya da olumsuz rastgele bir tenkit için geçerli. Üslup ve telaffuzun üzerine düşünülmüş olması, yani söylenenin içinin dolu olması o yorumu kale almamda büyük rol oynuyor. Bunlardan noksansa okumadan geçiyorum. Negatif, içi boş, linç etme şuuruyla yapılmış ya da üslupsuz rastgele bir yorumun ve kimsenin benim gerçeğimde yeri yok.
◊ Son olarak “Bir Derdim Var” izleyicilerine neler söylemek istersiniz?
– Biz bir öykü yaşatıyoruz, bugün ya da bir gün sıkıntısı olmuş olan hepimize… Umarım kendinizi bulduğunuz, içinize dokunan, size de bize geldiği üzere düzgün gelen bir öykü olur.
HAYALLERİMİN ÖTESİNDE
◊ Gelecekle ilgili nasıl hayaller kuruyorsunuz? “Mutlaka yapmak isterim” dediğiniz bir şeyler var mı?
– Hayatın hayallerimin ötesinde yaşandığını anladığım bir süreçten geçiyorum. Fakat şayet bir umudum var mı diye sorarsanız, o kadar çok ki… Sürdürülebilir ve çok saygın mesleği olan uygun bir oyuncu olmak, bunu dünya çapında yapabilmek, ailemi ve onlara olan vaktimi daima şefkatle, hürmetle ve kaliteli geçirmek, onlara ve kendime hak ettiğimiz vakti ayırabilmek, anne olmak ve âlâ bir anne olmak, âlâ bir evlat ve eş olmaya devam edebilmek (Hali hazırda üzücü değilim bence!) müzik alanında kendi müziklerimi ve programımı geliştirebilmek, birebir vakitte yaptığım tiyatro çevirilerini harikulade bir yapımla hayata geçirmek… Üzere üzere… Yani çok fazla umudum var, umuyorum hayalimin ötesinde olur.
MÜZİK VE OYUNCULUK HEP BİRLİKTEYDİ
◊ Oyunculuk performansınız kadar sesinizle de insanları etkiliyorsunuz. Müzik ve oyunculuk bir ortada nasıl gidiyor?
– Ben aslında kendimi bildim bileli müzik söylüyorum. Oyunculuk lise dönemlerimde beynimde sonradan açılmış bir alan. Birinci evvel Amerika’da müzikal tiyatro okumaya başladım ve münasebetiyle benim için zati müzik ve oyunculuk daima birlikteydi. Hiçbir vakit onları birbirinden başka düşünmediğim için, hayatımı da hiçbir vakit onları birbirinden ayıracak formda koordine etmedim hasebiyle. Evet, ben bir oyuncuyum lakin müzikal tarafı olan bir oyuncuyum. Artık “İstek Şarkı” isminde kendi YouTube kanalımda her pazar yayınladığım bir müzik programım var mesela. Diziyle birlikte çekimlerini yürütüyorum. Şahıslardan istek bir müzik istiyor ve her hafta onu söylüyorum. Münasebetiyle o da çok vaktimi alıyor doğal ki. Yani her repom (set olmayan boş günüm) “İstek Şarkı” projemi çekerek geçiyor. Umuyorum siz de dinliyor ve seviyorsunuzdur.
KAYNAK :Hürriyet
[ad_2]
