Tuluat tiyatrosunun son ustalarından Nejat Uygur, vefatının dokuzuncu yılında anılıyor.
Kilis’te 1927’de dünyaya gelen ve subay babasıyla öğretmen annesinin işleri nedeniyle Anadolu’yu dolaşan Uygur, tiyatroya Siirt, Ezine ve İntepe’deki okullarda tamamladığı ilkokul yıllarında yer aldığı müsamerelerle başladı.
Uygur, Sarıyer, Çanakkale ve Manisa’da ortaokulu tamamladıktan sonra girdiği İstanbul Hoş Sanatlar Akademisi’nin Heykel Bölümü’nü bitiremedi.
Sarıyer Halkevi’nde 1943’te başladığı boks sporunun yanında atletizm, su topu ve binicilikle de ilgilenen usta oyuncu, çocukluk hayali pilotluk olsa da ABD’ye gitmek isteğiyle liman cüzdanı çıkardı, gemici oldu, seyahatlere gitti.
Onun için bir tutkuya dönüşen “güldürme” isteği ise, Uygur’un tiyatroyla ortasındaki sağlam bağların kaynağı oldu ve güldürü ustası, bir periyot Sarıyer Halkevi ile Avni Dilligil Tiyatrosu’nda amatör oyunculuk yaptı.
Nejat Uygur Tiyatrosu’nu 1949’da kuran ve profesyonel oyunculuğa adım atan Uygur, 1950’de Necla Hanım ile hayatını birleştirdi ve on üç yıl süren Anadolu turneleri sürecinde Ahmet, Süheyl, Süha, Kemal ve Behzat isminde 5 çocukları oldu.
Uygur, tiyatro formundaki televizyon programlarıyla sahneleri konutlara taşıyarak, Türk tiyatrosuna kıymetli katkılarda bulundu.
Altmış yılı aşkın bir müddet boyunca tiyatroya ailesiyle birlikte hizmet eden ve kendisini insanları güldürmeye adayan Nejat Uygur, Türk temaşa sanatı geleneğinde kendine mahsus bir hal geliştirdi.
Kitap okumaktan uzak duramayan ve bu uğurda uykusuz geceler geçiren sanatçı, her rolünde içindeki çocuktan bir modül sergiledi.
Uygur, tiplemeleri, kelama dayanan oyunculuğu ve yeni siyasal olayları sahneye taşıma biçimiyle dikkatleri çekerken, Anadolu’yu karış karış dolaşmasının yanı sıra ABD ve Avrupa’da da oyunlar sergiledi.
Nejat Uygur, “Cibali Karakolu”, “Zamsalak”, “Aman Özal Duymasın”, “Hastane mi Kestane mi?”, “Minti Minti”, “Hanedan”, “Benim Annem Meskenden Neden Kaçtı”, “Şeytandan 29 Gün Önce Doğan Çocuk”, “Hey Amigo Ver Salata”, “Ümit mi Simit mi?”, “Alo Orası Tımarhane mi?”, “Sizinki Can Da Bizimki Patlıcan mı?”, “Miğferine Çiçek Eken Asker” ve “Kaynanatör” üzere birçok oyunun yanı sıra “Cafer Bey”, “Cafer Beyefendi Uygun, Yoksul ve Kibar”, “Cafer’in Nargilesi”, “Vizontele Tuuba” ve “Beyaz Melek” sinemalarında rol aldı.
Devlet Sanatkarı unvanını 1998’de alan ve sanat hayatı boyunca pek çok defa mükafata layık görülen Nejat Uygur, Ankara’da 2007’de katıldığı bir şenlikten İstanbul’a dönerken beyin damarlarında oluşan tıkanıklık nedeniyle kısmi felç geçirdi.
Uzun süren tedavisi boyunca hayat gücünden hiçbir şey yitirmeyen Nejat Uygur, 18 Kasım 2013’te İstanbul’da teneffüs yetmezliği nedeniyle vefat etti ve cenazesi Zincirlikuyu Mezarlığı’na defnedildi.
