[ad_1]
◊ “Dönence” bu yaz çok konuşuldu, konuşulmaya da devam ediyor. Başlamadan evvel bu kadar başarılı olacağını varsayım etmiş miydiniz?
– Ümit etmiştim demek daha gerçek güya. Zira artık baştan varsayım yürütemeyecek kadar değişken bir taban üzerinde dizi bölümü. Bir oyuncu olarak elbette her başladığım işte olumlu sonuçlar almayı umarak çıkıyorum yola fakat “Dönence” şahsî beklentinin de ötesinde çok özel bir mevzuyu işlemesinden ötürü farklı bir yerde benim için. Hem alışılagelmiş yaz dizisi çarkını kırmasından hem de çoğunlukla toplumun fark edemediği otizmli çocukların, gençlerin ve ailelerinin hayatına ışık tutması açısından hakikaten değerli.
ANNE-KIZ SARILDIĞIMIZ SAHNEDE KENDİMLE DE TANIŞTIM
◊ Senaryo size birinci geldiğinde ne hissettiniz?
– Birinci okuduğumda, çok pahalı ancak her manada çok ihtimamlı yol alınması gereken bir seyahat olması gerektiğini düşündüm. Zira otizmli bireylerin hayatlarının zorluğu anlatılırken hüznün de, tebessümün de dozunu daima çok yeterli korumak gerekecekti. Sanıyorum tüm grup olarak bunu başarabildiğimiz için sevildik.
◊ Bugüne kadar sizi en çok etkileyen sahne hangisi oldu?
– Birinci kısımda AVM’de Gülce’nin geçirdiği kriz sonrası anne-kız 9 saniye sarıldığımız sahne. Ben orada yalnızca Gülce’yle değil, kendimle de tanıştım zira.
BU MEMNUNLUK TARİFSİZ
◊ Farkındalık yaratan bir dizide yer almak size ne hissettiriyor?
– Farkındalık yaratan, bir manada loş kalmış köşeleri biraz daha aydınlatan, otizmin daha net görünür olmasına bir nebze de olsa yarar sağlayan bir işin içinde olmak bana nitekim yeterli hissettiriyor. Bir çocuğun bile hayatını daha anlaşılır kılıp kolaylaştırıyorsak şayet ya da bir annenin omzuna bir el dokundurtabiliyorsak “Buradayım” diyen, en büyük kârdır bizim için. Ben o kadar çok anneden bildiri alıyorum ki “Siz bensiniz” diye, bunun memnunluğu tarifsiz.
FAHRİYE ABLA ROLÜNÜ BEKLİYORUM
◊ Bugüne kadar pek çok projede yer almış bir oyuncusunuz. Bilhassa canlandırmak istediğiniz ya da içinizde kalan bir rol var mı?
– Fahriye Abla! (Gülüyor) Oyuncu olmaya karar verdiğim birinci günden itibaren daima hayalim. Tahminen 100 defa izlemişimdir. Bir takıklık durumu yani. Esasen Müjde Ar hayranıyım. Fakat Fahriye Abla’nın yeri bir diğer bende. Bugünün sinemalarında, dizilerinde pek bir örneği yok. Zira o ince bir ayar… Güya derinlik bitti, her şey üstten üstten. Umarım bir gün herkes tekrar hislere gereksinim duyacak. Ben hâlâ bekliyorum o günü. Hem o günü hem de Fahriye Abla’yı.
KAYNAK :Hürriyet
[ad_2]
