Manchester United’ın haşarı çocuğu Antony geçmişi ile ilgili çok konuşulacak bir söyleşiye imza attı. Çocukluğundan bu vakte kadar yaşadığı zorlukları ve hayatını etkileyen olayları ‘The Players Tribune’e anlatan 22 yaşındaki Brezilyalı yıldız çok açık sözlerle geçmişine ayna tuttu. Kendisine ‘cehennemden gelen çocuk’ diyen Antony futbola olan tutkusuna gangsterlerin ortasından çıkarak tutunduğunu şu cümlelerle anlattı:
‘BENİM TARİHİM, KÖKLERİM, CEHENNEM’
”Ben cehennemde doğdum. Bu bir latife değil. Bilmeyen Avrupalı arkadaşlarım için, São Paulo’da büyüdüğüm gecekondu mahallesinin ismi aslında Inferninho “Küçük Cehennem” Beni nitekim bir insan olarak anlamak istiyorsan, o vakit nereli olduğumu anlamalısın. Benim tarihim. Köklerim. Cehennem.”
‘SİLAHLAR KORKUTUCU DEĞİLDİ’
”Orası rezil bir yer. Ön kapımızdan 15 adım ötede, her vakit işlerini yapan, elden ele dolaşan uyuşturucu satıcıları olurdu. Koku daima penceremizin dışındaydı. Aslında birinci anılarımdan biri, babamın bir pazar günü koltuktan kalkıp çocuklara biraz sokakta yürüyün ve bizi rahat bırakın diye bağırması, zira çocukları içeride futbol maçı izlemeye çalışıyordu. Silahları görmeye o kadar alışmıştık ki korkutucu bile değildi. Onlar yalnızca günlük hayatın bir kesimiydi. Polisin kapımızı çalmasından daha çok korktuk. Bir seferinde birini aramak için konutumuzu bastılar ve çığlık çığlığa koşarak geldiler. Hiçbir şey bulamadılar doğal. Fakat çok gençken, o anlar sana damgasını vurur.”
‘CESEDİN ÜSTÜNDEN ATLADIM’
”Dostum, gördüğüm kimi şeyler…. Bunu lakin yaşamış olanlar anlayabilir. 8-9 yaşlarındayken bir sabah okula giderken sokakta yatan bir adama rastladım. Hareket etmiyordu. Yaklaştığımda öldüğünü anladım. Favela’da, bu şeylere karşı bir cins hissizleşirsiniz. Öbür dermanım yoktu ve okula gitmem gerekiyordu. Bu yüzden gözlerimi kapattım ve cesedin üzerinden atladım. Bunu sert görünmek için söylemiyorum. Bu yalnızca benim gerçeğimdi. Aslında her vakit çocukken çok şanslı olduğumu söylerim zira tüm çabamıza karşın bana cennetten bir armağan verildi. Top benim kurtarıcımdı. Beşikten aşkım. Inferninho’da Noel için oyuncaklar umurumuzda değildi. Yuvarlanan her top bizim için harikadır.”
Abim her gün beni futbol oynamak için meydana çıkarırdı. Gecekondu mahallesinde herkes oynar. Çocuklar, yaşlılar, öğretmenler, inşaat çalışanları, otobüs sürücüleri, uyuşturucu satıcıları, gangsterler. Orada herkes eşittir. Babamın vaktinde toprak bir sahaydı. Benim vaktimde asfalttı. Başlangıçta çıplak ayakla, kanayan ayaklarla oynadım. Düzgün ayakkabı alacak paramız yoktu. Küçüktüm ancak Tanrı’dan gelen bir lütufla top sürüyordum. Top sürme her vakit içimde bir şeydi. Doğal bir içgüdüydü. Ayağımda bir top varken kaygım yoktu.”
‘RONALDİNHO, NEYMAR VE RONALDO’
”Tüm hileleri efsanelerden öğrendim. Ronaldinho, Neymar, Cristiano. “Amcam” Toniolo sayesinde onları YouTube’da izlerdim. O benim kan amcam değil. O bizim yan komşumuzdu. Lakin bana ailedenmiş üzere davrandı. Ben küçükken, YouTube’a girip futbol eğitimi alabilmem için WiFi’sini çalmama müsaade verirdi. Bana birinci görüntü oyunumu bile verdi. Toniolo’nun iki somun ekmeği varsa – bir tane onun için, bizim için fazladandı. İnsanların favela hakkında anlamadığı şey bu. Makûs yapan her bir bireye karşılık, düzgün yapan iki kişi var.”
”O vakitler, sözün tam manasıyla annemle babamın ortasındaki yatakta uyurdum. Yalnızca benim için bir yatak alacak paramız yoktu. Her gece bir tarafa dönerdim ve babam oradaydı. Öteki tarafa dön, annem oradaydı. Çok yakındık ve hayatta kalmamıza yardımcı olan da buydu. Sonra hayatımı değiştiren bir şey oldu. 11 yaşımdayken, ailem ayrıldı. Hayatımın en sıkıntı anıydı zira en azından evvelden birbirimize sahiptik. Artık, gecenin bir yarısı yatağın annemin yanına dönüyordum ve o gitmişti. Bu yıkıcıydı lakin birebir vakitte bana çok fazla motivasyon verdi. Gözlerimi kapatıp “Bizi buradan kurtaracağım” diye düşünürdüm.”
